|
Hoi meisje22,
Ik las je verhaal en ik herken mezelf erin! Ik ben inmiddels 26 en heb het 2 jaar geleden voor het eerst een kaal plekje gekregen. Vorig jaar juni heb ik mijn eerste haarwerk aangeschaft. Dus de ziekte op mjin hoofdhuid heeft een jaar nodig gehad m het eruit te knallen. Ik baalde stevig dat ik het heb maar vond dat ik een mooi haarwerk had aangeschaft en kon ermee door. Voor mijn gevoel wilde ik me niet af gaan sluiten voor mensen of vrienden en had het gevoel van ik ben en blijf dezelfde persoon met ziekte of zonder ziekte. Mijn innerlijk laat ik er me niet door veranderen. nu heb ik inmiddels mijn tweede haarwerk. Dit is een kortmodel. Heb altijd lang haar gehad en nooit kort gewild. Maar dan ga ik naar het positiev kijken en dan denk ik dat ik nu inmiddels al wel 2 verschillende kapsel heb gehad wat ik anders nooit had gedaan. De laatste paar maanden tast AA ook mijn wenkbrauwen aan, ook inderdaad bij tekenen en poederen. Ik gebruik de poeder van christiaan, als je het precies wilt weten dan hoor ik het wel. Ik maak daardoor een donkerder schaduw op mijn wenkbrauw en gebruik dan een potloodje,ziet er natuurlijk uit. Inmiddels ben ik bezig met tatoetteren, maar dit gaat niet helemaal naar wens, heb al 4 keer terug gemoeten.
Maar om even bij het gevoel van AA stil te staan. Het is enorm klote om deze ziekte te hebben , je kunt er in feite niets tegen doen. Het overkomt je en het lijkt niet te stoppen. Maar dit betekent niet dat je niet meer meetelt in de wereld. je blijft voor als nog dezelfde ik met hetzelfde karakter. Het uiterlijk verandert bij iedereen de een wat sneller dan de ander. (helaas) Maar probeer in de spiegel te kijken en dingen te zoeken die je wel mooi aan jezelf vindt en leg daar de nadruk op.
Ook ik heb nog steeds moeilijke momenten, als ik zou zeggen dat het niet zou zijn, zou ik liegen. En ook ik baal van die haarshampoos etc.
Maar dan denk ik ook weer, we gaan er niet dood aan, en we kunnen het soms nog veel erger treffen. Ook zeg ik vaak tegen mezelf dat ik niet gekozen heb om kaal te zijn en dat ik er niets aan kan doen.
Voor mijn gevoel kan ik er wel wat tegen doen en dat is me iedere dag aan kleden en op maken zodat ik voor mijn gevoel er toch nog leuk uitzie en dat ik daar wat zekerder door voel. Het is niet leuk om te zeggen, maar ik doe het toch, het kan altijd erger!
Daarnaast als ik me niet lekker in mijn vel voel zitten, dan ga ik dingen doen zodat ik mijn hoofd leeg kan maken. Zoals schilderen of iets creatiefs met planten maken. (klinkt stom maar het helpt wel)
Het helpt namelik niet door te gaan zitten en na te denken wat we allemaal niet meer hebben!
Je hebt een lieve vriend die je al 4,5 jaar bij je is, en dat wil zeker iets zegen hoe leuk je bent!
Je hebt al veel meegemaakt en je plaats nu een bericht, dat vnd ik knap!
en je gevoel weg te gaan stoppen, niet doen! Is makkeilijk van me gezegd en ik vind dat ook moeilijk. Maar ik zeg wel als ik een minder dag heb en die mag er ook even zijn maar dan weer proberen te kijken wat positief is!
Ik hoop dat je er iets aan hebt, heel veel sterkte!
Veel liefs
|