Hallo medeTTM'ers,
Op het moment gaat het zwaar niet goed met mijn haar en verschijnen de plekken weer her en der op mijn hoofd... SInds een maand weet ik van deze site, eigenlijk naar aanleiding van een programma over TTM.
Dit was ook het moment dat er bij mij thuis (lees; ouders, zussen) weer eens openheid kwam over mijn harentrekkerij. Toen het net begon hebben mijn ouders van alles bedacht om me te helpen of de juiste hulp te geven. Toen dit geen nut bleek te hebben, werden ze boos en onmachtig. Daarna hebben we lange tijd net gedaan of het er niet was...tot dat ene programma.
Voor mijzelf was het heel fijn te ontdekken dat TTM een erkende ziekte/probleem is en ik niet meer aan mijzelf hoefde te gaan twijfelen. Dit gaf ook meer openheid over het hele probleem.
Alleen voor de mensen om mij heen lijkt dit juist een tegenover gesteld effect te hebben; het lijkt of iedereen zich nog meer zorgen gaan maken. Mijn ouders boden aan om een pruik te laten maken op hun kosten en via mijn zussen hoor ik dat zij het er met elkaar heel vaak over hebben en hoe ontzettend zorgen zij zich maken over mij en mijn kale hoofd.
Ondertussen weet ik van niets en lijken ze me ineens te bekijken als 'zielig'... Ik heb dit verhaal inmiddels op tafel gelegd en ga er met hen over praten...wat ik me afvraag is of jullie deze reacties herkennen of misschien wel ideeën hebben hoe je hen gerust kan stellen of iets dergelijks...
Doordat ik namelijk weet dat zij zich zo'n zorgen maken en er verdriet van hebben (wat ik natuurlijk nooit helemaal weg kan nemen), voel ik me weer schuldig en dat heeft als gevolg haren trekken...
Alvast bedankt lieve mensen!
Marike
