[kenc81]

Beste medeforummers,

2 weken na mijn haartransplantatie wou ik graag mijn ervaring met jullie delen.
Ik ben 39 en sinds een jaar of 10 wordt mijn haar dunner en dunner bovenop en op de kruin.
Ik ben altijd nogal secuur geweest op mijn haar dus had het er heel moeilijk mee. Tot ik op een bepaald moment een oplossing besloot te zoeken. Ik ben toen begonnen met fibers. Leuk,maar toch ook een beetje een gedoe. Daarbovenop kwam dat ik steeds meer moest strooien omdat mijn haar steeds dunner werd. Ook mijn inhammen werden groter,maar dit stoorde eigenlijk minder. Toen ontdekte ik minoxidil. Dankzij dit product moest ik,na enkele maanden,enkel nog fibers op de kruin strooien.
Na twee jaar minoxidil merkte ik precies dat ook dit minder en minder hielp en dat ik die fibers toch echt wel beu was. Dus begon de zoektocht naar een plaats om een haartransplantatie te laten doen.
Ik woon in het zuiden van Frankrijk,in de Pyreneeën dus heb verschillende landen bekeken,zoals Nederland,België,Frankrijk en Spanje. En dan... Turkije. Veel gelezen,en besloten om het bij esteworld te laten uitvoeren. Goeie reviews en ratings,en heel eerlijk,ook doordat er verschillende bekende Vlamingen en Nederlanders zijn naartoe gegaan,trok me over de streep.

En tot nu toe heb ik het me absoluut niet beklaagd!
Het begon met een offerte aanvragen,het eerste contact was zeer aangenaam en heel behulpzaam. En dat is een rode draad doorheen het hele proces geweest.
Voordat ik vertrok waren er al enkele probleempjes (een vlucht die geannuleerd werd,een vlucht die heel laat zou aankomen,de terugvlucht die te vroeg ging op op de 3de dag) en telkens werden die zeer vriendelijk opgelost in mijn voordeel.
Omdat ik nogal een emotionele man ben,wou ik dit avontuur niet alleen aangaan dus vroeg ik mijn echtgenote mee. Mijn ma zou dan vanuit België naar ons vliegen om op onze 3,5 jarige dochter te passen.
Toen de dag van vertrek naderde,werd de vlucht van mijn ma geannuleerd (dankjewel COVID-19). Geen familie hier dus grote paniek,wat doen we met de dochter van 3,5??? Meenemen leek dan de beste optie. Ook dit werd met de glimlach en zonder meerkost opgelost!

Dan het verblijf in Istanbul... opgehaald door een chauffeur van esteworld,naar een prachtig hotel gebracht met heel vriendelijk personeel. Jammer genoeg was de keuze in het restaurant beperkt en de relax faciliteiten gesloten (nogmaals dankjewel COVID) maar de kamers zijn zeer mooi en ruim,dit is een klassehotel waar esteworld je laat verblijven.
Continu wordt aan je gevraagd of alles naar wens is,zowel in het hotel maar ook door mensen van esteworld zelf. Vanuit Nederland en vanuit Turkije zelf.
Dag erna de transplantatie zelf.
Nerveus uiteraard. Maar iedereen legt heel rustig uit wat er gaat gebeuren. Bij de chirurg wordt gekeken naar wat mogelijk is. Hij stelt voor wat te doen. Bij mij waren dat de inhammen kleiner maken. Ik zei dat ik eigenlijk geen problemen had met mijn inhammen. Mijn probleem lag vooral bij het feit dat mijn haar bovenop en op de kruin zo dun was. Geen probleem,als ik wou,werd mijn natuurlijke haarlijn behouden en zou er vooral opgevuld worden bovenop en op de kruin. Exact wat ik wou.
Dan word je haar afgeschoren en nadien krijg je de plaatselijke verdoving. Ik ga er niet om liegen,dat is geen fijn gevoel. Ik ben nogal kleinzerig. Toch besloot ik niet voor de pijnloze verdoving (200€) te gaan. Bij elke prik dacht ik,20€ bespaard ? ).
De grafts worden uitgehaald,lunch wordt gegeven (vegetarisch maar ook dit was weer geen probleem) en nadien worden ze er ingeplant op de plaats waar de chirurg zei. Je voelt er allemaal heel weinig van en het hele proces wordt je gevraagd of het gaat,enzovoorts... Maar op een bepaald moment begint het toch allemaal wat lastig te worden. De hele tijd stil liggen,en het feit dat ze aan je hoofd bezig zijn... ik was blij dat het gedaan was. ? Al begrijp ik natuurlijk ook dat ze er het maximum willen uithalen. Je doet dit tenslotte maar 1 keer.
Ik wachtte ‘s avonds op de moment dat de verdoving uitgewerkt was en de pijn kwam... maar die bleef uit. En dat verbaasde mij enorm. Het op de rug slapen is niet mijn ding maar het moet nou eenmaal en ik was al lang blij dat de pijn uitbleef. ?
De dag erna een leuke tocht door Istanbul aangeboden door een ex medewerker van esteworld voor een schappelijk prijsje.
De derde dag terug naar de kliniek voor de eerste nazorg en nadien nog wat meer Istanbul ontdekt. De vierde dag was het dan tijd op huiswaarts te keren.
En ook daar laten ze je niet met rust ,die van esteworld. Er wordt geregeld gevraagd hoe het met je gaat,of je vragen hebt,...

Foto’s die ik hierbij voeg zijn van voor en na op de dag van de transplantatie en daarna van 10 dagen later.

Ik besef dat dit verhaal als 1 langgerekt reclameblok voor esteworld klinkt en ik wou dat ik ook negatieve punten had maar eerlijk waar,ik vind ze niet.
Bij esteworld voel je je als een vip,iedereen behandelt je met de glimlach,nooit moet je ergens lang wachten,er wordt naar je wensen en vragen geluisterd en het resultaat tot nu toe overstijgt mijn verwachtingen.

Wat kan een mens nog meer willen? ?