Oorspronkelijk geplaatst door anonymous1
Beste lotgenoten,
Ik lees al geruime tijd mee op het forum. Aangezien ik de laatste week emotioneel het zwaar te verduren heb (zit wat in de knoop), heb ik besloten hier even mijn verhaal te posten. Misschien dat jullie wat raad kunnen geven.
Verhaal kalingsproces
Ik heb een (jonge)man van 23 jaar en ben, als ik de familiefoto's er even bijhaal, al kalend sinds mijn 18 jaar. Dit heb ik nooit opgemerkt tot ik op mijn 20e de opmerking van mijn moeder kreeg dat ik een kaal plekje had in mijn kruin. Meteen naar de dokter gegaan en jawel, AGA, lucky me. Misschien ook even vermelden dat mijn uiterlijk en vooral mijn haar altijd ENORM belangrijk is geweest voor mij. Al sinds mijn 6 jaar zorgde ik met de nodige gel ervoor dat mijn haar iedere dag er piekfijn bijlag. Mijn grootste nachtmerrie is dus uitgekomen.
Ik ben begonnen met Minoxidil maar merkte al snel dat Minoxidil alleen niet hielp. Op mijn 21 jaar ben ik dan begonnen met Finasteride (1mg per dag). Ook dit hielp niet, de haaruitval was gewoon niet te stoppen. Mijn kruin werd steeds dunner, werd wat depressief, ging altijd achteraan in de klas zitten, kwam niet graag meer buiten, ... .
Na wat opzoekingswerk hier op het forum kwam ik terecht bij Dutasteride, het zwaarst beschikbare kanon. Mijn dokter was hier wat tegen maar zag dat ik psychisch leed. Hij schreef de medicatie uiteindelijk toch voor. Persoonlijk raad ik niemand Dutasteride aan. Al mijn hormonen lagen overhoop. Ik kreeg zelfs borstklieren. Na een maand kon ik niet eens meer op mijn buik slapen door de pijnlijke klieren. Toen heb ik meteen besloten te stoppen. Verder heb ik door Duta ook lichte gyno ontwikkeld. Misschien was de innametijd van 1 maand te kort maar op mijn haaruitval had het gedurende die tijd geen enkel effect.
Momenteel gebruik ik nog steeds elke dag 1mg Fina en Minoxidil. Werkt het? Geen idee, ik durf het risico niet te nemen om te stoppen en meteen nog eens een heleboel haar te verliezen. Ik verlies nog steeds dagelijks redelijk wat haar. De bijwerkingen van Fina zijn bij mij redelijk beperkt maar toch aanwezig. Ik merk dat mijn libido wat lager is en dat het aantal ochtenderecties laag geworden is in vergelijking met 2 jaar geleden.
Mijn haaruitval bevindt zich op dit moment op NW3 vertex. Vooral de kale kruin stoort mij enorm hard. De inhammen vind ik op dit moment minder erg. Om dit probleem tijdelijk op te lossen ben ik Toppik beginnen gebruiken. Ja, dit is uitstel van executie maar heeft mijn zelfvertrouwen weer een goede boost gegeven. Zeker voor de kruin is Toppik een zeer goed product vind ik persoonlijk. Toch is dit geen goede oplossing. Ik raad dit enkel aan aan mensen die hun haaruitval momenteel ECHT niet kunnen aanvaarden. Je houdt jezelf en anderen alleen maar voor de gek. Vanbuiten zit je met een mooie ‘volle’ haardos maar diep vanbinnen weet jij wel beter… Mijn kruin is eigenlijk al een jaar rijp voor de tondeuze met Toppik probeer ik dus nog te rekken.
Zo, nu jullie wat meer weten over mijn haaruitval ga ik verder met mijn volgend probleem.
Liefdesadvies
Tijdens het studeren heb ik een meisje leren kennen. We zijn nu ongeveer al 2 jaar beste vrienden. We zijn close, zeer close. We delen alles met elkaar, kunnen uren lang chatten en praten en doen elk weekend bijna samen iets (gezellig iets drinken, eten, filmpje kijken, shoppen, ... ). Zij is ook de enige (met uitzondering van mijn ouders) die weet heeft van mijn medicatie en Toppik. Onze karakters vullen elkaar perfect aan en hebben dezelfde interesses.
Ongeveer een week geleden biechtte ze op dat ze al een jaar verliefd is op mij. Het probleem zit echter in het uiterlijk. Haar gezicht is niet echt mooi. Hierdoor heb ik nooit 'vlinders' gehad. Ik voelde mij wel altijd gelukkig als ik bij haar ben maar heb nooit een verliefdheidsgevoel gehad.
Misschien nog even vermelden dat ik nooit echt moeite heb gedaan om meisjes te ontmoeten of aan te spreken, hierdoor is zij momenteel het enige meisje in mijn leven.
Nu komt de link met mijn haaruitval, heel deze situatie heeft mij enorm aan het denken gezet. Het volgende gaat misschien vrij oppervlakkig klinken, ik weet het zelf niet meer goed, zit gewoon in de knoop en ben vrij depressief aan het worden. Ik besef dat als ik nooit (nu al) last had van haaruitval, dan zou ik haar waarschijnlijk laten gaan en zouden we ieder onze eigen weg gaan.
Ik worstel echter met het feit dat ik mijn mooie bos volledig (en snel) zal verliezen. Hierdoor zal ik, in mijn ogen, ook niet meer de mooiste zijn. Ik gok dat ik aan dit tempo rond mijn 25e verjaardag Toppik vaarwel mag zeggen en de tondeuze erin moet zetten. Zeker op die leeftijd zijn veel vrouwen (met uitzondering van de wanhopige dan) niet op zoek naar een al kale man. Natuurlijk gaat het ook om je uitstraling en innerlijke maar dit verbergt je kaalheid niet. De eerste indruk telt altijd. Waarschijnlijk eindig ik uiteindelijk in de groep van vrouwen die niet veel mooier zijn dan mijn vriendin en heb ik dan nog eens innerlijk de helft gemeen. Hiervoor heb ik bang. Mijn beste vriendin weet dat ik sterk kalend ben en wat onder die Toppik zit. Ze heeft mij altijd gesteund in mijn kalingsproces en vullen elkaar innerlijk perfect aan. Gedurende deze 2 jaar dat ik met haar omging ‘vergat’ ik regelmatig mijn kaalheid. Ik voelde geen druk meer. Ik moest mij niet bewijzen, ik moest niks verstoppen.
Ik besef dat het voor jullie misschien wel moeilijk is om over mijn verhaal en gevoelens te oordelen. Het is moeilijk om hierover te oordelen als je zelf de gevoelens niet ervaart. Toch had ik graag wat raad gehad. Wat zouden jullie doen in deze situatie?
Tot slot had ik ook graag geweten of hier mensen zijn die psychologische hulp hebben gezocht voor hun haaruitval. Hoe heb je dit ervaren? Heeft dit je sterk geholpen met de acceptatie? Zelf zal ik dit alleen nooit kunnen vrees ik…
|