Ik heb sinds mn 16e, wat voelt dat al lang, ben nu 17.
In het begin kreeg ik echt een shock, mn leven vond ik al vrij verot en dit kon er echt niet bij.
Was helemaal gek in het begin, voelde me superkut. Liep uiteindelijk een jaar lang met petje rond, maar daar werdt ik zo gestoord van.
Toen ik met mn ouders op vakantie ging liep ik zonder petje rond. Toen had ik al een stuk minder erg AA dus kon het in principe ook wel. Sindsdien (ben nu bijna 18) loop ik niet meer met een petje rond. Bij mij is aa bijna weg, alleen de zijkant bij mn oor is nog een beetje verot en de achterkant is ook wel verot, maarja de zijkant is haar overheen (is toch bija niks mis mee) en de achterkan kijk ik niet naar. (Als ik dat wel ben ik weer in een kutbui
).
Hoe ik ermee om ben gegaan?
Kort maar krachtig, niet. Accepteer het nog steeds niet, snap nog steeds niet waarom het niet helemaal weg is en ben er geestlijk best fucked up van geraakt met als gevolg (voornamelijk door een combinatie van dingen + AA) dat ik nu nog steeds niet 100% ben, maar dat maakt me niet zo heel veel uit.