|
Nieuw op het forum
Goedenavond iedereen,
Hoewel ik liever niet op een forum als dit terecht was gekomen, ben ik eerlijk gezegd opgelucht nu ik weet dat ik niet de enige ben.
Ik ben een meisje van 18jaar en sinds een maand of 2 is het plukken niet meer houdbaar!
Als ik erover nadenk trek ik m'n haren al uit sinds mijn kindertijd. Niet zo extreem, gelukkig maar. Tegenwoordig zijn er veel kale plekken op mn hoofd, ik heb nog maar 4x zo weinig haar als pakweg een halfjaar geleden.
Iedereen heeft zijn eigen ervaring, maar bij mij zit het zo:
Vooral tijdens het studeren heb ik telkens het automatisme om aan mn haren te zitten, mijn hoofdhuid begint zeg maar te jeuken, er komt die drang om eraan te komen, om ze uiteindelijk uit te trekken. Elke keer als ik die berg haar dan zie liggen word ik echt verdrietig, boos, radeloos.
Vorige week werd het me echt teveel. Ik heb het mijn moeder verteld en ging naar de dokter, die me meteen doorstuurde naar een psycholoog. Het is verbazend hoeveel zaken er bij die persoon naar boven komen. Ik hoop althans door te praten over mijn verleden, en door oplossingen te zoeken voor dit gedrag, ik er uiteindelijk toch van af geraak. Ik durf tegenwoordig amper nog buitenkomen.
Ook hoop ik dat ik hier steun kan vinden wanneer de drang het hoogst is. Erover praten moet zeker helpen, denk ik. Het geeft hoop om te lezen dat anderen een periode plukvrij zijn, en op dit moment is dat een grote droom. Ik kijk nu wel al 2uur rond op dit forum en heb nog maar 3 haren uitgetrokken. Bizar!
Mijn berichtje is precies wat lang geworden..
Ik wens iedereen heel veel succes!
Fleur
|