|
Dank je voor jullie reacties.
En ja monique het lucht best op.
Helemaal nu ik weet dat ik niet de enige ben die alles gelijk moet hebben.
Ik dacht altijd dat ik daar de enige in was.
Ik moet zeggen dat ik al jullie moed bewonder om die pijnlijke dingen op te rakkelen van het verleden en ben dankbaar dat jullie dat met mij en de andere op het forum wilden delen.
Ook merk ik dat ttm echt ontstaat door een bepaalde trauma gevoel en soort uitlaatklep of vluchtweg.
Ik merk zelf ook dat ik nog niet alles van het verleden heb verwerkt misschien is het daarom zo moeilijk om de ttm onder controle te krijgen.
Het stomme is dat ik er altijd makkelijk over heb kunnen praten alleen dat het daarmee nooit heeft geholpen om het te verwerken.
Ergens diep van binnen zou ik nog steeds willen dat mijn moeder begreep watvoor pijn ze me heeft gedaan en daarvoor haar excuses voor aan zou bieden.
Maar in de realiteit weet ik dat me moeder dat nooit zou begrijpen omdat ze in haar eigen wereldje leeft.
Mijn grootste angst was altijd dat ik nooit op mijn moeder wou lijken en ik heb ook mijn hele pubertijd strikt aan regels gehouden die in mijn ogen fatsoenlijk waren en die mijn moeder niet had. Bijvoorbeeld met mannen.
Ik haatte het als mijn moeder iemand mee naar huis nam voor een snelle wip en dan nog wel iemand die mijn vriendje kon zijn, puur voor de kick.
Ik walgde ervan. MIjn moeder deed ook alles op mij te vernederen puur door jaloersie denk ik.
Ik zal een voorbeeld geven zodat jullie weten hoe laag mijn moeder zou gaan.
Als mijn vrienden langs kwamen en ze had gedronken ging ze voor mijn vrienden op een emmer plassen en vertelde hun hoe smerig ik wel niet was.
Ik ben ook een keer weg bij me moeder gegaan toen ik zestien was omdat ze sex voor me ogen ging hebben met 1 van haar zuipschuit vriendjes en ik draaide zo door dat ik me moeder bijna vermoorde en ben toen de deur uitgelopen.
Dit is nog maar een kleine gedeelte die ik heb meegemaakt met me moeder.
En mijn grootste wens ik dat ze eens toegeeft dat het niet normaal is je zo voor je dochter te dragen. NU lacht ze een beetje en zegt stel je niet zo aan. ZO slecht ben ik toch niet geweest. Verder dan dat kom ik niet en dat maakt me zo kwaad.
Maar goed genoeg oud vuil op gerakkelt.
Bedankt voor jullie verhalen.
Liefs karin
|