|
Inderdaad dapper dat je hier je verhaal vertelt, en ook een goede stap! Als je er alleen mee blijft rondlopen, maak je jezelf het leven veel te moeilijk. Hier zijn lotgenoten en die hebben soms goede adviezen, en in elk geval begrijpen ze (iets van) wat jij doormaakt.
De reactie van Spinner vind ik goed waar hij zegt: identificeer je niet met je haar. Jij bent zo veel meer dan dat. Het is logisch dat je zelf denkt dat je verdwijnende haar alle aandacht opeist, maar voor anderen is dat helemaal niet zo. Mensen flappen er maar van alles uit en gaan dan weer over tot de orde van de dag. Ze denken voornamelijk over zichzelf en de puist op hun neus. En waarom zou je je stemming laten bepalen door oppervlakkige, kortzichtige mensen die zich lomp uitdrukken? Ben je zo desperate dat je daar een relatie mee wilt? Lijkt me toch niet! Oefen nog even geduld tot je die fijne persoon vindt bij wie je jezelf kan zijn en met wie je samen elkaars leven leuker kan maken.
Wat ik een beetje gek vind, is wat je zegt over acceptatie en de psycholoog. Je hebt zelf wel door dat acceptatie de enige definitieve weg is om te leven met je haar en wat het ook verder besluit te doen. Het zou zomaar kunnen dat je zoals je zelf zegt over twee jaar geen haar meer over hebt. Daar helpen geen watertjes, pillen of operaties aan. Als je dan toch wil doorleven, heb je hulp nodig bij die acceptatie, want dat lukt je nu niet zeg je. Is het nou zo'n drama om een psycholoog op te zoeken en daar met hulp aan te gaan werken? Dat doen toch massa's mensen? Ik zou zeggen: doen.
In plaats daarvan laat je toch de optie open om met die eerdergenoemde watertjes, pillen of operaties je lijdensweg nog wat te gaan verlengen. Ook Spinner gaat meteen serieus op die opties in. Dat zou betekenen dat je de komende jaren dagelijks met je (gebrek aan) haar bezig zal zijn, gefocused op je verlies. Je krijgt te maken met ongemak en bijwerkingen. Het gaat je ook nog veel geld kosten en uiteindelijk verlies je je haar toch. De acceptatie en daarmee het goede leven stel je ermee uit. Ik denk dus dat je bij de huisarts beter om een verwijzing naar een psycholoog kan vragen dan om een recept. Maar dat is mijn mening hoor.
Succes en een goede dag, Carla
|