|
Heb het net in een andere thread ook al gevraagd, maar is er licht aan het einde van de tunnel? Kun je op een gegeven moment ook echt naast je neerleggen dat je geen goed haar meer hebt en gelukkig zijn met een haarwerk?
Ik dacht dat ik alles best aardig verwerkt had, maar tijdens mijn zwangerschap had ik weer zo'n lekker haar, dat het weer net zo hard aankomt dat het uitvalt als de allereerste keer. Iedere keer is het weer zo'n ellende om meer haar te verliezen; het lijkt maar niet te veranderen, zelfs niet na 12 jaar.
Af en toe word ik er zo moedeloos van omdat ik ook andere vervelende lichamelijke problemen heb (ruik bijna niks meer, hoor slecht en heb ook nog eens vreselijk veel last van oorsuizen). Ik weet niet meer waar ik m'n geluk vandaan moet halen en dat terwijl ik pas moeder ben geworden van zo'n lief, vrolijk klein meisje Maar het enige wat ik op het ogenblik kan denken is dat zij deze ellende later misschien ook mee moet maken en wat ik haar dan heb aangedaan door haar op de wereld te zetten.
Snik, kan het even allemaal niet meer aan. Iemand een vrolijk verhaal, misschien?
|