Wat een treffend gedicht, Annelies!
En wat een boeiende thread is dit. Hoe enorm verschillend de motivaties zijn van mensen om wel of niet een haarwerk te dragen. Ik heb bewondering voor mensen als Annelies die het lef hebben (want zo zie ik het) om trots met een kaal hoofd rond te lopen. Ik zou dat NOOIT durven. Mijn hele leven heb ik al een enorme volle bos lang, donkerbruin haar, waar heel wat mensen jaloers op waren. Karen met een kaal hoofd zou gewoonweg te schokkend zijn voor mijn omgeving.
Bovendien moet ik er voor mijn werk ook wel representatief uitzien en met een kaal hoofd zou mijn uiterlijk te veel afleiden van het verhaal dat ik te vertellen heb.
En ik zou me ook zo kwetsbaar voelen...!
Niet alleen val je als vrouw met een kaal hoofd vreselijk op en stel je je op die manier open voor allerlei commentaar en rare blikken, maar zo'n kaal, kwetsbaar koppie vol in de wind lijkt me ook zo... nou ja, zo kwetsbaar, ik kan er geen beter woord voor verzinnen.
En misschien laat ik me dan te veel leiden door wat anderen er van zullen vinden, maar ik zou me er zelf niet prettig bij voelen. Ik doe mijn hele leven al mijn best om 'er bij te horen'. Met een kaal hoofd zou ik dat allemaal in één keer teniet doen.
Nee, laat mij maar lekker met mijn volle bos in de wind.
Want dat haar hoort gewoon bij mij.
Karen