[Tsol]

Oorspronkelijk geplaatst door Annelies

Heej Marjan,

Ik herken het, mensen vinden het niet echt een issue en begrip is soms vaak ver te zoeken. Ik kreeg ook vaak te horen (o.a. mijn moeder), die gilde dan tegen me dat ik blij moest zijn dat ik niet om een andere manier mijn haar was verloren. Dat is dan iets wat je op dat moment echt niet wil horen. Nu kijk ik er anders tegen aan en ben ik hoe krom en stom ook wel blij dat ik niet om die reden mijn haar ben verloren.

Je leert de mensen om je heen echt kennen of je wil of niet. Dat is soms best zuur, maar ik heb er wel door geleerd positief te blijven denken. Ik denk dan, ben blij dat ik daar nu achter ben, hoef ik er ook geen energie meer in te steken.

Wat lief dat je dochter je haar haar wou geven. Dat wil wel iets zeggen! Lief dat je je groot probeert te houden, maar niet te erg he, het is niet erg om af en toe te laten zien dat je er verdriet om hebt. Dat is niet meer dan normaal. (anders ga je er aan onderdoor!)


Je hebt het inderdaad nog niet echt lang, en nu al op het forum! Ik heb het maanden weggezet, maar op een gegeven moment was de drang voor mij juist supergroot naar lotgenotencontact. Hee fijn dat een plek kleiner wordt en door niets te gebruiken, das helemaal mooi! Zou je willen gaan 'dokteren' dan??

grtz Annelies

Het is inderdaad irritant als iemand zegt: "Wees blij dat je niks anders hebt", Zeker als het van iemand komt die zelf 100% gezond is. (Wanneer het van iemand die zelf bijv. Kanker heeft komt dan is het natuurlijk wel iets anders...)
De gedachte dat iemand het slechter heeft dan mij maakt mij niet gelukkiger, misschien is dat wel jammer. Het feit blijft namelijk dat ik AA heb en das al erg genoeg.
Wat ik dus vooral niet wil horen zijn dingen zoals:
- Mja das kut voor je
(Daar ga je je dus alleen maar slechter van voelen....)
-Wees blij dat je niets ernstigers hebt
(Daar heb je niets aan, het bewijst zou maar zeggen alleen dat de persoon die het zegt niet weet wat je doormaakt)

Wat ik denk ik wel wil horen is:
- Hoe je er ook uit ziet, of je nou kaal bent of onder de brandwonden zit, voor mij blijf je altijd dezelfde persoon
Dat is in ieder geval waar ik af en toe aan herrinert wil worden, omdat er af en toe gewoon momenten zijn dat ik het vergeet, Ik weet dat het raar klinkt. Want het is ook raar, maarja ik heb nog een lange weg te gaan...

Zoals je zelf al zegt, Positief blijven denken is belangrijk. Wat misschien ook helpt is proberen de voordelen van AA te zoeken. Ik weet dat het raar klinkt, "Hoe kunnen er nou in godsnaam voordelen zijn aan het hebben van AA". Nou:
1. Je leert genieten van de kleine dingen in het leven
2. Je word er een sterker persoon van
3. (niet altijd even leuk Je leert andere mensen beter snappen (en de problemen die ze hebben).

Je word er misschien dus wel een beter persoon van, ook al is het zelf soms moeilijk om het te beseffen.


En dan nog iets:

Lief dat je je groot probeert te houden, maar niet te erg he, het is niet erg om af en toe te laten zien dat je er verdriet om hebt. Dat is niet meer dan normaal. (anders ga je er aan onderdoor!)

Dat groothouden is erg herkenbaar, Ikzelf doe het ook. Ik wil me dus echt niet kut voelen door AA. Maarja, Ik blijf gewoon af en toe van die momenten houden dat ik het dus echt ff niet meer weet.
En inderdaad, Je gaat er aan onderdoor als je niet af en toe de tijd neemt om je "niet groot te houden" .


Lotgenoten contact... Begrijp me niet verkeerd, echt niet:
Lotgenoten contact kan erg fijn zijn: Lotgenoten weten op jezelf na misschien nog wel het beste wat je doorgaat. Zij begrijpen je gevoelens...
Maar met lotgenoten praten hoeft natuurlijk niet altijd fijn te zijn:
(En dit is een quote van een persoon met AA die ook op dit forum zwerft: Begrijp me dus niet verkeerd echt niet!)
[quote] Je leert gewoon leven met AA, Ik weet dat het bij me hoort[quote]

Noem me maar een sick fuck, Maar ik kan AA dus echt niet accepteren, En de gedachte dat ik later misschien denk: "Het hoort bij me" doet me echt pijn.
Maarja, misschien denk ik er anders over na 5 jaar. Ik heb namelijk nog niet zo lang (bijna een jaar nu). Maar ik merk gewoon dat AA me op een heel slechte manier beinvloedt, echt heel slecht... Zoiets kan gewoon niet "bij me horen". En zelfs al hoort het bij me, Dan zal ik het nog altijd ontkennen...
AA laat me namelijk heel kut voelen en geeft me soms de gedachte dat het gewoon veel moeilijker is om van het leven te genieten.

Ik ben stukken minder zelfverzekederd. Tuurlijk blijf ik dezelfde persoon, dat ben ik ook nog wel, ook als ik met anderen ben. Maar ik merk gewoon dat iedere dag dat ik langer AA heb, er een stukje van mij afbrokkelt. (geestelijk dan he )

Waarschijnlijk ligt het gewoon dat ik nu een heel moeilijke tijd doorga. Ben nu 17 en kreeg AA in mn puberteit, dat heeft duidelijk zijn gevolgen gehad...
(Ben nog steeds niet helemaal uit mn puberteit hoor komt ook deels door AA merk ik...)

Naja meer heb ik nu ff niet te zeggen...

Tsol