|
Hallo,
Ik ben Irene en ik ben 37 jaar.
Ik zal het maar een beetje op het onderwerp haar houden.
Als uk was ik al zo dwars dat ik altijd lang haar wilde ,mijn moeder was het daar alleen nooit zo mee eens en greep meer dan mij lief was de schaar.Dan schaamde ik me weer wekenlang en durfde ik niet in de spiegel te kijken.Altijd weer die strijd.
Nu ,onder mijn moeders vleugles vandaan,kunt je het zo gek niet bedenken of ik heb het wel met mijn haar gedaan,kleurtjes,kapsel ,kort,lang, ik moest het gewoon uitproberen.
Nu verf ik mijn haren al enige jaren zwart en liet ik het flink lang groeien .Dus eerlijk is eerlijk ,ik ben altijd trots geweest wat mijn lange haar betreft en nu ik dus helaas door nog niet duidelijke oorzaak mijn haar alsmaar dunner zie worden , dan merk ik pas hoe vanzelfsprekend je je haar vind.Ik durf mijn haren bijna niet meer te wassen en ik laat mijn haren borstelen zodat ik niet hoef te zien hoeveel er in de borstel is achtergebleven.Het zit alleen nog maar in een losse vlecht en ik durf het ook niet meer te verven.
Maar nu even weer wat vrolijker en niet over haar.
Ik ben een moeder van 5 kinderen ,ik werk part time in de thuiszorg , ik hou van wat ruigere muziek , ik vind tattoos en piercings erg leuk.
Als ik wat meer vrije tijd zou hebben dan zou ik die tijd besteden aan de basgitaar,tekenen en uiteraard mijn dieren , de cavia's.
groetjes,
Irene
|