FF lachen, ik zat in de trein komt er een knul t.o. me zitten en ja hoor, alopecia. Zit ik daar met mijn pruik en wenkbrauwen keurig gepotlood. Hij ziet natuurlijk niets. Ik moet natuurlijk toch een beetje kijken en zie dat hij stekeltjes aan de zijkanten heeft, niet veel, maar toch! Zou hij wat smeren of slikken? Voor het zelfde geld heeft hij het wiel uitgevonden en komt zijn haar weer terug. Maar hoe knoop je een gesprek aan in de trein? Ik voelde me net een puber (en ben toch die leeftijd al voorbij, dacht ik..). Toch af en toe kijken, bijna bij Utrecht CS en toch de stoute schoenen aangetrokken en gekletst over onze kale koppies. Helaas slikte hij niets, kwamen er vanzelf af en toe een paar stekeltjes bij maar het leukste: hij zag niet dat ik een pruik droeg en vond hem prachtig staan. Lachen, niet? Spreek jij ook wel eens iemand aan met AA?
Groetjes,
Anjo