[Pie]

Oorspronkelijk geplaatst door anonymous1

Het is niet mijn bedoeling om haar zwart te maken en zo oppervlakkig over te komen. Ik wil gewoon meegeven waar mijn probleem zit bij haar. Mijn verwoording was inderdaad vrij fout, heb je gelijk in Agatha. Ze is echt geen lelijk meisje. Van gezicht is zij gewoon niet het type waar ik normaal op val. Ik worstel nu met het feit, is uiterlijk wel o zo belangrijk? Zelf zal ik er ook niet mooier op worden en heb ik ook mijn kwaal.
Het besef komt nu dat we beide alleen of samen verder moeten. Dat ik een keuze zal moeten maken. Door heel deze situatie ben ik gewoon ingestort (het gaat nu al iets beter). Ze laat mij zeker niet koud, dat merk ik nu. Het zal mij zeer zwaar vallen om haar te moeten laten gaan als ik hiervoor kies. Een meisje met dergelijk karakter zal ik niet snel meer tegenkomen vrees ik. Ik zal er alleen voor staan en zal haar warmte, liefheid, aanwezigheid, enz. missen.

Ik zit nu in een tweestrijd.
Of ik kies voor haar en ben misschien heel mijn leven gelukkig met iemand die mij door en door kent, die al weet heeft van mijn haaruitval en dit ook accepteert. Misschien dat ik dan op verloop van tijd besef dat uiterlijk niet alles is en accepteer ik eindelijk mijn haaruitval. Het is natuurlijk ook mogelijk dat het uiterlijk mij toch te hard stoort. Dan zijn we beide niet alleen tijd kwijt maar ook misschien onze vriendschap. Ik vrees dat dit zal overkomen, zowel voor mezelf als voor haar, alsof ik haar 'gebruikt' heb.

Of ik kies toch niet voor haar, blijf nog geruime tijd alleen, verlies mijn haar, zal het hier enorm moeilijk mee hebben (wat zeker zal zijn) en kan nog enkel bij echt lelijke en wanhopige vrouwen terecht. Zeker op mijn jonge leeftijd is een meisje niet op zoek naar een jongen die al kaal is. Hier heb ik dus bang voor. Ik zal mezelf dan verwijten dat ik niet voor haar heb gekozen. De wat oudere en meer volwassen vrouwen hebben hier dan weer minder een probleem mee. Die hebben al meer meegemaakt en zijn vooral op zoek naar het innerlijke (al blijft uiterlijk een belangrijke factor). Dit is het doemscenario, maar wel een scenario dat in mijn geval zeer goed mogelijk is. Ik ben niet de gladde jongen die snel naar een meisje toestapt. Dit is ook deels te wijten aan mijn karakter maar ook aan mijn lager zelfbeeld door o.a. acne in mijn jeugd en de haaruitval nu. Gedurende de 2 jaar van hechte vriendschap heb ik nooit nood gehad aan een vriendin. Ik had iemand waar ik alles mee deelde dus waarom zou ik dan moeite doen bij andere meisjes?
Natuurlijk is het ook mogelijk dat ik wel nog een meisje vind dat volledig mijn type is en waar ik wel stapel verliefd op ben. Al heb ik voor dit scenario zeker niet veel hoop meer. Mijn zelfvertrouwen is al vrij laag en dat zal er niet op beteren met een kale kop.

Tot slot vind ik het dan ook weer niet heel juist om rekening te houden met mijn haarverlies in de keuze van een relatie... . Toch zal dit een probleem blijven dat ik mijn hele leven zal meedragen (en dit deels zal bepalen) en zal dit probleem steeds zwaarder worden. Eigenlijk is dit een gewoon een hele kwestie van psychologisch 'op zeker spelen' of niet.

Ik was ook niet meteen halsoverkop verliefd op mijn vriendin, terwijl zij dit wel op mij is, maar dit is gegroeid. Ik maakte mij in het begin zorgen dat ze misschien zwaar zou worden omdat ze iets bredere heupen heeft, maar dit is helemaal geen issue meer. Mijn haarlijn schuift ook op en ik krijg ook inhammen, maar zij houdt van mij en wilt met mij verder en een leven uitbouwen.

In het begin had ik het een beetje moeilijk omdat ik haar meer zag als een gewone vriendin. Ik kon zelfs moeilijk seks hebben met haar omdat ik niet echt fysiek aangetrokken was en op dat moment al betere seks had gehad en stond op het punt om de relatie te verbreken. Ik besefte echter plots dat ik mis was en dat ik nooit meer iemand zou vinden bij wie ik me zo goed voelde. Dit klinkt tegenstrijdig, maar het is wel zo gegaan. Door veel te praten, tijd te maken voor haar, met haar te vrijen is er iets in mij los gekomen. Plots werd ik helemaal verliefd op haar. Tijdens de vakantie hadden we de beste seks die we ooit gehad hebben en voelde ik me ineens heel sterk aangetrokken tot haar. Sindsdien woon ik bij haar en praten we zelf al over kinderen. Ik zou mij geen leven zonder haar meer kunnen voorstellen.

Ik wil gewoon zeggen dat verliefdheid soms moet groeien en dat het jammer zou zijn moest je deze meid laten gaan. Soms moet je de zaken een kans geven.

Over je haar:

Ik heb hetzelfde probleem, maar ik kan het al redelijk goed aanvaarden. Ik heb nu NW 1-2 en weet niet hoe het verder gaat evolueren. Al die middelen werken gewoonweg niet en brengen soms meer schade toe dan dat ze goed doen. Als je iemand hebt die je kaalheid aanvaardt dan is het makkelijker om het zelf te accepteren. Je kan natuurlijk een hT overwegen, maar in hoeveel gevallen levert dat echt een schitterend resultaat op en wat is de progressie over verschillende jaren? Ik zou wel eens foto's willen zien van iemand die een HT ondergaan heeft in zijn 20er jaren, maar dan 10,15,20 jaar later.