Hoi Laura, welkom hier, ik ben hier al een tijdje niet geweest.
Ik trok vanaf mijn 11e mijn wimpers en daarbij vanaf mijn 17e een groot deel van mijn wenkbrauwen uit. Ik ben tot mijn 29e dus daar kaal geweest.
Ik weet precies hoe je je voelt, ik heb ik mijn puberteit enorm veel problemen ondervonden van mijn getrek. Ik durfde mensen niet in hun gezicht aan te kijken en probeerde met mijn hand voor mijn ogen met mensne te praten, nou dat zal er gek uitgezien hebben hoor.
Ik dacht dat niemand ooit op schoool door zou hebben dat ik geen wimpers had, maar achteraf bleek dat ze me het meisje zonder wimpers noemde.
Ik deed eyeliner op, maar toch zagen mensen het, waardoor ik me nog rotter ging voelen. Maar er waren er ook die na 4 jaar nog niks door hadden
Verscheidene pogingen gedaan om te stoppen, maar niets hielp.
Nu ben ik 30 en sinds een jaar plukvrij, de laatste jaren zaten er toch al meer niet trekfases bij, maar toch eindigde dat altijd in getrek.
Ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar elke keer als ik de drang had om te plukken, want zo voelde dat, alsof het moest en die stoppeltjes kriebelden zooooooo erg, maar toch niet aangekomen, heeft bij mij dus aan wilskracht gelegen dat het me is gelukt.
Het 1e half jaar ging ik automatisch met mijn hand naar mijn oog en dacht ik er vaak aan hoe het was om te trekken en nu de laatste maanden denk ik er niet eens meer aan.
Het voelt zo als een opluchting dat ik mijn tik de baas ben!! En ik heb langere wimpers als ooit. Duurde maar 6 maanden en toen waren ze al terug, dus als je nu stopt Laura heb je met de zomer je wimpers weer.
Klinkt heel simpel, maar misschien is dat wel een stok achter de deur, een doel nemen , bv de zomer en dan niet meer trekken.
Succes