|
Mijn man en zonen (17 en 13) maken het echt niet uit of ik een haarwerk draag of niet. Ik heb vandaag een oud haarwerk uit de kast gehaald, en er met gel een heel ander model van gemaakt. Het viel die mannen van mij niet eens op dat ik een ander modelletje had..
Heus, ik begrijp je verdriet, maar probeer er wat van te maken joh.
Toen ik mijn haarwerk ging ophalen, vroeg de verkoopster op volautomatisch wanneer ik met mijn chemo ging beginnen. Ik dacht: tja, dat had ook nog gekund, gelukkig hoef ik niet voor mijn leven te vrezen! Dat haalt het verdriet niet weg, maar het leert je wel relativeren.
Ik heb ook heel wat tranen geplengd, maar ik maa het voor mezelf čn mijn omgeving makkelijker door er luchtig mee om te gaan. Heeft wel tijd gekost, hoor, om zo ver te komen...
|