|
Welkom Glatze,
Om direct maar over 'acceptatie' te beginnen. Tja, dit is altijd een moeilijk punt maar dit verschilt per persoon omdat iedereen op een andere manier tegen het leven aan kijkt en natuurlijk verschilt het hoe de persoon er op dit moment zelf in 't leven staat. Denk dan aan school, werk, vrienden etc.
Je zegt van hoe moet ik het bespreekbaar maken. Je familieleden proberen je misschien niet onzeker te maken en dat ze daarom zeggen dat 't wel mee valt. Tja mijn pa is kaal, dus dat praat ook wat makkelijker :p. Maar verder met vrienden en kennissen die begrijpen en zien 't allemaal en die accepteren het maar. Ik behandel hen niet anders en zij mij ook niet. Kijk tuurlijk wordt er wel es een grapje overgemaakt, maar dat moet gewoon kunnen vind ik. Eigenlijk is er voor mij persoonlijk weinig veranderd behalve dat ik steeds minder haar krijg. Ja zelfvertrouwen misschien een heel, heel klein beetje verminderd, maar merk hier zelden iets van. Een soort van 'schijt aan' mentaliteit noem ik het maar.
Dus of jij naar een psycholoog moet, tja ik weet niet hoeveel jij het je aantrekt maar ik denk zelf van niet. Mja als jij er dermate veel last van hebt en continu onzeker over van alles en nog wat bent dan is het misschien een mogelijkheid.
Zelf probeer ik momenteel wat met aminozuren, maar andere middeltjes zoals minox en fina heb ik op dit moment weinig trek aan. (mogelijke bijwerkingen/kosten). Maar misschien dat ik over een jaar weer anders denk. Maar goed zoals ik al vaker hiero heb gezegd, vanalles in oneerlijk, zo schijnt in Afrika altijd de zon en hier niet. Tevens is het ook zo dat er natuurlijk ergere dingen zijn.
Dus komt er opneer dat ik gewoon aan het relativeren ben. Kijk overal wat luchtig tegen aan en dat vind ik prima zo. Iedereen moet gewoon ffkes z'n eigen draai in het 'kaalwordingsproces' vinden. Hoe en wat tja, dat verschilt.
Succes dr mee!
|