Vandaag was de grote dag! Twee jaar nadat ik de knoop had doorgehakt (en dus na een hoop uitstel vanwege allerlei valide en minder valide redenen) heb ik vandaag de eerste 1600 van de 3200 transplantaten gekregen in de kliniek in Veldhoven. Alles was top!
Ik moest me om kwart voor acht 's ochtends melden. Daar kreeg ik een enveloppe met de instructies voor nazorg gedurende de eerste dagen. Dat stond ook allemaal al in het contract en op de website, maar beter te vaak dan te weinig in dit geval.
Ik werd opgehaald door de arts, die uitvoerig foto's maakte en nogmaals het behandelplan doorliep. Het viel haar op dat mijn FUT van 16 jaar terug (inhammen) niet overal even mooi was, dus stelde ze voor de dichtheidsverdeling iets aan te passen om dat te corrigeren. Ik vertrouwde volledig op haar expertise, want ze leek zeer zelfverzekerd. Na het omkleden kreeg ik twee paracetamolletjes en een Dormicum tablet (om te ontspannen), werd ik geschoren (lachen!), gewassen en naar de operatiezaal (zwaar woord) gebracht waar het feest begon.
Op mijn buik liggend werd eerst de verdoving gedaan. Hiervoor kwam een speciale arts langs. Hij waarschuwde me meermalen dat dit even behoorlijk pijn kon doen, maar het viel me 100% mee. Om me af te leiden werd er een trilapparaatje op mijn hoofd gezet. Dat leidde zeker af, want naarmate de verdoving ging werken kietelde dat verschrikkelijk! Maar geen pijn van betekenis. Ik heb dat hier wel eens anders gelezen. Ik begreep dat er 3 soorten injecties zijn, eentje die erg pijn doet en langer werkt, en aan andere die minder pijn doet maar korter werkt. In Veldhoven gebruiken ze eerst die laatste, en daarna die eerste, als de verdoving dus al wat werkt. Ook dan kan het nog pijn doen, maar zoals ik al schreef, bij mij niet of amper. Het kietelde alleen maar.
Daarna begon het uitnemen van de grafts. Met een boortje wordt om de graft heen gezaagd, steeds een stuk of 20 tot 30, en daarna worden ze er met een pincetje uitgehaald. Aan de rand van het verdovingsgebied kon dit pijn doen werd mijn gezegd, dus dat moest ik even melden. Ik voelde inderdaad af en toe een prikje, maar als ik er wat van wilde zeggen was de pijn alweer weg. Slechts één keer, toen er een stuk of 15 prikjes achter elkaar pijn deden, heb ik het gemeld. Even een verdovingsprikje erbij en het was direct weer goed.
Inmiddels begon te Dormicum te werken, en dat is een aanrader zeg! Ik had me nog nooit van mijn leven zo relaxed gevoeld. Dus de ochtend vloog voorbij, terwijl ik lag te trippen en de laborantes gezellig keuvelend aan het oogsten waren. Volgens mij heeft dat Dormicum een hoge straatwaarde!!!
Interessant detail was overigens dat ze het tijdstip van het uitnemen op de glazen bakjes noteerden (die daarna in de koelkast gingen), zodat ze zeker wisten dat de grafts die het eerst eruit waren gehaald ook weer het eerst terug werden geplaatst. Alles voor een goed herstel!
Daarna kon ik even lunchen, erg lekkere broodjes die je van te voren kunt kiezen. De broodjes pate zijn een aanrader, maar ook de kip was lekker.
Vrij snel daarna begonnen ze met het terugplaatsen. Daarbij zat ik 'gewoon' in de stoel, ongeveer zoals bij de tandarts. Wederom kwam de verdovings-arts, wederom waarschuwde hij dat het even pijn ging doen en wederom voelde ik amper wat. Het terugplaatsen ging erg makkelijk bij mij werd er gezegd. Soms gaat het stug, soms floepen de grafts weer makkelijk eruit, maar bij mij ging het perfect zodat ze om half vier al klaar waren.
Aankleden, nogmaals een video bekijken op een iPad (weer hetzelfde verhaal) en nogmaals uitvoerige instructies voor 'straks thuis'. Tasje mee met gaasjes, pijnstillers, telefoonnummers en een nekkussentje, taxi gebeld, en om half vijf was ik weer thuis (ik woon in Eindhoven).
Al met al een superdag. Gezellig, interessant, aardige en knappe laborantes (ahum, sorry, niet essentieel natuurlijk maar het viel toch wel echt op), en echt geen greintje pijn van betekenis. Leuke afsluiting: bij thuiskomst vonden mijn zowel mijn vrouw als mijn dochter die kale kop super staan! "Staat je goed pappa, je ziet er zo veel vriendelijker uit!". Lekker is dat. En dat zeggen ze nu.
Morgen de tweede helft! Foto'tje van de tussenstand plaats ik hierbij. Voor alle duidelijkheid, dit was een uur na de operatie. Mijn beginsituatie zie je hier:
http://www.haarweb.nl/forum/showpost...52&postcount=1