Beste Oilily en Ilseke,
Ik wil even reageren op jullie berichtje. Punt één; ik vind het héél goed dat jullie dit geschreven hebben! Punt twee; dààr gaat het dus om... op zoek gaan, heel diep in jezelf naar wat je dwars zit, op die manier zal je jezelf niet meer hoeven te 'ontkrachten' omdat je eindelijk die kracht in jezelf hebt gevonden om voor jezelf op te komen en om een einde te maken aan een (te) lang en energie-vretend verleden.
En het is niet zo dat de TTM direct zal ophouden of verdwijnen... maar je voelt jezelf STERKER, je hebt meer zelfvertrouwen. Heel langzaamaan moet je op die manier verder bouwen en op een goede dag zal je de TTM niet meer nodig hebben, je HOEFT het dan als het ware niet meer te doen, je hebt jezelf in handen...
Ilse, jammer misschien dat jij geen respons hebt gekregen. Maar was dat echt wel nodig? Ik bedoel, het belangrijkste zijn jouw gevoelens, en als je vertelt dat je met jezelf in het reine bent gekomen, dan heb je al een hele grote stap gezet. Je zegt dat het voor jezelf een overwinning was! Goed zo!!! Wees gerust, jouw vader heeft de brief gelezen en diep vanbinnen zal je bij hem wel iets in beweging gezet hebben. Vroeg of laat komt hij hier ooit wel op terug. Forceer dit niet. Jij hebt gedaan wat je moest doen. Jou treft dus geen schuld... net zomin als aan het feit dat je TTM hebt...
Oilily,
Citaat:
|
Ik trek nog steeds, dat is niet veranderd maar dat zwaarmoedige gevoel is al weg... Precies alsof dat anderhalf uurtje eventjes mijn leven grondig heeft veranderd.. Is dit dan geluk hebben of was het echt ingaan tegen wat me dwarszat?? Ik ben er nog steeds niet uit maar het hielp enorm. Misschien moet iedereen eens regelrecht doen waar je echt tegenop ziet, er korte metten mee maken...
|
Ook bij mij hebben bepaalde 'gespreks-uurtjes' in mijn leven al voor heel wat ommekeer gezorgd. Ik denk niet dat het met geluk te maken heeft. Ik denk dat het te maken heeft met intuïtief aanvoelen wat voor jou het beste is èn daar, op het juiste moment, ook iets durven mee doèn!!! Ik zou wel voorzichtig zijn met de uitspraak om 'te doen waar je echt tegenop ziet'... Ik bedoel maar, forceer ook de dingen niet, want woorden die gezegd zijn blijven nazinderen, hoe goed je ze ook bedoelt. Elk woord kan een messteek zijn. Wacht dus het juiste moment af, spreek NOOIT als je boos bent, probeer eerst voor jezelf na te gaan waarom je boos bent, en of je die boosheid wel op de juiste persoon afreageert... probeer eerlijk te zijn met je gevoelens, maar probeer ook de gevoelens van een ander te begrijpen.
Maar het is heel goed dat je van dat zwaarmoedig gevoel af bent... jouw therapeut werkt volgens mij op de juiste manier; TTM aanpakken via de 'binnenkant', de rest komt wel, heb vertrouwen...
Het maakt niet uit of je vandaag tien of honderd haartjes hebt getrokken. Probeer je goed te voelen in je eigen vel, werk dààraan en de trekdrang zal minderen... en geef jezelf ondertussen niet op je kop omdàt je trekt. Zo maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker...
Veel sterkte allebei!... en alle anderen ook natuurlijk!
Bolleke