Lieve Janika,
Ik ben misschien inderdaad een beetje naief geweest toen ik dit als optie voorstelde. Ik trek zelf alleen aan de haren
op mijn hoofd, dus het was niet zo erg dat de aandacht naar mijn gezicht trok. Ik heb het niet helemaal kaal geschoren hoor, ken je die zangeres Sinead O'Connor? Die had in de jaren '90 een hit met het liedje 'nothing compares to you'. Nou, zo zag ik er een beetje uit. Niet het ideale beeld van vrouwelijkheid, daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik was zo verschrikkelijk blij om geen hoofddoeken meer te hoeven dragen. Dat gaf altijd zo'n vreselijke jeuk en het zakte af... om gek van te worden!
Mensen vonden het apart, en sommigen zelfs wel mooi (of dat zeiden ze alleen om mij gerust te stellen, dat kan natuurlijk ook
) Ik had alleen sinds mijn 14e nog niet eerder zo'n bevrijding gevoeld. Gewoon gaan zwemmen, logeren, in de wind fietsen zonder je druk te maken dat mensen iets nog vreemders zien dan een gemillimeterd koppie. Ik had me zo lang druk gemaakt om mijn uiterlijk dat het me eigenlijk niets meer uitmaakte wat mensen ervan vonden. Van binnen was ik nog steeds dezelfde en voor de mensen die me echt kenden en van me hielden bleef ik gewoon Ellen. Ik probeer nu mijn haar te laten groeien, gewoon om eens te kijken of het me lukt, maar als het niet gaat is dit 'kapsel' een voor mij acceptabele optie, en dat geeft een hoop rust. Ik heb echt heel erg veel respect voor jullie, dat jullie de stap nemen om een haarwerk te nemen met alle gevolgen van dien.
Heel erg veel sterkte en succes, ik hoop echt dat je je weer wat beter en zekerder gaat voelen over je uiterlijk en dat je iets vindt dat je dat sterke gevoel terug kan geven. Jullie zijn dappere meiden!!!
Heel veel liefs,
Ellen