In oktober een gesprek gehad bij Bart van Prohair. Deze constateerde dat mijn inhammen wel erg ver waren, maar dat ik zeer langzaam kalend was. Donorgebied was ook goed, Bart schatte het op zo'n 7000 grafts. Hij verwachtte een uitstekend resultaat, mede omdat ik vrij dik krullend haar heb. 2500 grafts was het advies. Het leek mij wat veel, maar goed hij is de specialist. In november besloten om het te doen, waarna ik ingepland werd voor twee dagen op 31 jan en 1 febr. 2013
Tussen kerst en nieuwjaar toch maar de stap gewaagd om mijn haar naar 3mm te tonduleren. Je moet er tenslotte toch aan geloven. Het was even schrikken voor iedereen, maar ik kreeg al vrij snel complimenten. Mensen vonden het eigenlijk best goed staan. En dan ga je denken he...was het wel nodig? Maar goed, de beslissing was al genomen en de aanbetaling al gedaan.
Nadat ik het een aantal mensen in de fam en een paar vrinden had verteld, was ik de discussies en de meningen van iedereen zat en heb ik besloten om het er verder met niemand over te hebben. Ze zien het tzt wel.
Behandeldag 1: 31 januari
Eindelijk, het was zover. Mooie kamer (jr. Suite) geboekt in centrum van Antwerpen. Radisson Sas. Voor een leuke prijs ook via hotelspecials. Mijn vrouw was nl mee en die wilde graag winkelen in Antwerpen. Dan kan je beter in het centrum zitten. Parkeren onder het hotel was voor mij het belangrijkste argument. Het was parkeren en vrijwel ongezien het hotel in. Ook is het ontbijt vanaf half 7, wat wel zo prettig is.
Tevoren netjes gehouden aan de regels, geen alcohol, koffie, thee, alvast beginnen met water drinken ed. Ik was al vroeg (7:40) bij de kliniek. Gelukkig was er al iemand aanwezig. Krijg ik daar een kopje koffie aangeboden
. Het blijkt dus dat koffie op zich wel kan, alleen in kleine hoeveelheden.
Al snel kwam de tondeuse eraan te pas, maar omdat ik het al kort had (3mm) was dat voor niemand meer een shock. Ik kan het daarom echt aanraden om een maandje tevoren gewoon de boel eraf te scheren. Er is dan ook bijna gaan kleurverschil.
Daarna maakte Sabine een ontwerp, waar ik gelijk tevreden mee was. Ik heb van nature al enige inhammen en daar hield ze rekening mee. Verder ligt zo’n design volgens mij aardig voor de hand.
Aansluitend luxe broodjes besteld en in de behandelkamer gaan liggen. De verdoving gaat met een soort van hogedrukpistooltje. Dat voelt alsof iemand een elastiek tegen je hoofd aan schiet. Eerst werd de linkerzijde van mijn achterhoofd verdoofd. Rechts bewaarden ze voor dag twee. Ik vond de verdoving niet vervelend. Daarna gaan ze met een soort van draaiende knots met punten (sorry ik heb dat hele ding niet gezien, maar zo voelde het). En dat voelde op momenten alsof iemand bezig was je haren eruit te trekken. Ik ben geen type dat zeurt of zo, maar dat met die "knots" was niet echt mijn ding. Volgens Bart schijnen vrouwen hier overigens totaal geen last van te hebben. Schijnen een hogere pijngrens te hebben.
Toen de zaak eenmaal verdoofd was, voelde mijn achterhoofd alsof het niet van mij was. Ik kreeg er hier en daar nog een prikje bij, want ze willen echt niet dat je iets voelt. De ochtend ging erg rap. Om 11:03 waren de eerste 1250 grafts eruit en zat ik aan mijn broodje. Na een half uurtjepauze kwam ronde twee. Dat is wel wat comfortabeler. Filmpje erbij. Eerst werden er 1250 sneetjes in mijn hoofd gemaakt, waarna twee dames li/re de grafts erin plantten. Ook dit ging erg snel. De film was koud afgelopen of de zaak was al gedaan.
De opbouw gaat vanaf de bestaande haarlijn naar voren, dus na de eerste sessie was de eerste verbetering al goed zichtbaar.
’s Avonds veel water gedronken en nog even op de kamer op de hometrainer gefietst.
De nacht was niet zo best. Je slaapt toch op zo’n blauwe doek, die ritselt. Ik had ook een kussen onder het matras gedaan om toch wat schuiner te liggen. En er liep die nacht al behoorlijk wat vloeistof uit. ’s Ochtends werd ik wakker met een natte kraag.
Behandeldag twee: 1 februari
Dag twee was ongeveer vergelijkbaar.
Ook de verdovingen en zo komen iets meer aan omdat je het de dag ervoor ook al hebt gehad en je een onrustige nacht hebt. Het te verdoven gebied op het voorhoofd is ok wat gevoeliger volgens Sabine. Het was voor mij dus iets pijnlijker, maar nog steeds prima te doen. De dag vloog opnieuw voorbij. Het duurde wel een half uur langer omdat de uiteindelijk haarlijn een precisiewerkje is dat wat meer tijd kost.
De zwelling op mijn voorhoofd wasdag twee overigens al goed zichtbaar. Dat schijnt een teken te zijn dat ik er ook weer snel vanaf ben. We zullen zien.
Aan het einde van de dag nog een afrondend gesprek gehad en de nodige spulletjes meegekregen. (keratene shampoo en lotion, een paar blauwe doeken, twee paracetamol) Ik heb zelf terug gereden (2 uur rijden), wat prima ging.
** fotoalbum aangemaakt - in houd jullie op de hoogte van de voortgang