|
Het is nu bijna 2 jaar geleden dat ik werd geconfronteerd met enorm veel haarverlies, het was zo erg dat ik nauwelijks nog haar op mijn hoofd had.
Het was zo erg dat ik het echt niet meer zag zitten en dat ik zelfs overwogen heb om er een einde aan te maken. ( en nee ik ben niet beschaamd om dat hier te vermelden) Ik heb het niet gedaan omdat ik zielsveel van mijn kinderen en van mijn man hou maar mocht ik single geweest zijn zou ik hier nu niet zitten te tikken. Ik heb heel wat dermatologen geraadpleegd en van alles tevergeefs geprobeerd. Alopecia totalis was het verdict. Vorig jaar deze tijd heb ik aanvaard dat ik nooit meer mijn haar zou terug krijgen. Ik weet nog precies de dag dat ik in de spiegel keek en dat ik weer kleine haartjes zag tevoorschijn komen.27/09/2017. Ik voelde me zo onbeschrijflijk gelukkig en fleurde weer helemaal op. Een maand nadien had ik al een mooi broskopje en nu vandaag heb ik terug een weelderig kopje haar. Een verklaring heb ik er niet voor maar dat interesseert me geen zier ook, ik heb mijn haar terug en ben zoooo ontzettend blij. Maar toch ben ik nog altijd doodsbang om het weer te verliezen.
Waarom vertel ik dit?
Ik had ook al lang de hoop opgegeven om mijn haar nog terug te krijgen, maar mijn verhaal bevestigt wel dat het wel kan.
|