Hoi Susie, (en alle anderen die dit lezen)
Bedankt voor het reageren op mijn oproepje. Hier kan ik dus mijn meningen, gevoelens etc. etc. kwijt. Fijn.
Dus begin ik maar...
Wat rot voor je dat je haaruitval nu is begonnen, ik weet precies wat je moet doormaken. Nou ja precies...heb een beetje idee ervan.
Ik ben in 3 weken tijd al mijn haar verloren!!!! Kan het nauwelijks bevatten, ben pas 24 jaar.... Had nog nooit van zulke haaruitval gehoord. Psychisch geeft dit een klap, flinke klap daar ben ik nu wel achter. Al moet ik wel zeggen dat ik snel mn leven weer heb opgepakt.
Nadat ik te horen heb gekregen dat ik helemaal kaal zou worden gebeurde dit ook. Ik ben 1 week "ziek" thuis geweest, een pruik gekocht (een hele mooie...!) en een week later ben ik weer gaan werken.
Omdat ik dit dood eng vond, had ik het idee er niet langer meer mee te wachten, dat maakt het alleen maar moeilijker.
En nu werk ik nog steeds gewoon, 2dagen per week...de rest ben ik mama. Maar ondanks dat mijn leventje er prima/gelukkig uit ziet/is mis ik mijn haar vreselijk. Dit wordt eigenlijk alleen maar erger omdat ik nu tegen dingen aanloop die niet meer zo gaan als vroeger. B.v. fietsen in de wind, zwemmen zonder stress etc. etc. hebben jullie dit ook? Een soort boosheid?? Ook merk ik dat mensen mij anders gaan behandelen, als een zielig iemand...ze bedoelen het uiteraard goed...maar ja. Hoe doen jullie het allemaal? Hebben jullie psysche hulp? Ik ben daar benieuwd naar.
Groetjes en hopelijk komen er reacties.
grt Jac.
|