Hoi iedereen,
Ik loop al een hele tijd rond op dit forum en besloot ook mijn verhaal te vertellen. Ik ben een jongen van 18 jaar, met grote inhammen en dun haar. Ik begon al vroeg met kaal worden, zo rond mijn 15e verjaardag was mijn haarlijn al anders dan mijn leeftijdgenoten. Ik verbergte het toen door een scheiding in het midden te doen. Dat zag er nog goed uit, ik was namelijk wel gezegend met veel en dik haar. (ben blond en die hebben meestal ook meer haar). Naarmate ik ouder werd, kreeg ik ook bovenop steeds minder haar en werd het dunner. M'n kapsel ging er steeds zieliger uitzien en op m'n 16e stapte ik over op een kuif, nog wel een inhammen verbergend kapsel (wat ik tot op heden heb). Ik begon toen al op internet te lezen wat er allemaal aan anti-kaal middelen bestond, maar had nog niks ondernomen, ik wilde het niet, zat nog een beetje in de ontkenningsfase ofzo. Toen ik bijna 18 werd ben ik begonnen aan minoxidil en proscar, daar weer 2 maanden mee gestopt uit luiheid om nieuwe te bestellen denk ik (en ik had er ook eigenlijk niet zoveel vertrouwen in), en eind oktober weer begonnen met proscar en tijdje later ook weer met minoxidil. Tot nog toe geen resultaat gezien.
Afgelopen weken ben ik ook aan het denken over een haarwerk. Ik moet de volgende afweging maken:
Waarom wel?
Ik wil zooooooooo graag een volle, halflange haardos en een mooie haarlijn. M'n haar is in een aantal jaren uitgegroeid tot een volledige obsessie en groot psychologisch probleem. Ik ben er constant mee bezig. Ik lees heel veel op internet, als er een spiegel of ruit in de buurt is kijk ik altijd of het al erger is geworden, ik let er erg op bij anderen, enz. Een ware marteling. Kan je denken van ja dat doe je jezelf toch aan, maar zo simpel ligt het niet.
Aan de ene kant kan ik misschien beter afwachten of minoxidil en proscar werken. Maar dat zijn ook geen wondermiddelen, en als je als resultaat krijgt, zal het toch niet bevredigend zijn. En als ik een haarwerk neem, stop ik met minoxidil en proscar. Dat scheelt gedoe, geld (hoewel ik proscar gratis krijg via
www.goedkope-medicijnen.nl, wordt automatisch gedeclareerd bij verzekering) en wordt er ook niet meer met m'n hormonen gesjoemeld. Zijn m'n ouders ook weer blij want die vinden het niks.
Dus uiteindelijk neem ik waarschijnlijk toch wel een haarwerk, dat net zo goed nu nu al. Als ik nu een haarwerk neem kan ik nog zeggen dat ik hairextensions heb, en dan weer een kapsel nemen van halflang haar (wat ik heeeel graag wil, ik vind het erg mooi) met een scheiding in het midden zodat m'n inhammen verborgen zijn waar dan dus door het haarwerk wel haar "groeit". Dan zullen mensen niet weten dat ik een haarwerk heb. Daar ben ik namelijk nog het meest bang voor.
Waarom niet?
Zó erg is het (nog) niet. De meeste mensen zullen waarschijnlijk vinden dat ik me enorm aanstel. Maar dat komt ook omdat ik het aardig verborgen weet te houden met m'n kapsel, goede gel en sinds deze week ook met een product dat heet Super Million Hair (poeder wat je op je hoofdhuid strooit, zodat je niet meer door je haren heen kan kijken). Het is dus nog wel onder controle te houden in principe.
Je moet je haar afscheren. (of je moet een haarwerk met ringetjes/klemmetjes nemen maar dat zie ik niet zitten).Dat durf ik eigenlijk niet. Misschien moet ik me er gewoon overheen zetten.
Er is altijd een kans dat je haarwerk los raakt, verkleurd of weet ik wat waardoor je duidelijk kan zien dat je een haarwerk hebt. Dat is mijn grootste nachtmerrie.
Als je het doe kan je nooit meer terug. Of heel moeilijk, in ieder geval. Je haar wordt natuurlijk afgeschoren, dus je oude kapsel heb je niet één twee dire terug. Met een haarwerk kan je zoveel haar krijgen als je wilt, en dan wil je natuurlijk nooit meer terug naar je vorige status. Je omgeving zal dat ook merken.
Je moet iedereen maand terug. Ik moet dan ongeveer 2 uur heen en 2 uur terug. Dat is een hoop gezeik. Maarja je moet er wat voor over hebben natuurlijk.
En last but not least: het kost een hoop geld. Ik wil zelfs het nieuwste (Next Generation van Hairplus), omdat dat het onzichtbaarste is, wat dan ook meteen het duurste is. (198 euro per maand). Ik kan wel een hoop terug krijgen van de belasting, ik moet nog even precies nagaan hoe dit zit.
Zo, het is een lang verhaal geworden haha. Het lucht wel op moet ik zeggen, ik praat er namelijk met niemand over. Wat zouden jullie doen als jullie in mijn schoenen stonden? Na lang nadenken heb ik meer de neiging het wel te doen. Toch weet ik het nog steeds niet zeker. Net keek ik weer in de spiegel en dacht ik van: doe toch ff normaal. Maar morgen, bij ander licht, denk ik waarschijnlijk weer van waarom heb ik het nog niet eerder gedaan....
Als ik het doe, zie ik er erg tegenop om het tegen m'n ouders te vertellen. Die vinden waarschijnlijk dat ik me enorm aanstel, en zullen het er totaal niet mee eens zijn.