Gisteren, dag 7, was een bijzondere dag: terug naar kantoor! Ik zag er niet echt tegenop (behalve dat ik weer moest werken natuurlijk
). Het viel me reuze mee, de meeste collega’s reageerden erg enthousiast, grappig genoeg vooral de vrouwen “Je ziet er 10 jaar jonger uit”. Een paar (mannen) reageerden wat neutraler (“Wat is er met jou gebeurd?”). Voor wie ooit die vraag krijgt, heb ik een paar suggesties:
- Hoezo? Zo zag ik er bij mijn geboorte al uit!
- Ik hoorde dat er een hittegolf aankwam, en heb me alvast voorbereid.
- Ik zei tegen de kapper dat ik deze keer eens wat anders wilde. Volgende keer moet ik dat toch wat zorgvuldiger formuleren.
- Vind je mijn Jason Statham look niet mooi?
- Ik dacht dat het conditioner was, maar het bleek epileercreme van mijn vrouw.
Grappig genoeg is niemand over een HT begonnen. Niet dat ik dat perse verborgen wilde houden, maar ik was wel nieuwsgierig of je er op de zevende dag al ‘mee weg kon komen’. So far so good! Lachen.
In mijn geval komt dat denk ik omdat ze in Veldhoven erg netjes hebben gewerkt. Ik heb nog wel wat korstjes, maar die zijn allemaal amper groter dan de doorsnee van een graft. Geen grote plekken dus, ook in het begin niet. De korstjes lijken dus gewoon stoppeltjes op een meter afstand.
Wel was ik er steeds alert op dat mijn achterhoofd niet te zien was. Je wordt daar snel handig in. Ik had het fut litteken ook een beetje weggewerkt met wat DermMatch.
Eén collega, zelf ook gemillimeterd vanwege weinig haar, reageerde heel enthousiast (eindelijk weer een soortgenoot
) en kwam direct van dichtbij kijken. Oei! Hem viel het op, als ‘expert’, dat er een rode plek met een korstje op mijn voorhoofd zat. “Hoofd gestoten?” “Ja man, daar moet ik nu heel erg voor oppassen heb ik begrepen. Heb jij daar geen last van? Mensen met haar hebben een valmhelmpje, maar jij en ik niet meer. Durf jij nog in een gootsteenkastje te kruipen?”
Hieronder foto’s van de 8e dag, ‘s ochtends voor de wasbeurt.