[Janneke100]

Oorspronkelijk geplaatst door mexicang

dat denk ik dan inderdaad ook weer....
knap lastige eigenschap overigens he?

Bijzonder eigenlijk dat het bij jou net zo gaat als bij mij.
Heb jij ook dat je vertrouwen meteen weer helemaal terug bij af is?
Ik ging meteen keihard de afgrond in, alle ellendige gevoelens kwamen meteen weer terug, waardeloos....

Ik heb trouwens even terug gelezen en mijn haarwerkspecialist had gezegd dat de klemmetjes wel degelijk kwaad kunnen bij telogene uitval.
Dat is de reden dat zij er meer klemmetjes (bv 8) in zetten zodat je kunt afwisselen met waar je het vast zet.
Maar, ik heb 4 klemmetjes, dus niet 8, dus niet afwisselen.
Hier ga ik nog maar eens over bellen en navragen.

Ook ik voel de herhaling van vorig jaar opkomen. En ondanks die ervaring, vind ik dit zo confronterend. Want ik wil die stress en al dat verdriet helemaal niet nog een keer mee maken. Ik wil niet weer op vakantie gaan en iedere keer maar na moeten denken wanneer ik het 't beste kan wassen. Ik wil helemaal niet steeds na hoeven denken wanneer ik mijn haren het beste kan wassen, wat nu dus wel gebeurd, want wanneer wil ik schoon haar, wanneer heb ik afspraken enz enz.
Ik wil dit helemaal niet, het is gewoon zwaar K**.

Ik maak wel foto's , selfies, van mijzelf met haarwerk, om zo ook goed terug te kunnen kijken, en het vertrouwen vast te houden.
Het enige wat nog wel knaagt is dat het links toch echt iets te kort is geknipt en er hierdoor geen slag/krul in gemaakt kan worden want dan steekt het uiteinde naar buiten.
en, het kan geen wind hebben, dan is de slag er ook snel uit.
Is dat overigens normaal?

Een hele lastige eigenschap Ja, dat heb ik ook hoor. Afgelopen jaar was echt vreselijk en als ik nu geen haarwerk had gehad dan konden ze mij afvoeren denk ik, zo kan me dat weer aanvliegen Diep in me bleef die angst, maanden nauwelijks uitval ( 45 per dag ofzo als ik had gewassen ) en toch bleef de angst ook toen bestaan. Toen werd het van lieverlee weer meer, maar nog niet schokkend en dan opeens weer heel erg zoals nu. Máár ik blijf dus net als jij met twee hoofden zitten. Dat seborroïsch eczeem is niet weg en dan denk ik weer dat als ik mijn haarwerk opzet dat ik de boel verstik. Ik heb geen klemmetjes maar wel een gripband nu om de boel stevig op mijn hoofd te houden. Eerst had ik een soort netje maar dan ging het toch weer eerder schuiven. Bij jou ventileert het waarschijnlijk dan wel voldoende denk ik maar dan zit je weer met die klemmetjes en ik zit weer met die gripband. Ik was nu om de twee dagen. En ja... ik kijk ook wanneer ik waarheen moet en wanneer ik dus op de bank kan hangen met schoongewassen haren en wanneer ik weg moet met mijn haarwerk op dus ik plan geen dingen op de wasdag pffffffffff. Ik wil niet dat mijn leven om mijn haar draait, máár het doet het wel. En ja, ik maak ook foto's van mijn bio haar en dan zie je dat het achteruit is gegaan en als ik naar foto's kijk dat ik het haarwerk draag dan ben ik er echt heel blij mee. Maar het verdriet om mijn eigen haar is echt niet weg. En ik denk ook dat het altijd wel zal blijven, het hoort zo bij je. En de tijd van onbezorgd onder de douche springen en lekker haren wassen en dan weet ik waarheen te gaan heb ik niet meer terug gehad, ook niet toen het nauwelijks meer uitviel.

Ik weet het niet, ik heb geen echt haar en mijn haar is stijl zeg maar dus ik hoef er niets aan te doen als bij elkaar te binden en mijn lok/pony wat te fatsoeneren maar iemand anders weet het vast wel.