Onderstaande tekst las ik gisterenavond op een spiritueel forum waar ik nogal eens 'rondspook'.
Het is geschreven door de moderator van het forum.
Het onderwerp is : "Westerse cultuur en mannelijkheid".
Voor mij is het echter een verhaal over ware liefde tussen een man en een vrouw.
De mooie woorden in de tekst raakten mij héél diep.
Ze deden me denken aan één iemand, zo bijzonder!
Je gevoelens volledig aan de kant schuiven, alleen maar om zichzelf en die ander te laten groeien in Wie ze Werkelijk ZIJN.
Hier volgt de tekst : Westerse cultuur en mannelijkheid.
Veel mannen hebben net als de vrouwen moeite met de veranderingen die er gaande zijn. Hoe lang leven we al niet in een wereld die beheerst wordt door de mannen. De basis van alle religie in de wereld is een mannenreligie! De vrouwen zijn altijd uit het openbare leven weggedrukt. Hoe kort in de geschiedenis zijn de vrouwen uit hun hoekje gekomen. En wat er gebeurt is dat zij zich de houding van de man aan gaan meten.
Wat we zo verschrikkelijk missen in deze wereld is dat we eens moeten beseffen dat zowel de man, als de vrouw ieder zijn eigen aard heeft die er toe doet. De man moet in zichzelf zoeken en ontdekken dat hij vrouwelijke kanten heeft en de vrouw is aan het ontekken dat zij mannelijke kanten heeft.
Maar waar de meeste mensen in de fout gaan is dat ieder gevoel, of verlangen niet ge-uit hoeft te worden. In deze wereld roept iedereen om het hardst dat hij het recht heeft om zichzelf te zijn, om te zeggen wat hij denkt, om te doen wat hij wil. Maar daar gaat het fout. Want in dat uiten worden doorlopend andere mensen beledigt, voelen anderen zich op de tenen getrapt.
De vrouw loopt vast in haar ontwikkeling wanneer ze niet kan leren haar persoonlijke gevoelens te overwinnen en over de sterke aantrekkingskracht tussen personen en families in deze wereld heen te komen en wanneer ze niet duidelijk de slang en diens verleidingen er achter leert onderscheiden. Maar ze loopt ook vast, wanneer de man niet in staat is, haar verwarde gevoelens, haar diepere angsten en haar innerlijke strijd te herkennen en daardoor niet zuiver blijft in zijn dienstbaarheid naar haar. !
Alleen in een absoluut zuivere relatie tussen de man en de vrouw kan Spirit dansen en dienen.
Alleen in een zuivere en transparante relatie met de man kan de ziel in de vrouw groeien en rijpen.
Dit is de grote verantwoordelijk van de man naar de vrouw wanneer zij op hem verliefd zou worden ...
*****
Prachtig gedicht trouwens dichter Gletscherius Platodonis.
Je geliefde zal er diep door geraakt zijn.
Mvg.
Karin.
