Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Effie
Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt, en dat het ergste proces het proces is naar het werkelijke kaal worden, en misschien ook in het begin wanneer je net je haarwerk hebt en nog moet wennen. En pas dan kun je het gaan verwerken denk ik, en gaat dat ´vreemde ding´ op je hoofd een stukje van jezelf worden denk ik. Ik heb zelf het gevoel namelijk dat ik op dit moment stilsta, en dat ik weer verder kan als de haaruitval of stopt of als ik het eraf scheer.
Ik heb intussen al heel wat filmpjes gezien op Youtube met hierin vrouwen die een haarwerk dragen, en gewoon echt topvrouwen zijn! Mooi, grappig, leuk, inspirerend, zich totaal niet generen dat ze een haarwerk dragen, en dat doet me echt heel erg veel goed! Ze zijn voor mij echt een voorbeeld, en zorgt er voor dat ik een beetje uit die depressieve spiraal kom.
|
Toen ik mijn haarwerk net had werd ik helemaal gek, ik voelde hem constant zitten en zat er non stop aan. Nu ben ik zo gewend dat het vreemd is als ik hem niet op heb. Nog heb ik regelmatig hoofdpijn na een hele dag maar je hebt toch een soort van muts op en heel fijn is het ook weer niet.
Het is inderdaad voornamelijk wennen. Als ik mijn haarwerk nu in de avond op de standaard zie zitten, zie ik echt mezelf dat is wel grappig.
In de zomer heb ik er heel veel last van gehad, het ventileert wel maar toch blijft het een broeikaseffect daarboven. Toen ik op vakantie ging heb ik een band aangeschaft waar alleen onderin haar zat. Zo kon ik een hoedje dragen en op deze manier was de bovenkant vrij van haar dus lekker luchtig. Wel eng als het begon te waaien! Maar het is een fijne uitvinding voor op vakantie.
Ik zit ook vaak op Youtube, ik zie inderdaad veel vrouwen die mijn inspireren. Dan krijg ik weer een klein beetje de kracht die ik kwijt ben. Dit kan je wel helpen.