Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Freak out
Hoi allemaal,
Zoals heel veel lotgenoten wil ik hier ook even mijn verhaal doen. 
Ik ben een 21jarige jongen uit belgie, en sinds 1.5 jaar krijg ik ehct dun en weinig haar, ik lees hier veel over inhammen, maar ik heb dus geen inhammen ofzo... Ik heb alleen dunnerwordend en minder haar boven op me hoofd, geen specifieke kale plekken ofzo. Ik vind dit best ene jonge leeftijd, vroeger had ik veel meer. Wat moet ik nou doen? Ik kan echt aan niets anders meer denken, en ik word er echt depressief aan, ik kijk elke dag 50 keer in de spiegel ofzo.
Nuja hetgene wat ik voorlopig ondernomen heb is de champoo van Vichy gebruiken, en ik heb ook Redken shampoo gekocht (18.5 euro  ) voor dunnerwordende haar. Die vichy shampoo gebruik ik nu al bijna 5 maand zonder enig resultaat. Met die redken shampoo ben ik nog maar net begonnen. Ik wil ehct niet kaal worden. En me moeder denkt dat je met pilletjes enzow het probleem niet kan oplossen en dat het alelmaal 'bull-shit' is , dat het dus niet werkt.
Kan iemand me goede raad geven aub...
Ik heb een hele tijd geleden al eens aan me dokter gevraagt wat ik kon doen voor me dunne en weinige haren, en hij zei dat pilletjes toch niet helpen, en dat ik maar gewoon een shampoo moest gaan kopen ofzo. Ik ben opzich geen lelijke jongen geloof k, maar doordat word ik wel lelijk.
Met vele groetjes,
Bart |
Ik herken dit heel erg goed.
Ik ben 21, woon in Vlaanderen en heb al zo'n anderhalf jaar last van haaruitval. Het is volgens mij ondertussen een combo geworden van inhammen, achteruitgaande haarlijn & verdunning. Erg frustrerend. En je moet telkens met minder en minder tevreden zijn. Da's wat er zo erg aan is. Elke dag ben je meer en meer gefrustreerd dat het haar uitvalt. Er komt geen einde aan. En dan denk je, vorige maand was ik ook al zo frustro maar toen had ik meer haar.
Dat 50 keer in de spiegel kijken, dat herken ik ook. Ik zit op unief en telkens ga ik naar WC zonder dat ik moet plassen, maar gewoon om in de spiegel te kijken en dan je haar telkens goed proberen te leggen. Dat kan een kwartier duren. Ik word meestal slechts weggejaagd als er iemand binnenkomt. Dan doe ik alsof ik net mijn handen aan het wassen was. Soms, als ik echt nog niet tevreden ben, ga ik dan gewoon naar de wc's op een ander verdiep tot ik daar ben weggejaagd of eindelijk na nog een kwartier eindelijk een beetje tevreden ben. En als ik op straat loop kan ik het niet laten op zijlings eens in de autoruit te kijken, liefst eens van de ene kant en dan van de andere. En ik haat wind. Telkens als er een vlaag is, denk ik direct: oei als mijn haar nu maar niet sch**tlelijk ligt. en weer spurt ik een wc in of kijk ik in een autoruit.
Ik heb er een jaar geleden echt een zware dip over gehad. Omwille van dat en allerlei redenen die ik niet ga vermelden, ben ik naar de psycholoog gegaan. Die wil het in mijn hoofd dreunen dat dat haar slechts een klein deeltje van je persoonlijkheid is en dat het mij niet zo mag bezig houden. Maar het gaat niet. Iets dat alsmaar slechter wordt, dat kan je niet uit het hoofd zetten. Je moet het alsmaar met minder stellen en constateren dat je eigenlijk vorige maand gelukkiger moest geweest zijn, aangezien het toen nog niet zo erg was. You don't know what you got untill it's gone!
Toen ik eerst duidelijk was dat mijn haar uitdunde, heb ik vitamines met zink genomen en had ik ook al van die Dercos lotion van Vichy op mijn kruin gesmeerd, maar dat werkte niet. Ik ben dan een jaar geleden naar de dermatoloog geweest en die zei me dat het een erfelijke inhammen waren (ondertussen is het flink uitgedund en is de voorkant van de driehoek ook al gaan uitdunnen). Ze zei me dat pilletjes niet zullen helpen en dat een haarimplantatie de enige oplossing is, zeker als het me zo depressief maakt. Maar een HT kost stukken van mensen. Zo'n 5000 à 7000 € voor een FUE heb ik gelezen. En dat moet meestal nog 2 keer gebeuren
Zo'n kosten wil ik mezelf en mijn ouders niet aandoen. Plus, ben ik eigenlijk ook wat tegen plastische chirurgie. Daarnaast heeft ze me ook over de hair weave, maar daar zie ik niks anders in dan een soort pruik, zo mogelijk nog erger.
Die dermatoloog heeft me uiteindelijk gewoon wat groeistimulerende middeltjes voorgeschreven, met dingen als brandnetel. Zelfs geen uitval remmende middelen als Minoxidil of zo. Ik vond het eigenlijk gek dat ze zo'n extreme & dure oplossing als eerste aanbood. Het was alsof ze erdoor gesponserd werd.
Ondertussen neem ik, na wat dingen als HairPush genomen te hebben, zelf al pillen met saw palmetto, brandnetel en pompoenpitten genomen, maar niks werkt. Mijn grootmoeder geeft me ook zo van die dingen als pompoenpitten, brandnetel (ook thee), lijnzaad en rozemarijn (ook thee). Maar veel effect van die bio oplossingen heb ik niet ervaard.
Ik ben radeloos. Soms denk ik: scheer dat haar gewoon volledig af, dan moet je er helemaal niet meer aan denken. Er lopen genoeg volledig kale mannen rond. En ik vind volledig kaal nog mooier dan een helicopter-landingsveld. En zeker mooier dan het bij professoren zo populaire comb over
Kortom: kroniek van een kalende man, denk ik. Ik ben zoo jaloers op vrouwen. 99,99% hoeft niet te vrezen dat ze een kale knikker krijgen.