Nou, daar ben ik weer!
Het is me allemaal reuze meegevallen!
's Middags om 1 uur moest ik aanwezig zijn, daarna een ontspannen gesprek met Cor de Loijer gehad, vervolgens met de arts, dokter Leonhardt gesproken en nadat ik een pilletje had gekregen om wat suf te worden (vond dat eigenlijk onzin, ben van nature al behoorlijk suf), ging ik richting slachtbank.
Met dokter Leonhardt had ik het strijdplan doorgenomen waar de grafts zouden komen. Ik prefereerde om die allen te plaatsen bovenop het hoofd en kruin. Ze zag me voor het eerst met heel kort haar en ze vroeg me of ik van plan was om dat korte kapsel te blijven dragen waarop ik bevestigend reageerde.
Ze stelde toen voor om de drie- en vierharige grafts te versnijden zodat dat beter zou ogen bij een kort kapsel dan wanneer ze niet versneden zouden worden. Tevens stelde ze voor om ook wat aan het vooraanzicht te doen waarmee ik instemde.
Over het eerste uur kan ik weinig vertellen, misschien moeilijk te geloven, maar ben door dat pilletje al gauw in slaap gevallen en kan me het verwijderen van de donorhuid inclusief littekens nauwelijks herinneren.
Toen ik ontwaakte werd mijn hoofd ondersteund door een lieftallige assistente.
Vervolgens werden er openingen in mijn hoofd gemaakt waar de grafts later in werden geplaatst.
Er werd bij mij vooraf ingeschat dat er zo'n 1.300 grafts verplaatst konden worden. Dit bleken uiteindelijk zo'n 1.600 grafts te zijn, maar doordat er drie- en vierharige grafts zijn versneden, zijn er uiteindelijk 2.040 grafts verplaatst!
Ik heb helemaal geen klachten over hoe ik behandeld ben (integendeel!), alleen hadden ze wel klachten over mij omdat ik snurkte en teveel zapte..... (tja, wat wil je met zoveel vrouwen in de buurt....
).
Van ongeveer half drie tot half acht heb ik in de stoel gelegen, maar heb me al die uren heel ontspannen gevoeld.
Mevrouw Ambo was mee en heeft me weer veilig naar Drenthe gebracht. Rond tien uur waren we thuis en had ik het meeste last van mijn kont (drie uur heen in de auto, vijf uur op de stoel gelegen tijden transplantatie en nog eens 2 1/2 uur op de terugweg in de auto gezeten). Daarom bij aankomst eerst maar ff lekker een wandeling gemaakt.
Voelde me nog steeds goed, zeker geen pijn, enkel wat druk op mijn hoofd, heb toen de meegekregen pijnstillers en slaapmiddel ingenomen en ben rond elf uur naar bed gegaan en heel gauw in slaap gevallen.
Nu, rond vier uur 's middags, voel ik me nog steeds heel goed, mevrouw Ambo zorgt heel goed voor me, heb helemaal geen pijn, alleen nog wat lichte druk op mijn hoofd, alsof ik een pet wat strak op heb.