hallo allemaal,
dit is dus helemaal nieuw voor mij maar wil toch een poging wagen om eens over ttm te praten, k zal eerst wat over mezelf vertellen, ik ben 28 jaar, heb een kapsalon waar ik dagelijks in iedereen zijn haren kan zitten en er ook nog voor betaald word ook
mijn klanten moesten het eens weten! Zelfs mijn personeel denkt dat het van de stress is, het is soms hard als je mensen met een mega haardos hoort klagen over een of ander kleur of snit probleem dan sta ik wel ooit op ontploffen omdat ze niet beseffen hoe wij ttm ers ernaar verlangen om de luxe te hebben van zo een haardos, langs de andere kant geeft mijn job me ook enorm veel voldoening? waarom..omdat het een fantastisch gevoel kan geven om andere mensen wel dat knap kapsel te gunnen, om mensen hun haren te doen hoe ik de mijne zou doen als ik kon, om hun te zien vertrekken met een gelukkig gevoel over hun nieuw kapsel..... kortweg voor mij ook een manier van verwerken denk ik.
Heb zelf al van mijn 13 jaar ttm en loop al van mijn 18 jaar met een haarwerk alles te verdoezelen wat ik mezelf aandoe, ik ben er niet trots op maar ik heb eigenlijk maar twee mensen in mijn hele omgeving waar ik mee durf te praten over ttm en dit eigenlijk ook nog maar sinds heel kort,eigenlijk pas vanaf ik de boek van daniella gelezen heb( mijn dank hiervoor).K vind het moeilijk de zwakke kant van mezelf te laten zien aan anderen.
Al die andere 15 jaren heb ik gewoon gedaan alsof er niets aan de hand was en bijna mijn eigen leugens begon te geloven dat het uitviel van de stress, mijn houding naar anderen toe was altijd super assertief zodat niemand er nog iets over durfde te vragen, mijn strategie om gerust verder te trekken en iedereen op afstand te houden, tja misschien komt er nu wel een tijd aan dat ik het eens onder ogen durf te zien...wie weet.
ik las iets over een vijf weken plan, over therapie... maar helaas mijn internet knobbel is nie zo goed ontwikkeld, kan iemand me hier iets over doorsturen?
alvast bedankt