[Grover]

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Mijn zelfbeeld blijft natuurlijk gericht op hoe het was tijdens mijn slechtste periode...
--------------------------------------------------------------------------------

In verband hiermee wou ik je graag de volgende zegswijze meegeven, een flink nadenkertje:
"Zich dingen kunnen herinneren is een mooie eigenschap van de mens, maar kunnen VERGETEN werkt pas bevrijdend!"
Ga ervoor!
Sterkte, Bolleke

Precies. Maar voor mij is het ook heel herkenbaar wat je zegt zazje over je zelfbeeld. Op vroegtijdige leeftijd kreeg ik een haarziekte en sinds mijn 20ste draag ik een haarwerk. Van mijn 13e t/m mijn 17e had ik al veel last van een negatief zelf(lichaams-)beeld en doordat ik alopecia kreeg op mijn 17e kreeg mijn toch al negatieve lichaamsbeeld een sterke dreun...

Op mijn 20ste zorgde mijn haarwerk ervoor dat ik opeens héél gelukkig was met mijzelf, mijn uiterlijk. Wat ik toen nog niet besefte was dat ik mijn geluk afhankelijk maakte van iets buiten mijzelf......

In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=5301#post5301 schrijf ik:

------------------------------------------------
Hoi,

Ik heb mijn hele leven al een probleem gehad met het accepteren van mijzelf. Lang voordat ik kaal werd had ik al een zeer negatief zelfbeeld ontwikkeld. Je kunt je dus voorstellen dat mijn leven min of meer instortte toen ik vóór mijn 20ste opeens kaal begon te worden....

Ik verbergde mij het liefst op mijn zolderkamer de hele dag, zolang ik maar niet met mijn steeds kaler wordende hoofd naar buiten hoefde. Uren en uren en uren stond ik voor de spiegel om ermaar voor te zorgen dat ik mijn kaalheid zo goed mogelijk camoufleerde met allerlei haarproducten. Ik vond mijn eigen spiegelbeeld... afschuwelijk. Ik moest en ik zou een haarwerk, want anders beheerste mijn kaalheid mijn hele leven. Ik vond de stap heel moeilijk om naar een specialist te stappen, maar heb het uiteindelijk tòch gedaan en een haarwerk aangeschaft. Dit MOEST voor mij DE oplossing zijn om mijn leven dragelijker te maken.

En dat was ook zo.

Dacht ik......

Ware het niet dat ik mijn oude patroon met het aanschaffen van het haarwerk nog steeds aanwezig was. Mijn patroon van zelf-ontkenning. Mijn negatieve zelfbeeld. Jezelf willen verbergen, jezelf niet durven te laten zien. Nu, achteraf gezien, besef ik dat ik mijzelf NOG STEEDS verbergde...ik grijpte het dragen van een haarwerk aan om mijzelf wederom te verbergen. Ik kamde de haren van mijn haarwerk steevast naar voren in mijn gezicht...want zo voelde ik me geborgen. Zo voelde ik me veilig. Ik verschool mij achter mijn haarwerk. Maar dat besef heb je niet op het moment dat je er middenin zit.
Dus....een haarwerk wat ik af kan zetten? Geen haar op mijn hoofd die dáár over dacht! Ik vond het verschrikkelijk dat ik kaal werd en om mijzelf dan te zien in de spiegel....no way! Maar goed, na jaren een vast haarwerk gedragen te hebben werd ik door mijn specialist over de streep getrokken en ging opeens naar huis met een los haarwerk. In het begin was het wel eventjes slikken. Slik! Daar sta je dan met je bolle hoofd voor de spiegel.....

Nu besef ik dat de beslissing om een los haarwerk te nemen een hele belangrijke voor mij is geweest. Ik ben altijd weggelopen voor mijzelf. Voor mijn eigen kracht, voor mijzelf, en zeker voor mijn uiterlijk. Door een vast haarwerk te nemen werd ik niet geconfronteerd met het uiterlijk wat ik in feite heb. Aan de ene kant werd ik JUIST zelfverzekerder door het dragen van een (vast) haarwerk (ik vond mijzelf aantrekkelijker), maar aan de andere kant kwam ik daardoor op een ander niveau juist weer vérder van mijzelf af te staan. Heel dubbel. Ik legde mijn eigen kracht en zelfbeeld in mijn haarwerk. Ik ben er nu voormijzelf achter dat dit duidelijk een valkuil is geweest en voor veel mensen kàn zijn : je eigenwaarde teveel baseren op je uiterlijk. Het is fantastisch dat er haarwerken/specialisten bestaan, waardoor je leven een heel stuk dragelijker wordt. Gelukkig bestaan deze oplossingen! Natúúrlijk kies je voor een dergelijke oplossing als je haarprobleem je leven zo ingrijpend beheerst!

De valkuil die echter kan ontstaan is dat je al je aandacht gaat richten op je uiterlijk. Dat je je kracht en eigenwaarde haalt uit je 'nieuwe' uiterlijk en daarbij voorbij gaat aan je innerlijke gevoel wat je altijd al over jezelf had. Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...de meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.

------------------------------------------------

Terugkomend op jouw opmerking: wat ik hiermee wil zeggen is dat ook mijn zelfbeeld gericht bleef op hoe het was vóórdat ik een haarwerk ging dragen. Op het moment dat ik voor het eerst een haarwerk op mijn koppie kreeg voelde ik me f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h! Echt, ik voelde me zoooo goed, ik voelde me zoooo aantrekkelijk. Ik vond mijzelf niet meer afschrikwekkend lelijk. Mijn uiterlijk kwam voor mijn gevoel nu eindelijk overeen met mijn innerlijk.....

Maar toen, na een jaartje, brak er een tijd aan van ingrijpende emotionele gebeurtenissen in mijn leven. Het ging slecht met me en mijn 'oude' negatieve zelf/lichaamsbeeld kwam weer terug (alsof het nooit was weggeweest....en feitelijk IS dat natuurlijk ook zo!). Ondanks dat ik nu een haarwerk droeg, ging ik mijn negatieve zelfbeeld nu dáár op projecteren. Mijn haarwerk was nooit goed zoals het was... ik had er altijd en eeuwig problemen mee. Ik dacht altijd.... als mijn haar(werk) maar goed zit....dàn voel ik me gelukkig. Ik dacht altijd....als ik maar niet geconfronteerd word met vervelende gebeurtenissen in mijn leven.....dàn voel ik me gelukkig. Ik dacht altijd .... pas als ik van mijn ziekte (ME) afben....dàn pas ben ik gelukkig.

Dat dacht ik dus mooi verkeerd......

Zeker, als je haar altijd goed zit, zal dit positief werken op je zelfverzekerdheid. Zeker, als je weinig geconfronteerd wordt met ellendige gebeurtenissen zal dit een positieve werking hebben op je levens'geluk'. Zeker, als je zo gezond als een vis bent en niet dagelijks de 'last' van een ziekte hoeft mee te dragen, zal dit zeker bijdragen aan een 'lichter' leven.

Totdat......... je haar opeens niet meer zit, todat je van de ene ellende in de ander valt, totdat je zó ernstig ziek word, dat je geen enkele weg meer uitkan en alleen jezelf nog hebt.

Dit stukje tekst kreeg ik laatst toegestuurd van iemand, net op het moment dat ik het erg moeilijk had:

'...Voor mij is van groot belang, van jou te horen welke innerlijke kracht jou steun en toeverlaat is als al het andere om je heen is weggevallen.
Of jij alleen kunt zijn met jezelf en of jij het werkelijk goed hebt bij jezelf
Wanneer het stil wordt, in eenzaamheid...'

Heb ik het werkelijk goed bij mijzelf? Of heb ik hiervoor perfecte haren nodig? Of heb ik hiervoor een ellende-vrij leven nodig? Of heb ik hiervoor een ziekte-loos leven nodig? Of heb ik hiervoor een compleet pluk-vrij bestaan nodig (als TTM-er)? Is mijn geluk afhankelijk van externe omstandigheden, of ben ik in staat om werkelijk in innerlijke vrede met mijzelf te leven....onafhankelijk van de buitenwereld?

Dàt is in je eigen kracht gaan staan.