Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Annek
Vandaag googelde ik op "dwangneurotisch epileren" en kwam via via op deze site terecht. Als ik de verhalen zo lees is het bij mij niet hetzelfde, vandaar mijn vraag of ik ook trichotillomanie zou kunnen hebben.
Sinds een jaar of twee/drie is het epileren van mijn wenkbrauwen een soort "verslaving" geworden. Ik epileer ze nu vrijwel iedere dag en krijg hierdoor wondjes onder en tussen mijn wenkbrauwen, omdat ik maar doorga terwijl het haartje echt te kort is om eruit te trekken. Vaak tot bloedens toe. Als het niet lukt een bepaald haartje eruit te trekken wacht ik tot de volgende dag en maak het wondje weer open om het nog een keer te proberen. Gevolg is dat ik altijd wel kleine wondjes heb, die ik wel kan camoufleren met make-up, maar daardoor genezen ze weer langzamer. Behalve mijn wenkbrauwen doe ik dat ook wel op andere plekken op mijn lichaam, bijvoorbeeld onder mijn navel, maar dat is nog niet zo uit de hand gelopen dat ik dat iedere dag "moet" doen. Ik word er echt gek van: ik heb het niet meer in de hand lijkt wel. Iedere keer neem ik me voor om die wenkbrauwen een paar dagen met rust te laten om die wondjes te laten genezen, maar dat hou ik zelden vol. Voordat dit een 'verslaving' werd had ik geen ingegroeide haartjes onder mijn wenkbrauwen, maar door dat pulken wordt dat juist steeds erger.
Zou dit ook (een vorm van) trichotillomanie kunnen zijn? En heeft iemand tips om hier beter mee om te gaan? Alvast bedankt!!!
|
Hey Annek, Je hebt ook trichotillomanie volgens mij. Ik wil ook elke dag mijn wenkbrauwen epileren en trek ook mijn haren onder mijn navel uit. Maar bij mij blijft het daar niet bij, ik trek zowat overal haren uit.
Lnn