|
acceptatie
Hoi Moreea, Enibas en anderen,
Ook ik heb er jaren over gedaan om te accepteren dat ik AGA heb.
M'n leven heb ik er voor een deel mee verpest. Vaak had ik helemaal geen zin meer om te leven. Toch ben ik steeds weer overeind gekrabbeld.
Ik keek alleen nog in een klein spiegeltje om me op te maken Grote spiegels wist ik te negeren. Ik gebruikte de zogenaamde struisvogelpolitiek, wat ik niet zie is er niet. Tot ik een foto zag.........schrok me "rot ". De waarheid!
Blijkbaar is er een knop om gegaan. Ik dacht zo wil ik er niet uit zien!
Wat kan ik daar aan doen? Juist, een haarwerkje!
Sindsdien is het beter gegaan. Soms pink ik nog een traantje weg, vooral s'morgens als ik mezelf even tegenkom, zonder haar. Maar dan zo snel mogelijk weer dat "ding"op en dan is het leed weer geleden.
Ik heb weer zin in leuke kleren, ik hoef me niet meer te verstoppen dus ga weer overal naar toe.
Ik moet wel vertellen dat ik heel veel steun heb gehad door te lezen op het Haarweb. Veel steun had ik,trouwens nog steeds, van Hanna en Madelieve en anderen.
Groetjes van Granny.
|