Hoe vier je een 10-jarig lidmaatschap van haarweb?

[zazje]

Toen ik las "ik ben er nog" ging het me door merg en been.

Ik kom weleens vaak piepen, en meestal doet het me pijn, geen woorden krijg ik getypt. 10 jaar geleden zal het dit jaar zijn, dat ik me een account heb aangemaakt en dat ik me in de cyberwereld de trichters begaf. Wie had gedacht dat 10 jaar later er nog steeds die drang zou zijn naar wortels, de drang naar ontspanning, het schuldgevoel, de kracht en de levenslust verliezen. Ik zeker niet. Maar het is nu zo eigenlijk al bijna 14 jaar. Ik heb op dit forum meer opvoedkundige raad mee gekregen dan vanuit mijn eigen omgeving. Al zijn mijn ouders schatten. Maar onbekend maakt onbemind en nu is het nog steeds geen tijd om mijn 'zwakte' kenbaar te maken. Ik zit in mijn laatste jaar unief. Vele haren, bloed en tranen hebben me dit gekost. Maar helaas het zwaarste, het meest meedogenloze ligt voor me. Toch banaal eigenlijk dat ik mezelf, mijn kracht laat afhangen van een thesis. Ik zie de moeilijke dagen al voor me, net zoals ze er zijn geweest in het verleden. Ik weet het weer effe niet meer. En eigenlijk weet ik het al een tijdje niet meer. Ik las enkele berichten opnieuw die ik vele jaren geleden heb geplaatst. Het enige wat ik me afvraag is waarom, waarom doe ik dit toch. Waarom kan ik niet sterk zijn. Maar het is geen kwestie van zwak te zijn. Want wij trichters, wij zijn sterk. Wij genieten van een halve dag, een dag plukvrij te zijn. Wij genieten van de kleine dingen. We zitten misschien wel (als we er al eens geraken) met knikkende knieën en tranen in de ogen bij de kapper. Maar we vechten, iedere dag. Het is ook iedere dag dat ik me tegenwoordig moet voort slepen. Vechtend, maar van vechten word je ook moe.

Ik 'vier' dit jaar mijn 10 jaar lidmaatschap van deze site. Ik vier dit in stilte, alleen. Ik vier dit met de mensen die me toen van zeer dichtbij in gaten hielden, deze mensen zijn jullie. Ik vier dit met jullie. Want geen enkele psy, therapie, medicatie, heeft me doen laten inzien dat wij vechtlust hebben. Jullie hebben me dat laten inzien.

Ik ben af en toe wel plukvrij geweest, af en toe zelf haren los. Nooit voor lang, maar ooh ik genoot.

Wij weten, genot duurt niet lang. We moeten er door. Door zullen we gaan.

Aan de 'oudgedienden' maar mijn redders op bepaalde momenten.. Bolleke, Vlindertje, Fara, Oilily en zovele mede lotgenoten.. Er gaat geen moment voorbij of jullie waren bij mij. Makkelijk wel, zo geen gezicht. (behalve bij Bolleke, jouw boek heb ik helaas achtergelaten bij een ex, maar dat even terzijde ;-) )

Maar de woorden, ze zijn van ontelbare waarde.

[miejefke]

Zazje,

Uw woorden hebben mij even toen trillen, de manier waarop je tegen je tegen ttm aankijkt, het lelijke trekduiveltje die steeds aanwezig is maar die je toch op een of andere manier weet te aanvaarden, het roert me.
Bolleke is nog steeds aktief op dit forum, van Vlindertje Fara en Oilily horen we hier niets meer maar misschien lezen ze toch stiekem mee .
Ook aan de thesies periode komt een eind, eens glunder je met jou diploma !
Ik wens je veel kracht om verder te vechten,

Miejefke

[piekes]

Vechtlust...dat is het woord dat ik zocht. Zo ervaar ik het ook! Ik wens jou nog veel vechtlust toe! Wij 'vieren' in stilte mee met jou! Liefs Piekes xxx

[bolleke]

Zazje,

Ja, ik ben er ook nog.
Niet dat ik daar zo blij mee ben. Ook ik had het liever anders gewild. In april dit jaar 'vier' ik mijn veertig jaar ttm'er, niets om fier op te zijn en toch en toch...
Geen ander mens kent onze verborgen verlangens en ons verborgen verdriet. Geen ander mens weet hoe het is, hoe het voelt, die nederlaag telkens opnieuw, dat alweer moeten overeind komen en verder gaan, doorgaan!! Maar geen ander mens kent de hoop, de kracht, de energie, het doorzettingsvermogen, het geloven in de toekomst, in jezelf (tegen beter weten in?)
Mij heeft het in elke geval sterker gemaakt. Sterk om te blijven gaan, sterk om nooit op te geven...
Het heeft me ook zwak gemaakt, zwak door de confrontatie met mezelf, zwak door de duizend-en-één terugvallen..
Ttm heeft me geleerd mens te zijn, het heeft me geleerd niet te oordelen, noch te veroordelen, het heeft me geleerd dat iedere mens zijn eigen kwaal, zijn eigen verhaal heeft en daardoor ben ik mild geworden.

Ttm heeft me mild gemaakt, waarvoor dank. Ik denk dat ik een beter mens ben geworden, niet door verbittering en onmacht, maar door inzicht en verdraagzaamheid.

Ik wens jou ALLE STERKTE van de hele wereld! Vraag je niet meer af 'waarom', daar krijg je nooit een antwoord op. Aanvaard en laat los, je zal zien... het zal beter gaan... xx

[piekes]

Wauw! Wat kan ik nog veel van jullie leren. Zo'n ingesteldheid, zo'n levenswijsheid. Als ik op die manier in het leven mag staan als ikzelf een beetje ouder ben dan nu, dan graag op die manier hoor! Straffe madammen jullie! Liefs Piekes xxx

[zazje]

vechtlust, wijsheid, mens worden. Het is inderdaad een hele boterham. Je hebt daar geen bepaalde leeftijd voor nodig hoor Piekes.

Het is waar Bolleke, we zijn door TTM mens geworden. We komen dichter bij dat ideaalbeeld. Alsook als de rest van de populatie die vecht, afziet, maar niet loslaat en blijft door gaan. Ze vragen me soms wel eens waar haal je de kracht, of waarom heb je ze een open blik, een relativeringsvermogen.. goh ja, denk ik dan.. ze moesten eens weten. Maar het blijft mijn geheimpje..

TTM is mijn engel en duivel. Het goede en het slechte. Het maakt ons anders, speciaal maar nooit minder dan iemand zonder TTM.

We zijn tenslotte wie we zijn.
knuffels xxxxx

[tinneke]

ttm is iets dat soms zwaar op m'n schouders weegt, maar soms ook niet. het is zoals bolleke zegt, het maakt je sterk, maar ook zwak ... wat jullie geschreven hebben vind ik heel mooi, het is de nagel op de kop, het is wie wij zijn. sterk en zwak tegelijkertijd.

mooie woorden, waarvoor dank.
x