Ik zal me even voorstellen..

[Kimbal]

Hallo ik zal mij even voorstellen...

Ik ben Kim, 19 jaar en woon in de buurt van Leiden in Zuid-Holland.

Ik ben op deze site terecht gekomen nadat ik op Google intypte: haren eten.

Alleen wat ik hier allemaal lees lijkt erger dan wat ik doe.

Ik eet de haarzakjes van de haren die ik er zelf uit trek of die gewoon al los is.
Sinds een paar jaar doe ik het steeds vaker.
In het begin was het af en toe onschuldig de gespleten haarpunten uit elkaar trekken.. langzamerhand begon ik de dode haarpunten af te bijten.. en daarna langzamerhand at ik het op..
Vaak doe ik dit in de klas of als ik een sigaretje doe..
Het is niet dat ik er kale plekken ervan over hou..
Ik zit vaak met mijn handen in mijn haar en dan als ik een niet gladde haar of een korte haar tegenkom op mijn hoofd dan trek ik ze eruit en doe ik ze in mijn mond langs mijn tanden trek ik ze eruit en als er dan een stuk van mijn haar afbreekt dan dan eet ik het op.
Als er in mijn haarpunten een wit bolletje zit ( een gebroken haarpunt denk) dan bijt ik ze af en eet ik ze op.

Ik voel mij hier altijd erg ontspannen door en het is een soort gewoonte geworden.
Vaak krijg ik opmerkingen van kennissen of vrienden van: whaaah ze eet der haren gewoon op! lekker hoor!

En wat ik hier op het forum lees schrik ik van, ik herken in sommige verhalen mezelf erin.

Zijn dit verschijnselen van Trichotillomanie???

[bolleke]

Dag Kim,
Welkom op dit forum!
Je stelt de vraag of wat je doet nu werkelijk ttm is of niet.
Kijk, eigenlijk is het niet zo belangrijk te weten of je nu al dan niet een 'ziekte' hebt. Belangrijker is hoe jij er mee omgaat. Ervaar je jouw handelingen als vervelend, abnormaal, ziekelijk? Voel je jezelf hierdoor anders, minderwaardig of vind je gewoon dat je een rare tic hebt?
Uit wat je schrijft kan ik afleiden dat er toch een zekere vorm van verslaving in zit, het is een gewoonte geworden... Dit kàn erger worden, maar het hoeft niet. Alles is afhankelijk van hoe jij je bij deze handeling voelt en hoe zeer deze handeling een onderdeel van jezelf is geworden. Kan jij het ook loslaten?
Groetjes, Daniëla