opmerkelijk gesprek met Dokter Loes Gabriëls

[bolleke]

Aan alle TTM'ers,

Afgelopen week had ik een gesprek met Dokter Loes Gabriëls. Zij is psychiater, verbonden aan het Universitair ziekenhuis in Antwerpen en bovendien specialiste wat betreft OCD (obsessieve compulsieve stoornissen) en TTM (u allen welbekend...)
Zij geeft echter geen therapie, maar houdt zich voornamelijk bezig met onderzoekswerk. Vandaar misschien dat ik zo snel na mijn telefonische oproep bij haar terechtkon (interessant geval, 30 jaar TTM)
Nu goed, het werd een heel zinvol gesprek waar we BEIDEN veel aan gehad hebben.
Wat ik oa. onthouden heb:
Volgens haar is TTM wel degelijk genetisch bepaald. Maw het zit in je genen en, als je pech hebt, word je ermee geboren.
Dat het op een bepaald moment tot uiting komt ligt dan weer aan een aantal factoren van buitenaf. Ten eerste hoeft het niet zo te zijn dat je altijd TTM ontwikkelt (ook al zit het in je genen) en ten tweede hoeft niet elke factor van buitenaf echt traumatisch te zijn. Maar het kàn wel. Vandaar dus waarschijnlijk de complexiteit van TTM.
Wat die streptokokkeninfectie betreft. Ook dat kan er inderdaad iets mee te maken hebben, maar dan wel als 'factor van buitenaf' en niet als oorzaak. Vind ik persoonlijk heel belangrijk want dat verklaart dan ook waarom niet iedereen met TTM een 'streptokokken-ervaring' heeft.
Zij vergeleek TTM met een auto waarbij het stuur je hersenen zijn, en de wielen je handelingen, je bewegingen. Daartussen zit een stang, de overdracht tussen je hersenen en wat je doet. Die stang vergelijkt zij met je genetische aanleg. Heb je TTM-genen in je, dan zal je stuurstang dun, kwetsbaar en fragiel zijn. Daar
valt perfect mee te leven, zolang we op 'macadam mogen rijden'. Komen we helaas putten tegen in onze weg, dan komen we in de problemen...
Verder vergeleek zij de factoren van buitenaf met de 'koppeling'. Is die koppeling niet oké, dan is het hek helemaal van de dam. Die koppeling kan oa zijn: je leefomgeving, verdriet, angst, hormonen die je beïnvloeden (pubertijd), streptokokkeninfectie, verlies van een geliefd persoon, incest, gepest worden... enz. vul zelf maar in...
Wil je dus je TTM onder controle houden, dan heb je wel wat werk. Punt 1 is eerst aanvaarden dat je TTM hebt. Je 'stuurstang' is je zo gegeven, die kan je niet veranderen. MAAR door aan je 'koppeling' te werken, kan je je eigen 'proces' beïnvloeden. Op zoek gaan naar jezelf, werken aan jezelf, houden van jezelf, jezelf de nodige rust gunnen. Verder is het natuurlijk ook heel belangrijk om aan je 'weg' te werken. Vind voor jezelf je 'valkuilen' en TRAP ER NIET IN!!!
Wat me ook is bijgebleven uit het gesprek was het feit dat ze zei dat we niet iets te kort hebben, maar wel degelijk iets te veel. Ik dacht namelijk altijd dat ik iets te kort had omdat ik het gevoel had dat er mij iets niet lukte, iets wat ik wel graag wou, maar wat ik niet kon. Nu blijkt dat er iets te veel is, iets wat ons dus op een bepaald moment zou overstimuleren...
Verder vergeleek zij TTM met suikerziekte. Ook deze mensen moeten aanvaarden dat zij suikerziekte hebben, maar mits een goede aanpak kunnen zij hier perfect mee leven.

Dit was zo ongeveer een beetje wat ik er van begrepen heb. Ik heb haar het adres van deze site doorgegeven en ik hoop dat zij zelf ooit eens haar zegje komt doen! Want misschien heb ik het niet helemaal juist begrepen of verkeerd geïnterpreteerd. Ik was eerlijk gezegd ook een beetje van de kaart.
Verder heeft ze me gevraagd of ik bereid was tot video-opnames om te gebruiken bij lezingen. Geen probleem, als we maar kunnen helpen...
Ik was natuurlijk zo snel om ook direct aan haar een gunst te vragen, namelijk of ze een stukje voor mijn boek wou schrijven. En ja hoor, het komt er aan!
Het mooiste compliment wat ik kreeg was echter dat ze zei niets voor mij te kunnen doen omdat ze vond dat ik op heel goede weg was. Dank u! Vind ik zelf ook. Behalve de voorbije week, maar dat is een ander verhaal...

Sterkte aan ieder van jullie!
Tot zondag?
Bolleke

[Madelief]

Goh, interessant verhaal! Past wel in mijn denken over TTM......Wat zal de toekomst allemaal nog uitwijzen???
Heel boeiend...
groetjes Madelief.

[ernestina]

Ik vond leren auto rijden destijds al moeilijk, maar als ik het goed begrijp was dat 'peanuts' en is de ttm-mobiel autorijden voor gevorderden.

Dat verhaal over die koppeling maakt wel een hoop duidelijk. (ttm vond ik altijd zo onbegrijpelijk, het helpt om er een soort van 'beeld' bij te kunnen vormen) Mag ik suggereren dat het gebruik van medicijnen (antidepressiva e.d.) inhoudt dat je in een automaat rijdt en dus geen koppeling gebruikt?

Kortom, ik vind het wel een interessante en leuke kijk op de zaak.

Ernestina

[bolleke]

Helaas Ernestina en de anderen,

Ik vrees dat anti-depressiva slechts een 'tandwiel' is van de hele koppeling, en dan nog niet eens een noodzakelijk tandwiel.
Soms zijn anti-depressiva nodig om jezelf beter in 'evenwicht' te houden of om minder last te hebben van stemmingsschommelingen waardoor het dan weer lijkt alsof je meer trekdrang hebt. Maar anti-depressiva kunnen volgens mij nooit de oplossing zijn om de TTM onder controle te houden.
Ondersteunend, ja... maar om dan zomaar op automatisch piloot te kunnen rijden, laten we onszelf vooral niets wijsmaken hé.
Er IS nu eenmaal geen gemakkelijke oplossing, TTM maakt van ons heel sterke mensen.
Misschien moeten we terug een beetje meer naar dit forum komen, terug een beetje meer 'delen'.
Het valt me op dat de laatste tijd nogal wat mensen met een dip of een terugval zitten??!!
Komaan, wij zijn de enigen die elkaar kunnen begrijpen...
Sterkte en steun,
Bolleke