Nieuw lid met Alopicia Androgenetica

Kiek · 14 april 2005, 18:02

Hallo allemaal,

Mijn eerste posting is per ongeluk in een bestaand bericht terecht gekomen. Ik heb blijkbaar zitten slapen. Vandaar dat ik me nu in een "nieuwe draad" opnieuw voorstel.
Ik ben nieuw in dit forum en zou graag met jullie over "onze" problemen van gedachten wisselen, maar laat ik me eerst even voorstellen. Mijn naam is Kiek en ik ben een vrouw van 46 (bijna 47). Ik ontdekte bij toeval dit forum. Geweldig om te lezen dat alle met name kalende vrouwen tegen dezelfde problemen aanlopen en dezelfde teleurstellingen te verwerken krijgen. Mijn verhaal is zoals zovele verhalen.
Ik heb altijd een dikke haarbos gehad. Iedereen was vroeger jaloers op mijn haar. Mijn moeder heeft zelfs nog paardestaarten van mij bewaard als ik weer eens van heel lang naar heel kort haar ging. Waar is het fout gegaan? Het zal rond mijn 16e geweest zijn. Hormonen weet ik het, zwaar brommerongeluk gehad, 2 operaties. Toen ik 22 was ging het pas echt opvallen en probeerde ik het kaal worden overal te verdoezelen. Ik zorgde dat ik zogenaamd op mijn achterhoofd moest krabben als ik met de roltrap naar beneden ging, terwijl ik alleen maar het zicht op mijn blote schedel voor de mensen achter mij probeerde te bedekken. Via de huisarts in de polikliniek haar en nagelziekten in Rotterdam beland. Uiteraard ook eerst aan de de Diane pil geweest. Deze pil deed bij mij helaas NIETS. Wat er wel gebeurde was dat ik alle bijwerkingen mocht meemaken. Ik was niet te genieten, grof, had hele boze buien, zocht continu ruzie en was ontzettend onredelijk. Zo erg zelfs dat het bijna mijn huwelijk heeft gekost. In 1993 uiteindelijk via het Haarinstituut (zat naast de poli) een haarwerk laten aanmeten. Dat heeft nog best lang geduurd, voor ik die stap durfde te nemen. Het is zo'n punt dat je je realiseert dat het nooit meer goedkomt. Goed, eerst een haarwerk op kammetjes, later bij Zantman terecht gekomen en een vast haarwerk laten aanpraten, op ringetjes. Een RAMP. De ringen trokken hele bossen haar uit mijn hoofd (daar is het ook nooit meer teruggegroeid) feitelijk van de regen in de drup. Ik heb wel dun haar, maar het haar dat ik heb groeit razendsnel, dus de ringen zaten snel te los en het haarwerk wiebelde op mijn hoofd. Vreselijk! dus weer over op kammetjes. Na elke 1,5 a 2 jaar moest ik een nieuw haarwerk kopen, omdat het oude te klein werd. De kammetjes zaten te hoog, ik kon geen plukje haar meer pakken. De haargrens zakte te snel. Sinds een half jaar heb ik met veel tranen en twijfelen besloten een hele pruik te kopen. Het ging gewoon niet meer. Wat een enorme stap! Ik kan nog janken als ik dit verhaal teruglees, want het blijft emotioneel ook na 12 jaar haarwerken en pruiken dragen. De confrontatie met mijn kaalheid blijft moeilijk. Wel zijn er in mijn directe omgeving mensen (buiten mijn eigen familie uiteraard) die mijn geheim kennen. Af en toe denk ik bij mezelf: waarom kom je er niet gewoon voor uit? Zeg het gewoon tegen iedereen, dan hoef je het ook niet meer zo krampachtig te verbergen. Doe er NORMAAL over. Maar dat wil nog niet echt lukken. Hebben jullie dat nou ook? Ik hoop dat ik aan dit forum veel steun zal hebben en ook steun zal kunnen geven. Want kaalheid en dan vooral bij vrouwen blijft een taboe.
Groeten van Kiek

sigur · 14 april 2005, 18:22

hoi Kiek!

Allereerst, welkom op het forum!
We begrijpen hier allemaal heel erg goed wat je moet doorstaan.
Wat is bij jou precies de oorzaak? Is er een dokter geweest die bij jou AGA heeft geconstateerd? Heb je nog anders medicatie geprobeerd naast de Diane pil?

Wat je omgeving betreft, het is voor een ander gewoon heel moeilijk om te begrijpen waar je doorheen gaat, denk dat de woorden wel enigszins goed bedoeld zijn, immers zij zien je natuurlijk heel veel verdriet hebben?
Het is gewoon ontzettend moeilijk, je gaat door een verwerkingsproces heen.
Als je in het verwerkingsproces blijft hangen en maar niet verder komt, misschien is het dan helemaal geen slecht idee om meer steun te vragen maar dan niet van een naaste maar van iemand die er ervaren in is en iets verder van je afstaat.

liefs van Sigur

Kiek · 14 april 2005, 19:13

Hoi Sigur,

Bedankt voor je lieve reactie. Ik heb al eens geprobeerd via de zoekfunctie te ontdekken waar de letters AGA voor staan. Nu vraag jij of dat al bij mij geconstateerd is. Wat betekent het dan? Ik heb het niet kunnen vinden.
De oorzaak is genetische aanleg. Mijn oma (van vaders kant) was ook al zeer dun van haar. Ik heb 3 zussen die allemaal naarmate ze ouder werden dunner haar kregen in de zin dat de kwaliteit van het haar slechter werd, maar geen van 3-en hebben ze wat ik heb. Ik kwam tijdens het surfen door het forum zoveel zaken tegen die ik alweer vergeten was. Ik heb van dr. Plinck van de Polikliniek haar en nagelziekten in Rotterdam niet alleen de Diane pil maar ook Androcur gekregen. Maar helaas.
De lust om ermeer door te gaan naast alle lichamelijk ongemakken (elke bijwerking die in de bijsluiter stond kreeg ik) werd flink geremd omdat ik voor mijn naasten en voor mezelf echt niet te harden was.
Sinds ik eerst een haarwerk en nu sinds kort een pruik draag, heb ik me eigenlijk niet meer echt verdiept in medicijnen op dit gebied. Er was ineens kort geleden iets nieuws op de markt en dat was dan weer niet voor vrouwen. Zucht. Ik ben er een beetje gelaten onder geworden. Ook werd ik door Plinck en Zandman vaak gewezen op producten die geldverslindend zijn en nooit helpen, dus misschien is dat de reden dat ik alle zogenaamde haargroeimiddeltjes links laat liggen. Mijn pruik is werkelijk práchtig en mijn zussen zijn nu eigenlijk jaloers op mij. Had ik vroeger het mooiste haar (maar dan van mezelf) heb ik nu wéér het mooiste haar (geintje).
Groeten,
Kiek

sigur · 14 april 2005, 19:38

Fijn dat je zo tevreden bent met je haarwerk! En wees er maar lekker trots op! Niet denken het is niet van mij, want dat is ie wel, jij hebt hem tenslotte uitgekozen, de kleur, het kapsel, de lengte, dus het is gewoon helemaal jou haar omdat dit het haarwerk is die je hebt gekozen en een keuze zegt heel veel over iemand, dus het is gewoon lekker jouw haar

.

AGA: is een afkorting voor Androgenetische Alopecia: Andro staat voor androgenen (mannelijk hormoon, vandaar dat ze je Cyproteronacataat voorschreven, wat het hoofdingredient is van de Diane35 en Androcur) genetisch, spreekt voor zich: het zit in de familie, in de genen en alopecia: kaalheid.

Dat nieuwe medicijn waar je het over had, was dat finasteride? Dit medicijn was in eerste instantie ook bedoeld voor mannen, maar steeds meer vrouwen slikken het waaronder een aantal met zeer goede resultaten, maar het is wel een sterk middel met ook weer kans op bijwerkingen en ze weten nog niet de bijwerkingen op langere termijn omdat het een nog vrij nieuw middel is.

Liefs van Sigur

Kiek · 18 april 2005, 11:00

Hallo Sigur,

Dat is nou net het probleem!

Ik reageer héél heftig op allerlei soorten hormonen, lichaamseigen of synthetische hormonen. In de tijd dat ik nog de anticonceptiepil slikte heb ik denk ik bijna alle pillen wel een keer voorgeschreven gekregen vanwege de ellende met de bijwerkingen. In de bijsluiter staat vaak een onderverdeling over de bijwerkingen. Bijwerkingen die veel mensen kregen, sommige mensen en enkele mensen of bijwerkingen die zelden werden waargenomen. Je kon er vergif op innemen, ik had álle bijwerkingen, zeldzaam of niet. Echt een hel. Dat is een van de redenen dat ik gestopt ben met de Dianepil en de Androcur. De bijwerkingen beinvloedden mij dusdanig dat ik nergens meer iets aan vond. Zó hoefde het voor mij niet. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt, want dat was het me allemaal niet waard. Ik ben nu een gelukkig mens, maar mét een pruik. Er gaan maanden voorbij dat ik er niet meer bij stilsta. Het is zo'n gewoonte geworden. Dag in dag uit 's avonds mijn pruik op een kopje naast mijn bed en een soort slaapmuts op. 's Morgens het eerste wat ik doe is mijn pruik weer op en de dag beginnen. Een enkele keer zo rondom de menstruatieperiode is het nog wel eens mis. Huilbuien en chagrijnig en me vooral afvragen: WAAROM IK? Ik probeer het dan af te doen met dat er ergere dingen zijn in het leven, maar ja, op dat moment is het wel een erg ding in MIJN leven. Maar die buien komen nog maar heel zelden. Gelukkig.
De naam finasteride komt me niet bekend voor, dus ik denk dat ik toch iets anders gelezen heb.

ik heb er nog steeds geen vrede meer, maar heb het wel enigszins geaccepteerd en dat is al een hele stap.
Liefs van
Kiek

sigur · 18 april 2005, 17:54

Hartstikke goed Kiek, dan ben je zeker op de goede weg. Als ik in jou schoenen zou staan, dan zou ik ook geen medicijnen slikken. Ik denk dat jij ongelukkiger bent in een leven met medicijnen dan in een leven met haarwerk. Ikzelf slik wel de Diane, maar heb totaal geen bijwerkingen, dus dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.
Hoe je erover schrijft klink je al heel erg ver in het verwerkingsproces, als jij medicijnen zou gaan slikken, lijkt me dat alleen maar een stap terug.
Je bent zeker op de goede weg!!

Liefs van Sigur

Birgit Jansen · 27 april 2005, 17:33

Hoi Kiek
Ik herken me in je verhaal ik was ook 16 toen bij mij de haartuitval begon en had toen nog een hele volle dikke haarbos de kapper begon al te zweten als ik voor een knipbeurt kwam ben 10 jaar geleden in het dijkzicht terecht gekomen maar weigerde aan de Androkuur te gaan en de diane pil werkt bij mij niet tegen de haartuival. Nu ben ik 36 jaar en werken de medicijnen die ik nu gebruik wel diane + minoxidil 5% en fiansteride alleen helaas heb ik nu bovenop al minder haar anderen zien het nog niet mijn ouders vinden dat ik zeur maar ik zie het zelf wel in de spiegel. Daarom gaf ik hier al aan aan andere mijn medicatie nu die werk!!! heerlijk geen haartuitval meer of normaal haarverlies 3 haren per dag maar helaas heb ik ook een dunnere haarbos en ben gefixeerd op iedereen zijn haar kijk altijd bij anderen of ik herken wat ik heb.
Ik hoop door de medicatie dat ik de boel vertraag en een haarwerk nog kan uitstellen maar ja ik voel me al wel onzeker de angst dat mensen het zien dat mijn haar bovenop dunner is, ik durf het ook mijn goede vriendinnen niet eens te vertellen.
Deze site is fijn dat je lotgenoten treft, maar ik hoop voor de toekomst voor anderen dat medicatie inderdaad zoals bij mij nu werkt en hen bespaart voor een hoop ellende.

14 april 2005, 18:02	#1
Kiek HaarWeb lid Geregistreerd: 14 april 2005 Berichten: 3	Nieuw lid met Alopecia Androgenetica Hallo allemaal, Mijn eerste posting is per ongeluk in een bestaand bericht terecht gekomen. Ik heb blijkbaar zitten slapen. Vandaar dat ik me nu in een "nieuwe draad" opnieuw voorstel. Ik ben nieuw in dit forum en zou graag met jullie over "onze" problemen van gedachten wisselen, maar laat ik me eerst even voorstellen. Mijn naam is Kiek en ik ben een vrouw van 46 (bijna 47). Ik ontdekte bij toeval dit forum. Geweldig om te lezen dat alle met name kalende vrouwen tegen dezelfde problemen aanlopen en dezelfde teleurstellingen te verwerken krijgen. Mijn verhaal is zoals zovele verhalen. Ik heb altijd een dikke haarbos gehad. Iedereen was vroeger jaloers op mijn haar. Mijn moeder heeft zelfs nog paardestaarten van mij bewaard als ik weer eens van heel lang naar heel kort haar ging. Waar is het fout gegaan? Het zal rond mijn 16e geweest zijn. Hormonen weet ik het, zwaar brommerongeluk gehad, 2 operaties. Toen ik 22 was ging het pas echt opvallen en probeerde ik het kaal worden overal te verdoezelen. Ik zorgde dat ik zogenaamd op mijn achterhoofd moest krabben als ik met de roltrap naar beneden ging, terwijl ik alleen maar het zicht op mijn blote schedel voor de mensen achter mij probeerde te bedekken. Via de huisarts in de polikliniek haar en nagelziekten in Rotterdam beland. Uiteraard ook eerst aan de de Diane pil geweest. Deze pil deed bij mij helaas NIETS. Wat er wel gebeurde was dat ik alle bijwerkingen mocht meemaken. Ik was niet te genieten, grof, had hele boze buien, zocht continu ruzie en was ontzettend onredelijk. Zo erg zelfs dat het bijna mijn huwelijk heeft gekost. In 1993 uiteindelijk via het Haarinstituut (zat naast de poli) een haarwerk laten aanmeten. Dat heeft nog best lang geduurd, voor ik die stap durfde te nemen. Het is zo'n punt dat je je realiseert dat het nooit meer goedkomt. Goed, eerst een haarwerk op kammetjes, later bij Zantman terecht gekomen en een vast haarwerk laten aanpraten, op ringetjes. Een RAMP. De ringen trokken hele bossen haar uit mijn hoofd (daar is het ook nooit meer teruggegroeid) feitelijk van de regen in de drup. Ik heb wel dun haar, maar het haar dat ik heb groeit razendsnel, dus de ringen zaten snel te los en het haarwerk wiebelde op mijn hoofd. Vreselijk! dus weer over op kammetjes. Na elke 1,5 a 2 jaar moest ik een nieuw haarwerk kopen, omdat het oude te klein werd. De kammetjes zaten te hoog, ik kon geen plukje haar meer pakken. De haargrens zakte te snel. Sinds een half jaar heb ik met veel tranen en twijfelen besloten een hele pruik te kopen. Het ging gewoon niet meer. Wat een enorme stap! Ik kan nog janken als ik dit verhaal teruglees, want het blijft emotioneel ook na 12 jaar haarwerken en pruiken dragen. De confrontatie met mijn kaalheid blijft moeilijk. Wel zijn er in mijn directe omgeving mensen (buiten mijn eigen familie uiteraard) die mijn geheim kennen. Af en toe denk ik bij mezelf: waarom kom je er niet gewoon voor uit? Zeg het gewoon tegen iedereen, dan hoef je het ook niet meer zo krampachtig te verbergen. Doe er NORMAAL over. Maar dat wil nog niet echt lukken. Hebben jullie dat nou ook? Ik hoop dat ik aan dit forum veel steun zal hebben en ook steun zal kunnen geven. Want kaalheid en dan vooral bij vrouwen blijft een taboe. Groeten van Kiek Laatst gewijzigd door Kiek; 18 april 2005 om 11:03

Discussietools
Printversie tonen Deze pagina e-mailen
Weergave	Geef een waardering voor deze discussie
Lineaire weergave Switchen naar hybride weergave Switchen naar vertakte weergave	Geef een waardering voor deze discussie:

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Nieuw kaalheidsgen ontdekt	soundbite	Overige behandelingen	14	17 augustus 2010 08:18
meiden met Alopecia Androgenetica	anoniem20	Haarproblemen bij vrouwen	24	12 januari 2010 19:35
Alopecia Androgenetica	anoniempje	AGA - Algemeen	0	10 juli 2004 16:58
nieuw	Eefje	Haarproblemen bij vrouwen	73	7 juli 2004 10:36
androgenetica of difuus	ingie	AGA - Algemeen	4	19 december 2003 21:28

14 april 2005, 18:22	#2
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	hoi Kiek! Allereerst, welkom op het forum! We begrijpen hier allemaal heel erg goed wat je moet doorstaan. Wat is bij jou precies de oorzaak? Is er een dokter geweest die bij jou AGA heeft geconstateerd? Heb je nog anders medicatie geprobeerd naast de Diane pil? Wat je omgeving betreft, het is voor een ander gewoon heel moeilijk om te begrijpen waar je doorheen gaat, denk dat de woorden wel enigszins goed bedoeld zijn, immers zij zien je natuurlijk heel veel verdriet hebben? Het is gewoon ontzettend moeilijk, je gaat door een verwerkingsproces heen. Als je in het verwerkingsproces blijft hangen en maar niet verder komt, misschien is het dan helemaal geen slecht idee om meer steun te vragen maar dan niet van een naaste maar van iemand die er ervaren in is en iets verder van je afstaat. liefs van Sigur

14 april 2005, 19:13	#3
Kiek HaarWeb lid Geregistreerd: 14 april 2005 Berichten: 3	Hoi Sigur, Bedankt voor je lieve reactie. Ik heb al eens geprobeerd via de zoekfunctie te ontdekken waar de letters AGA voor staan. Nu vraag jij of dat al bij mij geconstateerd is. Wat betekent het dan? Ik heb het niet kunnen vinden. De oorzaak is genetische aanleg. Mijn oma (van vaders kant) was ook al zeer dun van haar. Ik heb 3 zussen die allemaal naarmate ze ouder werden dunner haar kregen in de zin dat de kwaliteit van het haar slechter werd, maar geen van 3-en hebben ze wat ik heb. Ik kwam tijdens het surfen door het forum zoveel zaken tegen die ik alweer vergeten was. Ik heb van dr. Plinck van de Polikliniek haar en nagelziekten in Rotterdam niet alleen de Diane pil maar ook Androcur gekregen. Maar helaas. De lust om ermeer door te gaan naast alle lichamelijk ongemakken (elke bijwerking die in de bijsluiter stond kreeg ik) werd flink geremd omdat ik voor mijn naasten en voor mezelf echt niet te harden was. Sinds ik eerst een haarwerk en nu sinds kort een pruik draag, heb ik me eigenlijk niet meer echt verdiept in medicijnen op dit gebied. Er was ineens kort geleden iets nieuws op de markt en dat was dan weer niet voor vrouwen. Zucht. Ik ben er een beetje gelaten onder geworden. Ook werd ik door Plinck en Zandman vaak gewezen op producten die geldverslindend zijn en nooit helpen, dus misschien is dat de reden dat ik alle zogenaamde haargroeimiddeltjes links laat liggen. Mijn pruik is werkelijk práchtig en mijn zussen zijn nu eigenlijk jaloers op mij. Had ik vroeger het mooiste haar (maar dan van mezelf) heb ik nu wéér het mooiste haar (geintje). Groeten, Kiek

14 april 2005, 19:38	#4
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	Fijn dat je zo tevreden bent met je haarwerk! En wees er maar lekker trots op! Niet denken het is niet van mij, want dat is ie wel, jij hebt hem tenslotte uitgekozen, de kleur, het kapsel, de lengte, dus het is gewoon helemaal jou haar omdat dit het haarwerk is die je hebt gekozen en een keuze zegt heel veel over iemand, dus het is gewoon lekker jouw haar . AGA: is een afkorting voor Androgenetische Alopecia: Andro staat voor androgenen (mannelijk hormoon, vandaar dat ze je Cyproteronacataat voorschreven, wat het hoofdingredient is van de Diane35 en Androcur) genetisch, spreekt voor zich: het zit in de familie, in de genen en alopecia: kaalheid. Dat nieuwe medicijn waar je het over had, was dat finasteride? Dit medicijn was in eerste instantie ook bedoeld voor mannen, maar steeds meer vrouwen slikken het waaronder een aantal met zeer goede resultaten, maar het is wel een sterk middel met ook weer kans op bijwerkingen en ze weten nog niet de bijwerkingen op langere termijn omdat het een nog vrij nieuw middel is. Liefs van Sigur

18 april 2005, 11:00	#5
Kiek HaarWeb lid Geregistreerd: 14 april 2005 Berichten: 3	Hallo Sigur, Dat is nou net het probleem! Ik reageer héél heftig op allerlei soorten hormonen, lichaamseigen of synthetische hormonen. In de tijd dat ik nog de anticonceptiepil slikte heb ik denk ik bijna alle pillen wel een keer voorgeschreven gekregen vanwege de ellende met de bijwerkingen. In de bijsluiter staat vaak een onderverdeling over de bijwerkingen. Bijwerkingen die veel mensen kregen, sommige mensen en enkele mensen of bijwerkingen die zelden werden waargenomen. Je kon er vergif op innemen, ik had álle bijwerkingen, zeldzaam of niet. Echt een hel. Dat is een van de redenen dat ik gestopt ben met de Dianepil en de Androcur. De bijwerkingen beinvloedden mij dusdanig dat ik nergens meer iets aan vond. Zó hoefde het voor mij niet. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt, want dat was het me allemaal niet waard. Ik ben nu een gelukkig mens, maar mét een pruik. Er gaan maanden voorbij dat ik er niet meer bij stilsta. Het is zo'n gewoonte geworden. Dag in dag uit 's avonds mijn pruik op een kopje naast mijn bed en een soort slaapmuts op. 's Morgens het eerste wat ik doe is mijn pruik weer op en de dag beginnen. Een enkele keer zo rondom de menstruatieperiode is het nog wel eens mis. Huilbuien en chagrijnig en me vooral afvragen: WAAROM IK? Ik probeer het dan af te doen met dat er ergere dingen zijn in het leven, maar ja, op dat moment is het wel een erg ding in MIJN leven. Maar die buien komen nog maar heel zelden. Gelukkig. De naam finasteride komt me niet bekend voor, dus ik denk dat ik toch iets anders gelezen heb. ik heb er nog steeds geen vrede meer, maar heb het wel enigszins geaccepteerd en dat is al een hele stap. Liefs van Kiek

18 april 2005, 17:54	#6
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	Hartstikke goed Kiek, dan ben je zeker op de goede weg. Als ik in jou schoenen zou staan, dan zou ik ook geen medicijnen slikken. Ik denk dat jij ongelukkiger bent in een leven met medicijnen dan in een leven met haarwerk. Ikzelf slik wel de Diane, maar heb totaal geen bijwerkingen, dus dan is het natuurlijk een heel ander verhaal. Hoe je erover schrijft klink je al heel erg ver in het verwerkingsproces, als jij medicijnen zou gaan slikken, lijkt me dat alleen maar een stap terug. Je bent zeker op de goede weg!! Liefs van Sigur

27 april 2005, 17:33	#7
Birgit Jansen HaarWeb lid Geregistreerd: 15 augustus 2004 Locatie: Utrecht Berichten: 64	Hoi Kiek Ik herken me in je verhaal ik was ook 16 toen bij mij de haartuitval begon en had toen nog een hele volle dikke haarbos de kapper begon al te zweten als ik voor een knipbeurt kwam ben 10 jaar geleden in het dijkzicht terecht gekomen maar weigerde aan de Androkuur te gaan en de diane pil werkt bij mij niet tegen de haartuival. Nu ben ik 36 jaar en werken de medicijnen die ik nu gebruik wel diane + minoxidil 5% en fiansteride alleen helaas heb ik nu bovenop al minder haar anderen zien het nog niet mijn ouders vinden dat ik zeur maar ik zie het zelf wel in de spiegel. Daarom gaf ik hier al aan aan andere mijn medicatie nu die werk!!! heerlijk geen haartuitval meer of normaal haarverlies 3 haren per dag maar helaas heb ik ook een dunnere haarbos en ben gefixeerd op iedereen zijn haar kijk altijd bij anderen of ik herken wat ik heb. Ik hoop door de medicatie dat ik de boel vertraag en een haarwerk nog kan uitstellen maar ja ik voel me al wel onzeker de angst dat mensen het zien dat mijn haar bovenop dunner is, ik durf het ook mijn goede vriendinnen niet eens te vertellen. Deze site is fijn dat je lotgenoten treft, maar ik hoop voor de toekomst voor anderen dat medicatie inderdaad zoals bij mij nu werkt en hen bespaart voor een hoop ellende.