Uit

pizzacat · 26 november 2006, 12:15

Een paar dagen terug heeft mijn vriendin de relatie beeindigd, voor mij totaal onverwacht. Dit was mijn eerste echte fatsoenlijke relatie en het doet me dan ook erg veel verdriet. De officiele lezing was dat haar gevoel niet sterk genoeg meer was. IK geloof haar en voel me daarbij machteloos. Een concrete irritatie is eventueel te bepraten en weg te nemen, nu kan ik echter alleen accepteren. Onze relatie is erg goed en harmonieus geweest, tot ik vermoed een paar weken terug de twijfel bij haar kwam opzetten.

Ik ga niet een ontzettend schmier verhaal ophangen maar wil meer een paar observaties kwijt....

De persoon bij wie je je troost zoekt is nu de persoon die uit je leven is verdwenen, tamelijk onhandig...(heb wel genoeg social support btw)

Opvallend hoe belangrijk je partner in emotioneel maar ook logistiek opzicht is. Je kijkt uit naar elkaar en leeft daarnaar toe, ik zit opeens met allemaal extra tijd en zonder die er-naar-toe-leef momenten.

Zo kort geleden en nu al zo ver weg...Marco had gelijk..alsof er iemand anders in jou lichaam is geslopen...

Ik heb er veel van geleerd.. dat ik haar volledig kon accepteren zoals ze was, hoe leuk het is om dingen te delen en hoe prettig het is om volledig jezelf te kunnen zijn bij iemand. Dit heb ik haar ook gemaild en bedankt voor de leuke tijd. ik zou het zo weer doen.

Ik ga proberen afleiding te zoeken, raar dat je leven opeens 180 graden kan draaien.

Guoy · 26 november 2006, 14:07

Pizzacat, dit soort dingen zijn altijd heel naar om mee te maken, in je vriendengroep te zien of van andere mensen te horen. Het is moeilijk om je dingen aan te raden behalve dan dat je zo min mogelijk alleen moet proberen te zijn. Als je lang met z'n tweeen bent geweest en hier zo gewend aan bent geraakt heb je waarschijnlijk het gevoel dat er nog maar de helft van je over is als zij weg is gegaan. Er valt gewoon niet zoveel aan te doen behalve er tijd over heen laten gaan. Hoe lang had je met haar? (Niet dat dat veel hoeft uit te maken, maar toch.)

kevin · 26 november 2006, 14:37

Knap hoe je er mee om gaat.

pizzacat · 26 november 2006, 16:17

Het heeft een kleine elf maanden geduurd. Zij was de eerste aan wie ik ooit verkondigde dat ik van haar hield. En dat deed/doe ik ook, Ik kan er veel mooie dingen uithalen maar aan de andere kant doet het me echt erg veel pijn. Het kost me moeite om me groot te houden. Raar, die gedachte dat je nooit iemand meer zo leuk zult vinden, terwijl je in je achterhoofd wel beter weet. Ik heb zelf altijd geroepen dat dit het risico van het vak is, en dat vind ik nog steeds. Vraag me wel af waar het uit de pas is gaan lopen en of ze er alles aan heeft gedaan om het tegen te houden.

simbah · 26 november 2006, 20:50

Ik vind het erg rot voor je. Ik wil je alleen vertellen dat je geen gekke dingen moet gaan doen, nu je haar kwijt bent.

pizzacat · 26 november 2006, 23:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door simbah

Ik vind het erg rot voor je. Ik wil je alleen vertellen dat je geen gekke dingen moet gaan doen, nu je haar kwijt bent.

Welnee, daar ben ik veel te nuchter voor. Maar je moet ff een weekje kunnen zwelgen in de misere

. Ik ben ook niet iemand die zijn troost zoekt in de drank.

another · 26 november 2006, 23:13

wow, respect voor hoe je dit opneemt, echt shit voor je

Trouwens, ik vind dat je het echt heel mooi kan verwoorden

Guoy · 26 november 2006, 23:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door pizzacat

Welnee, daar ben ik veel te nuchter voor. Maar je moet ff een weekje kunnen zwelgen in de misere

. Ik ben ook niet iemand die zijn troost zoekt in de drank.

Heb je aan een weekje al genoeg?

simbah · 27 november 2006, 00:55

whahaha bij mij blijft het na een jaar nog. niet zo erg meer, maar wel dat ik gemiddeld 1 x in de week weer keihard aan haar moet denken. al heb je dan een ander, je gaat haar nooit meer vergeten.

of ben je nu al opzoek naar een ander

? eerst een weekje liefdesverdriet dan weer een ander vriendin

.

kurt · 27 november 2006, 08:22

ik heb het ook uitgemaakt met mijn vriendin ,een week of twee geleden
na een relatie van 4,5 jaar...

Guoy · 27 november 2006, 08:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door kurt

ik heb het ook uitgemaakt met mijn vriendin ,een week of twee geleden
na een relatie van 4,5 jaar...

Waren jij en je vriendin niet aan kinderen krijgen aan het denken? Niet doorgezet dus?

ray · 27 november 2006, 09:53

wat me opvalt is dat jij en je vriendin 11 maanden hadden en dat het bijna kerstmis is en dat het totaal onverwachts is.

mijn inziens is 11 maanden een kritiek punt en feestdagen als kerstmis.

als je bijna 1 jaar hebt gaan sommige mensen ontzettend veel denken.
is hij/zijn de ware, wil ik kinderen, wat over 10 jaar, wat vinden mijn ouders/vrienden ervan, etc
dan heb je nog kerstmis waar het relatie hebben nogmaals benadrukt wordt en waarbij sociale happenings met dierbare vrienden en familie erg belangrijk zijn.

misschien heeft ze ook gewoon angst voor het "bekende"
huisje-boompje-beestje kan zeer beangstigend zijn voor mensen en zeker voor mensen die een een bepaalde mate van bindingsangst hebben of voor vaste rituelen.

dus misschien als je ff niks tot weinig van je laat horen en op het juiste moment wel wat zegt dan kan die twijfel ook zo weer worden weg genomen.

en troost je, liefdesverdriet valt best mee, bij mij heeft het slechts 3 jaar geduurd

Georgie · 27 november 2006, 10:31

Een week zwelgen is prima. Deed ik ook altijd. Daarna weer over tot de orde van de dag. Het moet niet te lang duren. Dat wil overigens niet zeggen dat je verdriet over is. Maar het zoeken van de dagelijkse structuur is belangrijk, dat helpt je het best.

ALs ik als vrouw iets mag zeggen: het gaat niet zozeer om huisje-boompje-beestje (gut, wat vind ik dat toch ongelooflijk oubollig klinken), maar meer om de realisatie of je dat wel wilt met degene waar je mee bent. En soms kun je ineens tot de conclusie komen dat een bepaalde persoon niet degene is waarmee je dat wilt.

Ik heb eens een relatie verbroken toen mijn ex voorstelde een eigen huis te gaan kopen. Daarbij kwamen zoveel toeters en bellen en verplichtingen kijken, dat ik me opeens realiseerde dat ik dat met hém helemaal niet wilde. Ik kreeg het er benauwd van. Toen heb ik er een punt achter gezet. Daarvoor had ik dat benauwde gevoel helemaal niet.

Pizzacat, sterkte!

gletscher · 27 november 2006, 11:34

De liefde, het mooiste wereldwonder.

Eigenlijk weet je pas wat liefde is als je hart "gebroken" wordt.
Dan weet je de waarde van liefde.
Wat voor een geweldige materialistische zaken te zien en te koop zijn op deze aardkloot, niets haalt het bij de echte liefde.

Liefdeverdriet gaat dan ook nooit over, je leert er slechts mee leven.
Onderdrukken.
Soms komen er zelfs nog gevoelens boven van een liefde die 14 jaar geleden beëindigde. Toch heb ik weten te relativeren.

De moeilijkste les is om in te zien dat liefdesverdriet eigenlijk alleen gerechtvaardigd is om mensen die ons ontnomen worden naar "gene zijde".

Het is moeilijk te accepteren, dat zij die jou verliet, niet om je geeft. Of heel weinig.
Alles in je lijf bevestigt het feit dat jij wel van haar houd.
Je moet inzien dat de liefde van haar zijde zo dun is, dat ze je in goede tijden al aan de kant zette. Niet eens in een slechte tijd. Hoe mooi d'r ogen ook zijn.

Ik geloof nog immer in de ware liefde. Er loopt iemand rond op deze wereld die echt om je geeft en van je houd zoals je bent. In goede en slechte tijden. Je zal er meerdere tegen komen die om een stukje van je geven. Omdat ze voor een gedeelte bevredigd worden op het gebied van romantiek, bijvoorbeeld. Maar echt om je geven? Die zijn zeldzaam.

Ik hoop dat iedereen zijn of haar ware snel mag ontmoeten of al heeft gevonden.

Gletscher

pizzacat · 27 november 2006, 18:52

Bedankt voor de reacties. Ik vrees dat ik het wel weer overleef

26 november 2006, 12:15	#1
pizzacat Kraak eens een noot! Geregistreerd: 22 januari 2004 Berichten: 1.428	Uit Een paar dagen terug heeft mijn vriendin de relatie beeindigd, voor mij totaal onverwacht. Dit was mijn eerste echte fatsoenlijke relatie en het doet me dan ook erg veel verdriet. De officiele lezing was dat haar gevoel niet sterk genoeg meer was. IK geloof haar en voel me daarbij machteloos. Een concrete irritatie is eventueel te bepraten en weg te nemen, nu kan ik echter alleen accepteren. Onze relatie is erg goed en harmonieus geweest, tot ik vermoed een paar weken terug de twijfel bij haar kwam opzetten. Ik ga niet een ontzettend schmier verhaal ophangen maar wil meer een paar observaties kwijt.... De persoon bij wie je je troost zoekt is nu de persoon die uit je leven is verdwenen, tamelijk onhandig...(heb wel genoeg social support btw) Opvallend hoe belangrijk je partner in emotioneel maar ook logistiek opzicht is. Je kijkt uit naar elkaar en leeft daarnaar toe, ik zit opeens met allemaal extra tijd en zonder die er-naar-toe-leef momenten. Zo kort geleden en nu al zo ver weg...Marco had gelijk..alsof er iemand anders in jou lichaam is geslopen... Ik heb er veel van geleerd.. dat ik haar volledig kon accepteren zoals ze was, hoe leuk het is om dingen te delen en hoe prettig het is om volledig jezelf te kunnen zijn bij iemand. Dit heb ik haar ook gemaild en bedankt voor de leuke tijd. ik zou het zo weer doen. Ik ga proberen afleiding te zoeken, raar dat je leven opeens 180 graden kan draaien. __________________ -Duta sinds 2-8-04, om de 3 dagen -Rooscure 2-3x per week -Minoxidil (Xandrox 15 plus)

26 november 2006, 14:07	#2
Guoy ataraxic 2.222 Geregistreerd: 1 juni 2005 Berichten: 2.345 Geslacht:	Pizzacat, dit soort dingen zijn altijd heel naar om mee te maken, in je vriendengroep te zien of van andere mensen te horen. Het is moeilijk om je dingen aan te raden behalve dan dat je zo min mogelijk alleen moet proberen te zijn. Als je lang met z'n tweeen bent geweest en hier zo gewend aan bent geraakt heb je waarschijnlijk het gevoel dat er nog maar de helft van je over is als zij weg is gegaan. Er valt gewoon niet zoveel aan te doen behalve er tijd over heen laten gaan. Hoe lang had je met haar? (Niet dat dat veel hoeft uit te maken, maar toch.) __________________ Intern: • Groene Thee (+- 1 liter per dag) juni '05 • Visolie omega-3 (De Tuinen) juli '05 • Pompoenpitten (handje per dag) juli '05 Extern: • Rooscure shampoo (1% Ketoconazol) (om de 3 dagen) juni '05 • Folligen Creme op de haarlijn (paar keer in de week) juni '05 • 650 nm laser voor de haarlijn om de dag mei '06 • Spironolactone 5% 1x per dag op de haarlijn juni '06 • Carninetartraat 1x per dag (Schwarzkopf Activ M tonic) februari '08 Situatie: 25 jaar. NW2. Gestopt: • Finasteride juni '05 - juni '07 • Dutasteride (oraal) juni '07 - november '08

26 november 2006, 14:37	#3
kevin Poster v/h Jaar 2008 Geregistreerd: 2 juni 2004 Berichten: 4.019 Geslacht:	Knap hoe je er mee om gaat. __________________ Experimentele aanpak: -Topicals: nieuwste HW topical. -Supplementen: gezondheidsblog o.a ter ondersteuning van haarverlies. -Shampoo: micellarin green shampoo.

26 november 2006, 16:17	#4
pizzacat Kraak eens een noot! Geregistreerd: 22 januari 2004 Berichten: 1.428	Het heeft een kleine elf maanden geduurd. Zij was de eerste aan wie ik ooit verkondigde dat ik van haar hield. En dat deed/doe ik ook, Ik kan er veel mooie dingen uithalen maar aan de andere kant doet het me echt erg veel pijn. Het kost me moeite om me groot te houden. Raar, die gedachte dat je nooit iemand meer zo leuk zult vinden, terwijl je in je achterhoofd wel beter weet. Ik heb zelf altijd geroepen dat dit het risico van het vak is, en dat vind ik nog steeds. Vraag me wel af waar het uit de pas is gaan lopen en of ze er alles aan heeft gedaan om het tegen te houden. __________________ -Duta sinds 2-8-04, om de 3 dagen -Rooscure 2-3x per week -Minoxidil (Xandrox 15 plus)

26 november 2006, 20:50	#5
simbah HaarWeb lid Geregistreerd: 16 januari 2005 Locatie: Amsterdam Berichten: 1.231	Ik vind het erg rot voor je. Ik wil je alleen vertellen dat je geen gekke dingen moet gaan doen, nu je haar kwijt bent. __________________ -1/4 proscar sinds 02/05 -1/8 proscar sinds 18/09/07 -Calcium, magnesium en zink sinds 11/06 -Glucosamine/chondroitine sinds 09/06 -vitaminepil sinds 11/05 -Ginseng sinds 07/04 -Visolie sinds 03/07 -Sinds 07/07 gestopt met roken tevreden

26 november 2006, 23:13	#7
another dil beWraaH Geregistreerd: 3 maart 2005 Locatie: Hollande Berichten: 1.140	wow, respect voor hoe je dit opneemt, echt shit voor je Trouwens, ik vind dat je het echt heel mooi kan verwoorden __________________ Regime: noks

27 november 2006, 00:55	#9
simbah HaarWeb lid Geregistreerd: 16 januari 2005 Locatie: Amsterdam Berichten: 1.231	whahaha bij mij blijft het na een jaar nog. niet zo erg meer, maar wel dat ik gemiddeld 1 x in de week weer keihard aan haar moet denken. al heb je dan een ander, je gaat haar nooit meer vergeten. of ben je nu al opzoek naar een ander? eerst een weekje liefdesverdriet dan weer een ander vriendin. __________________ -1/4 proscar sinds 02/05 -1/8 proscar sinds 18/09/07 -Calcium, magnesium en zink sinds 11/06 -Glucosamine/chondroitine sinds 09/06 -vitaminepil sinds 11/05 -Ginseng sinds 07/04 -Visolie sinds 03/07 -Sinds 07/07 gestopt met roken tevreden

27 november 2006, 08:22	#10
kurt HaarWeb lid Geregistreerd: 27 september 2005 Locatie: belgie Berichten: 732	ik heb het ook uitgemaakt met mijn vriendin ,een week of twee geleden na een relatie van 4,5 jaar... __________________ regime groene thee maar dat drink ik al jaren, en meer om de algemene gezondheid fina 1 mg vanaf dec 2004 (gestopt maart 2006)terug gestart op 22 maart 2008 duta 0,5mg om de dag (vanaf 11dec 2006)( gestopt begin juli 2007) adam (now) green tea (now) omega 3 (now) silymarin (now)

27 november 2006, 09:53	#12
ray Duitse dames sind Toll! Geregistreerd: 9 oktober 2004 Locatie: Tukkerland Berichten: 3.026	wat me opvalt is dat jij en je vriendin 11 maanden hadden en dat het bijna kerstmis is en dat het totaal onverwachts is. mijn inziens is 11 maanden een kritiek punt en feestdagen als kerstmis. als je bijna 1 jaar hebt gaan sommige mensen ontzettend veel denken. is hij/zijn de ware, wil ik kinderen, wat over 10 jaar, wat vinden mijn ouders/vrienden ervan, etc dan heb je nog kerstmis waar het relatie hebben nogmaals benadrukt wordt en waarbij sociale happenings met dierbare vrienden en familie erg belangrijk zijn. misschien heeft ze ook gewoon angst voor het "bekende" huisje-boompje-beestje kan zeer beangstigend zijn voor mensen en zeker voor mensen die een een bepaalde mate van bindingsangst hebben of voor vaste rituelen. dus misschien als je ff niks tot weinig van je laat horen en op het juiste moment wel wat zegt dan kan die twijfel ook zo weer worden weg genomen. en troost je, liefdesverdriet valt best mee, bij mij heeft het slechts 3 jaar geduurd __________________ intern: -propecia (1 mg finasteride) 21-9-2005-> 21-01-2006 proscar (1,25 mg Fina) -vitaminen en mineralen augustus 2005 extern: -rooscure -Alpecin Caffein shampoo C1 (gestopt) -Tricomin copper peptides (shampoo+cond) (gestopt) -tricomin copper peptides therapys spray (elke avond inhammen) verder: gezondere levenstijl: -meer groente/fruit/vis -sporten -gestopt met roken op 14/07/2006 --> al weer een jaar aan de peuk Status: Stabiel+langzaam verbetering

27 november 2006, 10:31	#13
Georgie HaarWeb lid Geregistreerd: 30 juli 2004 Berichten: 1.906	Een week zwelgen is prima. Deed ik ook altijd. Daarna weer over tot de orde van de dag. Het moet niet te lang duren. Dat wil overigens niet zeggen dat je verdriet over is. Maar het zoeken van de dagelijkse structuur is belangrijk, dat helpt je het best. ALs ik als vrouw iets mag zeggen: het gaat niet zozeer om huisje-boompje-beestje (gut, wat vind ik dat toch ongelooflijk oubollig klinken), maar meer om de realisatie of je dat wel wilt met degene waar je mee bent. En soms kun je ineens tot de conclusie komen dat een bepaalde persoon niet degene is waarmee je dat wilt. Ik heb eens een relatie verbroken toen mijn ex voorstelde een eigen huis te gaan kopen. Daarbij kwamen zoveel toeters en bellen en verplichtingen kijken, dat ik me opeens realiseerde dat ik dat met hém helemaal niet wilde. Ik kreeg het er benauwd van. Toen heb ik er een punt achter gezet. Daarvoor had ik dat benauwde gevoel helemaal niet. Pizzacat, sterkte! __________________ Has finally left the building! Laatst gewijzigd door Georgie; 28 november 2006 om 10:59

27 november 2006, 11:34	#14
gletscher HaarWeb lid Geregistreerd: 7 juli 2005 Berichten: 126	Liefde De liefde, het mooiste wereldwonder. Eigenlijk weet je pas wat liefde is als je hart "gebroken" wordt. Dan weet je de waarde van liefde. Wat voor een geweldige materialistische zaken te zien en te koop zijn op deze aardkloot, niets haalt het bij de echte liefde. Liefdeverdriet gaat dan ook nooit over, je leert er slechts mee leven. Onderdrukken. Soms komen er zelfs nog gevoelens boven van een liefde die 14 jaar geleden beëindigde. Toch heb ik weten te relativeren. De moeilijkste les is om in te zien dat liefdesverdriet eigenlijk alleen gerechtvaardigd is om mensen die ons ontnomen worden naar "gene zijde". Het is moeilijk te accepteren, dat zij die jou verliet, niet om je geeft. Of heel weinig. Alles in je lijf bevestigt het feit dat jij wel van haar houd. Je moet inzien dat de liefde van haar zijde zo dun is, dat ze je in goede tijden al aan de kant zette. Niet eens in een slechte tijd. Hoe mooi d'r ogen ook zijn. Ik geloof nog immer in de ware liefde. Er loopt iemand rond op deze wereld die echt om je geeft en van je houd zoals je bent. In goede en slechte tijden. Je zal er meerdere tegen komen die om een stukje van je geven. Omdat ze voor een gedeelte bevredigd worden op het gebied van romantiek, bijvoorbeeld. Maar echt om je geven? Die zijn zeldzaam. Ik hoop dat iedereen zijn of haar ware snel mag ontmoeten of al heeft gevonden. Gletscher

27 november 2006, 18:52	#15
pizzacat Kraak eens een noot! Geregistreerd: 22 januari 2004 Berichten: 1.428	Bedankt voor de reacties. Ik vrees dat ik het wel weer overleef __________________ -Duta sinds 2-8-04, om de 3 dagen -Rooscure 2-3x per week -Minoxidil (Xandrox 15 plus)