Strijd

[Stefanie]

Lieve Allemaal,

Lang geleden maar ik ben er nog. Soms wil ik zelf gewoon zo graag geloven dat de ttm over is maar helaas, het gaat niet over.....Vandaag weer een kl.te dag gehad, veel strijd met mezelf. Ik wil het niet, ik doe het wel............WAAROM???????
Baal daarna zo van mezelf........Zit de hele dag verder in een roes en voel me schuldig en kan niks uit mijn handen krijgen.
Alleen maar denken hoe k.t het is dat ik weer getrokken hebben en maar kijken in de spiegel hoe erg het is en hoe het opvalt ja of nee.............
Ik kom weer wat uit de roes en heb weer kracht om verder tegaan. Ik blijf uiteindelijk toch altijd weer moed houden.
Ik zal proberen om, zoals ik hier hoor, de ttm niet als vijand tezien maar dat is heel moeilijk. Voel me altijd zo lelijk en rot na een trekbui waar ik met veel gevecht uit kan komen...........
En dan ook nog dat schuldgevoel dat ik zoveel tijd nutteloos besteed.
Tot zover even.
Moni, dank je voor je kerstkaart, heel erg lief. Hoe is het nu met jou? Ik las dat jij het ook even moeilijk hebt gehad?
Veel liefs van Stefanie

[Stefanie]

Dat duimpje voor mijn bericht had ik niet uitgekozen......foutje dus.........ik wou dat ik mezelf zo'n duimpje kon geven............

[Grover]

Hoi Stefanie,

Het lijkt onderhand wel alsof november/december voor veel mensen hier zwaar kl*te is ... ... including myself.
Soms dan zie ik het zelf weer helemaal 'zitten' met mijn eigen ziekte en heb ik de meest heldere inzichten die ik mijzelf en anderen laat horen...en soms dan voel ik me weer zooo moe en kl*te...zoals nu. Dan vervloek ik mijn ziekte weer. Jaja....je 'moet' je ziekte als vriend zien ipv als vijand. Geef je weerstand op! Jajaja....hele mooie woorden (oa van mijzelf) maar op dagen zoals deze waarin het weer zwaar shit gaat, dan dringen deze woorden niet meer tot mij door.

Ookal heb ik geen TTM (maar een soortgelijke 'dwang' gehad en heb nu ME/CVS).... ik kan in tijden zoals deze ook alleen maar denken hoe kl*te het allemaal is en ook ik sta dan weer voor de spiegel en vind mijzelf enorm lelijk.... ik zie er dan zo verschrikkelijk moe uit met die vermoeide ogen.... In godsnaam...wanneer ga ik mijzelf nu eens accepteren zoals ik NU ben? Zucht.....

Dat duimpje waar je het over hebt heb ik ook heel hard nodig. Ik moet leren mijzelf dat duimpje te geven.
Wat dat betreft nog een leuke anekdote:

Ik heb recentelijk mijn tuin laten verbouwen en ik was afgelopen week op bezoek bij het bedrijf wat dit voor mij gedaan heeft. Ik zat met de tuinadviseuze om de tafel en zij was bezig met het een en ander voor me uit te tekenen. Ze zat een beetje te twijfelen hoe zij een bepaalde aanpassing moest aangeven op de bouwtekening...ze kwam er niet helemaal uit....... Totdat ze opeens een goede ingeving had : 'Goed zo Floortje, goed zo Floortje!', zei ze hardop tegen haarzelf. (Ja, haar voornaam is Flora...en ze is tuinadviseuze...... ). Maar goed....toen ze zichzelf een schouderklopje gaf moest ik lachen. Lachen, lachen en nog eens lachen. Aan de ene kant vond ik het mooi dat ze zichzelf een schouderklopje gaf, maar....ergens was er iets in mij dat het ook 'belachelijk' vond. Het woord zegt het al....mijn manier van reageren was typerend: ik lachde het min of meer 'weg'.

Eén van de meest belangrijke dingen voor mij is dat ik mijzelf een schouderklopje mag leren gaan geven. Ik besefte dat dit voorval een boodschap voor mij was : het toonde aan hoe 'belachelijk' ik het eigenlijk nog steeds vind om mijzelf een schouderklopje te geven...

Jij een duimpje...ik een schouderklopje. Daar gaan we voor in 2003!

(Het zal ook wel weer niet voor niets zijn dat mijn aapje-afbeelding een schouderklopje uitbeeld...)

Grover.

[bolleke]

Lieve Grover,

Jij hebt de laatste tijd zóveel mensen zóveel steun en moed gegeven... wordt het niet HOOGTIJD dat je begint in te zien dat JIJ OOK die woorden verdient!!!
Dus, HOU van JEZELF, je bent het waard, kijk eens met àndere ogen naar die spiegel en zeg tegen jezelf; 'JA, vanaf nu zal ik mezelf accepteren, hoe ik ben en wie ik ben, dit ben IK en ik mag er zijn ZOALS ik ben!!'... en niet zoals je dènkt dat je er zou moeten of willen uitzien...
Laat die energie niet altijd stromen naar een ander, geef ze aan jezelf.
2002 was voor mij het mooiste jaar van mijn leven! Jou te ontmoeten heeft me zóveel kracht gegeven. Ik zal proberen die kracht terug te geven, zónder mezelf te ont-krachten, wat denk je?! Afgesproken?

Heel veel liefs en een dikke knuffel!
Bolleke

[bolleke]

Hoi Stefanie,

Ik ken jou niet zo goed, maar wens je natuurlijk ook het allerbeste!!
Deze strijd is voor iedereen verschillend, maar we mogen nooit opgeven, NOOIT!
Hoe moeilijk jij het soms hebt, blijf doorgaan... probeer je TTM inderdaad 'anders' te zien, misschien lukt het je morgen, en anders overmorgen...
Ik heb er ook lang over gedaan, heel lang. Maar ik ben nu blij en voel me zo sterk omdàt ik nooit heb opgegeven.
Wanhopig, ja, zo heb ik me dikwijls gevoeld. Jàren met mezelf alleen. Maar sinds ik lotgenoten heb ontmoet is alles veranderd. Hou vol en gà ervoor! Ooit zal het lukken meid! Geloof me en geloof vooral in jezelf.

Sterkte, bolleke

[ernestina]

Geloven in jezelf. Is dat geloven dat je de kracht in jezelf hebt om te kunnen stoppen? Dan moet je wel een rotsvast geloof hebben in jezelf. Ondanks dat je jezelf telkenmale weer teleurstelt. Hoe kan je blijven geloven in jezelf als je niet geloofwaardig bent? Ik wil het één (niet) en doe het ander (wel). Hoe kun je blijven geloven.....?!

Kan iemand mij weer op het rechte pad helpen?

Een ongelovige.

[monique3]

Dag allemaal,

Ik weet zelf nog hoe vaak ik tegen mezelf zei: dit is de laatste keer dat ik pluk...
Daarna is het nog heel vaak misgegaan.
Dat is heel erg uitputtend, steeds vechten en denken.
Maar echt, wanneer het jullie tijd is dan zal het je lukken om het plukken tegen te gaan.
Ik kan me best voorstellen dat als jullie lezen van mij bijv. dat ik het plukken kan stoppen, dat jullie zoiets hebben van: als zij het kan dan kan ik het ook.

Dat is heel leuk en aardig, maar ik ben er aan toe geweest, ik ben er naartoe gegroeit, en daarom kan ik het nu onder controle houden.
Als het jullie ook lukt, dan is dat mooi en dan hoop ik dat je het kan omdat je het zelf wil, en niet omdat er mensen zijn die het kunnen stoppen en dat jij dat dan ook maar moet kunnen.
Als dat zo is, dan kan het snel weer mis gaan, want de intentie is niet goed.
Je moet het voor jezelf doen, en je moet er genoeg van hebben, en dat moment om er echt genoeg van te hebben, daar moet je naartoe groeien.

Dus ik wil teggen jullie zeggen, leg jezelf geen druk op, stel jezelf geen eisen waar je nu misschien niet aan kan voldoen.
Maar geef het niet op, houd vol zoals ik dat gedaan heb.
En als je het maar lang genoeg volhoud dan kan ook jij daar komen.
Als je op het moment andere dingen aan je hoofd hebt, kind erbij, studie, verhuizing of wat dan ook, laat het vechten tegen ttm dan even achterwege en ruim eerst obstakels uit de weg.

Ik wil jullie bij deze dan ook een krachtig 2003 toewensen, en wees lief voor jezelf.....

liefs en groetjes van Monique3.