TTM en WAjong/WAO/WIA - Pagina 2

Lila · 7 juli 2007, 17:06

Nou, voor mij is het heel simpel: Mijn TTM (en alle bijverschijnselen) worden erger als ik werk. Als ik niet werk heb ik eigenlijk maar heel weinig last. Als ik wel werk en 's avonds thuis kom doe ik niks anders dan plukken, en dat gaat in het weekend dan ook overdag door. Dan heb ik geen leven meer.

Als ik een paar dagen niet gewerkt heb en ik heb ook niet de druk om te moeten gaan werken, daalt mijn TTM tot nagenoeg nul. En het is niet zo dat ik dan de hele dag niets uitvoer. Er blijven altijd dingen die moeten gebeuren, maar dan wel op mijn tijd en in mijn tempo. Dat gaat perfect.

Maar dat is blijkbaar dus niet voor iedereen hetzelfde. Dat is wel belangrijk om te weten.

Titita22, dat met uitstellen tot de tentamenweek had ik ook heel erg tijdens mijn studie. Heb ik trouwens met alles. Maar jij kijkt er anders tegenaan dan ik. Jij zegt dat je tijd over had, je daar schuldig over voelde en dan juist ging plukken. Ik zie het zo: Je voelt druk en dat verlamt je. Je doet niks, de druk wordt alleen maar groter en dan ga je plukken. Pas als het echt niet anders meer kan ga je doen wat je moet doen, met een heel mager resultaat als gevolg (bij mij dan tenminste). Het zou inderdaad veel beter zijn als je je werk gelijkmatig zou kunnen verdelen, maar dat lukt ons nou eenmaal niet. Dat is geen luiheid of gebrek aan wilskracht, dat is je ziekte! Dus dan is wat mij betreft de enige optie: geen tentamens meer (of andere lange termijn opdrachten/projecten).

Monique3, bedankt voor de tip, maar ik moet denk ik eerst gekeurd zijn voordat ik daar iets mee kan. En misschien heb ik geluk en tref ik een goede keuringsarts.

monique3 · 9 juli 2007, 10:57

voor mij werkt het hetzelfde als bij Lila,
als ik niet werk, maar alleen mijn huishouden en kids verzorg en dat in mijn eigen tempo en tijd doe dan gaat hetw el aardig.
Er moeten dan geen dingen bijkomen zoals een zieke schoonvader en ruzie met een moeder van een kind uit de straat, want dan gaat het ook mis....
Ik ben zo moe en gestressed, en dat al een hele tijd dat mijn draagkracht een stuk kleiner is en de ttm dus alle kans heeft van slagen, je hoeft dan ook niet te vragen hoe het nu met mijn ttm gaat....ben je toch nieuwsgierig: BAR SLECHT.......

Hoe het gegaan is tijdens mijn werk, tja....hard werken, meer dan 150% inzetten en weinig kunnen ontspannen, steeds maar over de eigen grenzen gaan om anderen te plezieren en kijk nu het resultaat....nu ik voor mezelf en kids moet zorgen kan ik dat niet meer zoals ik zou willen, en de accu die niet meer oplaad...nou daar zit je dan mooi mee te kijken...

prettige dag vandaag, Monique3

bolleke · 9 juli 2007, 22:42

Dag,
Bij mij is het ook wel zo dat ik tijd nodig heb om de dingen te doen op mijn tempo, of tenminste op mijn manier... soms chaotisch alles tegelijk, soms heel traag met heel veel tussenpauzen. Ik kan best om met positieve stress, op voorwaarde dat er achteraf tijd is om te bekomen, om te rusten (maar vooral om dan met tevreden blik terug te kijken).
Wanneer de ballon alleen maar wordt opgeblazen... o jee

, dan ontploft ie wel op een keer! Niet dat ik dan agressief word, ik denk dat mijn ontlading dan op 'mezelf' gebeurt...
Belangrijk voor mij is dus om heel goed het ritme van mijn eigen lichaam te volgen, een beetje zoals eb en vloed...

Monique, ik ben blij dat je hier terug een beetje meer schrijft, misschien kan het helpen... Want je bent toch niet vergeten dat jij ooit 16 maanden lang trekvrij bent geweest??? Als je het toen kon?? Heb je jezelf al eens afgevraagd hoe dat kwam? Je was toen veel meer met lotgenoten bezig en kreeg daar ook de (terechte) dankbaarheid en erkenning van. Ik denk dat dat laatste zo belangrijk is, erkenning. Graag gezien worden, weten en voelen dat je d'er mag zijn, zelfvertrouwen en geloof in je eigen krachten...
Je bent al een hele tijd zo 'ver weg'... Ik blijf nog steeds aan de zijlijn staan, ik blijf voor je supporteren, ik weet dat er zo veel meer in jou verborgen zit. Ik vind het zo jammer dat je energie en je draagkracht zo gering zijn...
Kop op meid, dat wou ik effe zeggen

fashiongirl · 2 augustus 2007, 15:30

Ik wilde ook ff reageren:
Vorig jaar kwam ik in de WIA. Maar tuurlijk: Ik voelde me er rot om en probeerde weer te gaan werken. In 1e instantie ging alles goed, maar toen ik werd aangesproken op mijn persoonlijkheid en men mij niet meer "aardig" vond, tja toen kwam ik net zo hard weer in de ziektewet.
Nu alweer 8 maanden.
Ik ben bezig met de WIA en de ziektewet, eind van de maand word ik gekeurd en ik hoop dat ik de WIA weer in kan. Anders zit ik weer vast a/d ziektewet en dat duurt dan weer 2 jaar voordat ik eventueel in aanmerking kom voor de WIA.

Op zich vind ik werken leuk, vooral met mode. Maar de interactie met andere collega's en vooral als dat niet loopt, bleh dat kan mij helemaal onderuit halen...Wat dát betreft denk ik: nee.
Ik schrok ook van wat ik hier las over kindjes. Want ik sta nu net op het punt zwanger te raken...Naast alle zorgen die ik daaraan al heb, komt er nu dus ook nog bij dat zogenaamde doktoren dan denken dat je weer "normaal" kunt gaan werken...

Nou ja ik weet ik het niet meer hoor...ik wacht t maar af
Loïs

Poema · 3 augustus 2007, 09:32

Haai!

Fijn topic dit!
Ik heb altijd fulltime gewerkt en sinds 2003, na de geboorte van onze zoon, werk ik 24 uur per week. De andere dagen thuis met een kleuter van 4 zij overigens net zo vermoeiend, hihi!
Ik ben ook altijd zo ontzettend moe, heb totaal geen energie of puf voor iets en ook chronisch depressief waar ik ook al meer dan 10 jaar als het niet langer is prozac voor slik. Kan geen druk of stess hebben, ben erg prikkelbaar enz. Nou ja, allemaal bekend voor jullie denk ik.
Maar heb nog nooit aan de ziektewet of arbeidsongeschikt gedacht ivm de ttm. Op het werk pluk ik niet en als ik alle dagen thuis zou zitten, ondanks mijn moeheid, weet ik zeker dat ik veel en veel meer zou plukken, want thuis is de ´rem´ er niet. Op het werk wel, daarnaast heb ik op t werk mijn pruik op en thuis niet.
Ik werk als ambtenaar (ja en die werken echt!) bij de gemeente. Administratief dus.
Mijn plannen waren anders, ik ging met mijn 16e studeren in de richting van reclametekenen, ontwerpen enz. maar tijdens mijn eerste jaar ontwikkelde zich bij mij de TTM en het eerst jaar (ik typte HAAR, hahaha) ook niet gehaald waarbij je dan meteen van die school af moest! Ik HAD naar de kunstacademie gewild, maar helaas...
Ik ben toen gaan werken en heb allerlei baantjes gahad en nu zit ik hier sinds 10 jaar ongeveer alweer bij de gemeente.
Mijn baas weet NIET van mijn TTM en dat wil ik ook niet (sommige collegas weten het wel) want die fout heb ik in eerdere banen gemaakt en alleen gestuitop onbegrip en uiteindelijk buiten gewerkt..

Op zich zou arbeidsongeschiktheid wel meer rust geven, maar aan de andere kant moet je ook bezig blijven om energieop te doen. Van moe zijn en geen energie hebben wordt ik alleen maar moeer en depressiever.

Wel probeer ik een bedrijfje op te zetten (fotografie) maar alles wat ik zo enthousiast begin eindigt in een periode van moeheid en niks meer er aan doen en uiteindelijk blijft het daarbij (kenmerk van ADD??)

Misschien is het een idee, als mensen dat durven, om eens een mooie kunstzinnige fotoreportage te maken van TTM-ers....maar dan zoek ik nog een idee wat ermee te doen!?

7 juli 2007, 17:06	#16
Lila Proefkonijn Geregistreerd: 11 november 2004 Berichten: 310	Nou, voor mij is het heel simpel: Mijn TTM (en alle bijverschijnselen) worden erger als ik werk. Als ik niet werk heb ik eigenlijk maar heel weinig last. Als ik wel werk en 's avonds thuis kom doe ik niks anders dan plukken, en dat gaat in het weekend dan ook overdag door. Dan heb ik geen leven meer. Als ik een paar dagen niet gewerkt heb en ik heb ook niet de druk om te moeten gaan werken, daalt mijn TTM tot nagenoeg nul. En het is niet zo dat ik dan de hele dag niets uitvoer. Er blijven altijd dingen die moeten gebeuren, maar dan wel op mijn tijd en in mijn tempo. Dat gaat perfect. Maar dat is blijkbaar dus niet voor iedereen hetzelfde. Dat is wel belangrijk om te weten. Titita22, dat met uitstellen tot de tentamenweek had ik ook heel erg tijdens mijn studie. Heb ik trouwens met alles. Maar jij kijkt er anders tegenaan dan ik. Jij zegt dat je tijd over had, je daar schuldig over voelde en dan juist ging plukken. Ik zie het zo: Je voelt druk en dat verlamt je. Je doet niks, de druk wordt alleen maar groter en dan ga je plukken. Pas als het echt niet anders meer kan ga je doen wat je moet doen, met een heel mager resultaat als gevolg (bij mij dan tenminste). Het zou inderdaad veel beter zijn als je je werk gelijkmatig zou kunnen verdelen, maar dat lukt ons nou eenmaal niet. Dat is geen luiheid of gebrek aan wilskracht, dat is je ziekte! Dus dan is wat mij betreft de enige optie: geen tentamens meer (of andere lange termijn opdrachten/projecten). Monique3, bedankt voor de tip, maar ik moet denk ik eerst gekeurd zijn voordat ik daar iets mee kan. En misschien heb ik geluk en tref ik een goede keuringsarts. __________________ Weblog: TLC Conference 2009 Bereid je maar vast voor op de dag dat alles beter is.

9 juli 2007, 10:57	#17
monique3 HaarWeb lid Geregistreerd: 18 augustus 2001 Locatie: netherlands Berichten: 642	Hetzelfde voor mij werkt het hetzelfde als bij Lila, als ik niet werk, maar alleen mijn huishouden en kids verzorg en dat in mijn eigen tempo en tijd doe dan gaat hetw el aardig. Er moeten dan geen dingen bijkomen zoals een zieke schoonvader en ruzie met een moeder van een kind uit de straat, want dan gaat het ook mis.... Ik ben zo moe en gestressed, en dat al een hele tijd dat mijn draagkracht een stuk kleiner is en de ttm dus alle kans heeft van slagen, je hoeft dan ook niet te vragen hoe het nu met mijn ttm gaat....ben je toch nieuwsgierig: BAR SLECHT....... Hoe het gegaan is tijdens mijn werk, tja....hard werken, meer dan 150% inzetten en weinig kunnen ontspannen, steeds maar over de eigen grenzen gaan om anderen te plezieren en kijk nu het resultaat....nu ik voor mezelf en kids moet zorgen kan ik dat niet meer zoals ik zou willen, en de accu die niet meer oplaad...nou daar zit je dan mooi mee te kijken... prettige dag vandaag, Monique3 __________________ http://trichotillomanie.com

9 juli 2007, 22:42	#18
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	werken of niet... Dag, Bij mij is het ook wel zo dat ik tijd nodig heb om de dingen te doen op mijn tempo, of tenminste op mijn manier... soms chaotisch alles tegelijk, soms heel traag met heel veel tussenpauzen. Ik kan best om met positieve stress, op voorwaarde dat er achteraf tijd is om te bekomen, om te rusten (maar vooral om dan met tevreden blik terug te kijken). Wanneer de ballon alleen maar wordt opgeblazen... o jee , dan ontploft ie wel op een keer! Niet dat ik dan agressief word, ik denk dat mijn ontlading dan op 'mezelf' gebeurt... Belangrijk voor mij is dus om heel goed het ritme van mijn eigen lichaam te volgen, een beetje zoals eb en vloed... Monique, ik ben blij dat je hier terug een beetje meer schrijft, misschien kan het helpen... Want je bent toch niet vergeten dat jij ooit 16 maanden lang trekvrij bent geweest??? Als je het toen kon?? Heb je jezelf al eens afgevraagd hoe dat kwam? Je was toen veel meer met lotgenoten bezig en kreeg daar ook de (terechte) dankbaarheid en erkenning van. Ik denk dat dat laatste zo belangrijk is, erkenning. Graag gezien worden, weten en voelen dat je d'er mag zijn, zelfvertrouwen en geloof in je eigen krachten... Je bent al een hele tijd zo 'ver weg'... Ik blijf nog steeds aan de zijlijn staan, ik blijf voor je supporteren, ik weet dat er zo veel meer in jou verborgen zit. Ik vind het zo jammer dat je energie en je draagkracht zo gering zijn... Kop op meid, dat wou ik effe zeggen __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

2 augustus 2007, 15:30	#19
fashiongirl My hair is important 2 me Geregistreerd: 31 december 2005 Locatie: Zuid Holland Berichten: 208	Ik wilde ook ff reageren: Vorig jaar kwam ik in de WIA. Maar tuurlijk: Ik voelde me er rot om en probeerde weer te gaan werken. In 1e instantie ging alles goed, maar toen ik werd aangesproken op mijn persoonlijkheid en men mij niet meer "aardig" vond, tja toen kwam ik net zo hard weer in de ziektewet. Nu alweer 8 maanden. Ik ben bezig met de WIA en de ziektewet, eind van de maand word ik gekeurd en ik hoop dat ik de WIA weer in kan. Anders zit ik weer vast a/d ziektewet en dat duurt dan weer 2 jaar voordat ik eventueel in aanmerking kom voor de WIA. Op zich vind ik werken leuk, vooral met mode. Maar de interactie met andere collega's en vooral als dat niet loopt, bleh dat kan mij helemaal onderuit halen...Wat dát betreft denk ik: nee. Ik schrok ook van wat ik hier las over kindjes. Want ik sta nu net op het punt zwanger te raken...Naast alle zorgen die ik daaraan al heb, komt er nu dus ook nog bij dat zogenaamde doktoren dan denken dat je weer "normaal" kunt gaan werken... Nou ja ik weet ik het niet meer hoor...ik wacht t maar af Loïs __________________ what you see never is what you get omdat ik niet kwetsbaar wil zijn voor iedereen

3 augustus 2007, 09:32	#20
Poema HaarWeb lid Geregistreerd: 12 mei 2006 Locatie: Tilburg Berichten: 93	Haai! Fijn topic dit! Ik heb altijd fulltime gewerkt en sinds 2003, na de geboorte van onze zoon, werk ik 24 uur per week. De andere dagen thuis met een kleuter van 4 zij overigens net zo vermoeiend, hihi! Ik ben ook altijd zo ontzettend moe, heb totaal geen energie of puf voor iets en ook chronisch depressief waar ik ook al meer dan 10 jaar als het niet langer is prozac voor slik. Kan geen druk of stess hebben, ben erg prikkelbaar enz. Nou ja, allemaal bekend voor jullie denk ik. Maar heb nog nooit aan de ziektewet of arbeidsongeschikt gedacht ivm de ttm. Op het werk pluk ik niet en als ik alle dagen thuis zou zitten, ondanks mijn moeheid, weet ik zeker dat ik veel en veel meer zou plukken, want thuis is de ´rem´ er niet. Op het werk wel, daarnaast heb ik op t werk mijn pruik op en thuis niet. Ik werk als ambtenaar (ja en die werken echt!) bij de gemeente. Administratief dus. Mijn plannen waren anders, ik ging met mijn 16e studeren in de richting van reclametekenen, ontwerpen enz. maar tijdens mijn eerste jaar ontwikkelde zich bij mij de TTM en het eerst jaar (ik typte HAAR, hahaha) ook niet gehaald waarbij je dan meteen van die school af moest! Ik HAD naar de kunstacademie gewild, maar helaas... Ik ben toen gaan werken en heb allerlei baantjes gahad en nu zit ik hier sinds 10 jaar ongeveer alweer bij de gemeente. Mijn baas weet NIET van mijn TTM en dat wil ik ook niet (sommige collegas weten het wel) want die fout heb ik in eerdere banen gemaakt en alleen gestuitop onbegrip en uiteindelijk buiten gewerkt.. Op zich zou arbeidsongeschiktheid wel meer rust geven, maar aan de andere kant moet je ook bezig blijven om energieop te doen. Van moe zijn en geen energie hebben wordt ik alleen maar moeer en depressiever. Wel probeer ik een bedrijfje op te zetten (fotografie) maar alles wat ik zo enthousiast begin eindigt in een periode van moeheid en niks meer er aan doen en uiteindelijk blijft het daarbij (kenmerk van ADD??) Misschien is het een idee, als mensen dat durven, om eens een mooie kunstzinnige fotoreportage te maken van TTM-ers....maar dan zoek ik nog een idee wat ermee te doen!?