Hallo Allemaal

Duplo · 25 december 2004, 12:36

Hallo Allemaal,
Ik ben Duplo ben 23 en woon samen met mijn vriend en onze dieren, hond en twee katten.
Sinds mijn 12-13e jaar heb ik TTM, toen wist ik nog niet dat het zo heette. Over de kale plekken zei ik tegen mn moeder dat ik met de borstel in mn haar was blijven hangen. Later kwam ze er wel achter dat dat niet echt het juiste verhaal was, zeker toen ik nog maar heel weinig haar op mn hoofd had en het altijd moest verbergen, wat heel goed ging trouwens, ik heb zelfs ruim 6 maanden een vriend gehad die het nooit door heeft gehad.. Alleen mijn ouders en mijn huidige vriend zijn er van op de hoogte.Misschien dat wel meer mensen iets doorhadden hoor, ik trok haren op school, in de bus, overal eigenlijk waar ik even moest wachten ofzo, of tv zat te kijken dat soort momenten. Ik ben diverse keren in therapie geweest. Een keer toen ik zestien was, dat is niets geworden, ik moest alle haren die ik eruit trok bewaren, maar dat deed ik niet, als ik dan weer langs moest dan zocht ik op de grond naast mn bed naar de haren of haalde ze uit mn borstel, stopte ze in een zakje en nam die mee. Ik moest grafiekjes bijhouden van hoeveel haren per dag, die verzon ik gewoon de avond voor een afspraak. Zo stom denk ik nu, maar toen had ik er gewoon geen zin in.. die psychologe zei ook dingen als: 'goh.. dat jij nog een vriend hebt.. mag je wel blij mee zijn, je hebt niet eens de helft van je haar..' Nu snap ik wel dat ze iets bij me teweeg probeerde te brengen, maar toen had t als effect dat ik gewoon nooit meer naar dr toe ben gegaan. Sinds mn achtiende woon ik samen. Toen ik twintig was heb ik zelf de keus gemaakt om nog eens in therapie te gaan. Vooral omdat ik graag kinderen wil over een paar jaar (en ik al had verwacht dat t aardig lang kan duren voordat je ervan af bent) en ik niet het slechte voorbeeld wil geven, ik ben bang dat mn kinderen het dan zouden zien, en het ook gaan doen.
Ook deze keer viel het wel zwaar om het allemaal bij te houden, elke keer een streepje in je schrift als je een haar eruit trekt, en is in 1 keer 10 haren eruit trekken dan ook 10 streepjes? ik vond van niet...
Wat me het meest geholpen heeft is dat de psychiater er een beetje laconiek over deed, ik dacht dat ik echt gek was dat ik zoiets deed, hij zij dat ik het moest vergelijken met nagelbijten, niets meer en niets minder. Ik ben toen wel wat anders over mezelf gaan denken.
Inmiddels ben ik al ruim twee jaar 'trekvrij' zoals ze dat noemen. Dat wil zeggen ik trek geen haren meer uit mijn hoofd, ik zit nog wel constant aan mn haar, zoek ook nog dagelijks een mooie haar uit om eruit te trekken.. maar ik trek m er niet uit! En dat is soms zoooo moeilijk, na ruim twee jaar nog. Had ik nooit verwacht...
Ik heb wel vervanging gezocht.. zo heb ik zo'n muis van de katten die kaal wordt geplukt, tijdens tv kijken of een boek lezen of voordat ik ga slapen. De muis heb ik de laatste tijd steeds minder nodig, dus dat gaat de goede kant op.
Dit is voor het eerst dat ik over andere mens lees die ook TTM hebben, wat een openbaring zeg! ik dacht echt dat ik de enige was... en nu lees ik hier over mensen die gewoon precies hetzelfde doen als ik, ik herken zoveel!
Echt een supergoed intiatief om zo'n forum te beginnen.

Nou het is een beetje lang verhaal geworden...
Wil wel iedereen hier heel veel succes wensen, ik hoop dat jullie heel veel steun aan elkaar hebben.

Liefs, Duplo.

Heidio · 27 december 2004, 10:20

Hai Duplo,

Welkom! Het was voor mij ook een openbaring toen ik deze site een paar maanden geleden ontdekte. Erg goed-en wat fijn voor je dat je al 2 jaar trekvrij bent. Ben benieuwd... heb je dat bereikt dmv therapie?...
Overigens die opmerking van de psychologe; dat kan echt niet. Ik vind het kwetsend

,maar dat is mijn persoonlijke mening.
Ik volg al langer dan een jaar therapie, niet alleen voor ttm, momenteel om het verleden te verwerken. Ik denk dat hiermee het trekken ook minder wordt. Ik ben niet zo actief bezig om te stoppen met ttm. Ik heb het nodig, maar ik baal natuurlijk wel van die kale plek.
Nou voorlopig genoeg geschreven;ik kom je vast nog wel eens een keer tegen op de site. Groetjes Heidi

Duplo · 27 december 2004, 18:11

Het trekvrij worden is wel gelukt met tips van de psycholoog. Dat waren vrijwel dezelfde tips als ik jaren geleden gekregen had, dus ik denk gewoon dat je er aan toe moet zijn om te stoppen. Misschien dat je op een gegeven moment een punt in je leven bereikt waarop je t niet meer nodig hebt en de kracht kan vinden om er gewoon mee op te houden.
iig heel veel succes, vooral met het verwerken van een aantal dingen, dat haartrekken komt dan nog wel!

25 december 2004, 12:36	#1
Duplo HaarWeb lid Geregistreerd: 25 december 2004 Berichten: 4	Hallo Allemaal Hallo Allemaal, Ik ben Duplo ben 23 en woon samen met mijn vriend en onze dieren, hond en twee katten. Sinds mijn 12-13e jaar heb ik TTM, toen wist ik nog niet dat het zo heette. Over de kale plekken zei ik tegen mn moeder dat ik met de borstel in mn haar was blijven hangen. Later kwam ze er wel achter dat dat niet echt het juiste verhaal was, zeker toen ik nog maar heel weinig haar op mn hoofd had en het altijd moest verbergen, wat heel goed ging trouwens, ik heb zelfs ruim 6 maanden een vriend gehad die het nooit door heeft gehad.. Alleen mijn ouders en mijn huidige vriend zijn er van op de hoogte.Misschien dat wel meer mensen iets doorhadden hoor, ik trok haren op school, in de bus, overal eigenlijk waar ik even moest wachten ofzo, of tv zat te kijken dat soort momenten. Ik ben diverse keren in therapie geweest. Een keer toen ik zestien was, dat is niets geworden, ik moest alle haren die ik eruit trok bewaren, maar dat deed ik niet, als ik dan weer langs moest dan zocht ik op de grond naast mn bed naar de haren of haalde ze uit mn borstel, stopte ze in een zakje en nam die mee. Ik moest grafiekjes bijhouden van hoeveel haren per dag, die verzon ik gewoon de avond voor een afspraak. Zo stom denk ik nu, maar toen had ik er gewoon geen zin in.. die psychologe zei ook dingen als: 'goh.. dat jij nog een vriend hebt.. mag je wel blij mee zijn, je hebt niet eens de helft van je haar..' Nu snap ik wel dat ze iets bij me teweeg probeerde te brengen, maar toen had t als effect dat ik gewoon nooit meer naar dr toe ben gegaan. Sinds mn achtiende woon ik samen. Toen ik twintig was heb ik zelf de keus gemaakt om nog eens in therapie te gaan. Vooral omdat ik graag kinderen wil over een paar jaar (en ik al had verwacht dat t aardig lang kan duren voordat je ervan af bent) en ik niet het slechte voorbeeld wil geven, ik ben bang dat mn kinderen het dan zouden zien, en het ook gaan doen. Ook deze keer viel het wel zwaar om het allemaal bij te houden, elke keer een streepje in je schrift als je een haar eruit trekt, en is in 1 keer 10 haren eruit trekken dan ook 10 streepjes? ik vond van niet... Wat me het meest geholpen heeft is dat de psychiater er een beetje laconiek over deed, ik dacht dat ik echt gek was dat ik zoiets deed, hij zij dat ik het moest vergelijken met nagelbijten, niets meer en niets minder. Ik ben toen wel wat anders over mezelf gaan denken. Inmiddels ben ik al ruim twee jaar 'trekvrij' zoals ze dat noemen. Dat wil zeggen ik trek geen haren meer uit mijn hoofd, ik zit nog wel constant aan mn haar, zoek ook nog dagelijks een mooie haar uit om eruit te trekken.. maar ik trek m er niet uit! En dat is soms zoooo moeilijk, na ruim twee jaar nog. Had ik nooit verwacht... Ik heb wel vervanging gezocht.. zo heb ik zo'n muis van de katten die kaal wordt geplukt, tijdens tv kijken of een boek lezen of voordat ik ga slapen. De muis heb ik de laatste tijd steeds minder nodig, dus dat gaat de goede kant op. Dit is voor het eerst dat ik over andere mens lees die ook TTM hebben, wat een openbaring zeg! ik dacht echt dat ik de enige was... en nu lees ik hier over mensen die gewoon precies hetzelfde doen als ik, ik herken zoveel! Echt een supergoed intiatief om zo'n forum te beginnen. Nou het is een beetje lang verhaal geworden... Wil wel iedereen hier heel veel succes wensen, ik hoop dat jullie heel veel steun aan elkaar hebben. Liefs, Duplo.

27 december 2004, 10:20	#2
Heidio HaarWeb lid Geregistreerd: 24 september 2004 Berichten: 17	Welkom Hai Duplo, Welkom! Het was voor mij ook een openbaring toen ik deze site een paar maanden geleden ontdekte. Erg goed-en wat fijn voor je dat je al 2 jaar trekvrij bent. Ben benieuwd... heb je dat bereikt dmv therapie?... Overigens die opmerking van de psychologe; dat kan echt niet. Ik vind het kwetsend ,maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik volg al langer dan een jaar therapie, niet alleen voor ttm, momenteel om het verleden te verwerken. Ik denk dat hiermee het trekken ook minder wordt. Ik ben niet zo actief bezig om te stoppen met ttm. Ik heb het nodig, maar ik baal natuurlijk wel van die kale plek. Nou voorlopig genoeg geschreven;ik kom je vast nog wel eens een keer tegen op de site. Groetjes Heidi

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Hallo allemaal.	Alva	AA - Algemeen	3	18 december 2004 12:25
hallo allemaal	debje23	Haarproblemen bij vrouwen	4	23 oktober 2003 05:52
hallo allemaal!	Yet	TTM - Algemeen	13	25 juni 2003 09:47
Hallo allemaal! Ik ben nieuw.	Sarah W.	TTM - Algemeen	9	31 mei 2003 10:34
Hallo allemaal	miejefke	TTM - Algemeen	4	19 januari 2003 08:29

27 december 2004, 18:11	#3
Duplo HaarWeb lid Geregistreerd: 25 december 2004 Berichten: 4	Het trekvrij worden is wel gelukt met tips van de psycholoog. Dat waren vrijwel dezelfde tips als ik jaren geleden gekregen had, dus ik denk gewoon dat je er aan toe moet zijn om te stoppen. Misschien dat je op een gegeven moment een punt in je leven bereikt waarop je t niet meer nodig hebt en de kracht kan vinden om er gewoon mee op te houden. iig heel veel succes, vooral met het verwerken van een aantal dingen, dat haartrekken komt dan nog wel!