wil iedereen die op de T.T.M. bijeenkomst bij Roosje wil komen, zich opgeven!!!

[roosje]

Hallo allemaal, 29 november is de bijeenkomst bij mij in Veenendaal, ik wil nu gaan inventariseren wie er allemaal gaan komen...denken jullie er eens serieus over na en laat het a.j.b. zo snel mogelijk horen. Dus via Haarweb of via private message.
Dan zal ik ook zorgen dat er een lijstje komt op het haarweb van degene die komen.
Zijn er trouwens nog Amsterdammers onder jullie die komen, ik ken twee mensen die geen haarweb lid zijn, maar graag mee willen reizen.
De aanvangstijd is tussen 10.00 en 11.00uur!!!

Groetjes, en tot horens, Roosje

[bolleke]

Hé Roosje,
Dit is niet zo leuk dat hier nou nog steeds geen enkele reactie is op gekomen.
Bij deze dus: mensen willen jullie effe reageren?
Zelf moet ik afhaken. De afstand lijkt me iets te ver en met de auto of de trein wordt een dure grap die ik me op dit moment niet kan permitteren, komt daar ook nog bij dat ik 's avonds vrij vroeg moet terug zijn en ik haat het om me te moeten haasten... wil de dingen graag ten volle be-leven!
Volgend jaar in het voorjaar zie ik echter wél zitten!
Ik wens je in elk geval een deugddoende bijeenkomst met de lotgenoten in Nederland!
Liefs, Daniëla (Bolleke)

[Ellis]

Ik ben nog steeds van plan om te komen , alles is geregeld , nu het treinkaartje nog !!
Is er nog iets wat ik mee kan nemen ??

Monique , ik pik jou dan in D.B op okee ?? Ik bel je nog wel !

Ik kijk er erg naar uit !
Ik vind het toch iedere keer weer erg fijn om de gezichten te zien die bij de teksten horen en het praat ook wat gemakkelijker zonder al dat typewerk....!!
Tot gauw !!!

Ellis !

[Madelief]

Als alles een beetje meezit kom ik. Ben weer benieuwd!
groetjes Madelief

[sim]

Hoi Roosje,

zoals je weet was ik vast van plan om te komen, maar op dit moment twijfel ik een beetje.
Ik ben de afgelopen periode wel heel veel met TTM en mezelf bezig geweest en heb mezelf nu eigenlijk een beetje een halt toegeroepen... Ik moet rust inbouwen en voorkomen dat ik mezelf ook hierin weer voorbij ga rennen.
Op dit moment lukt het me aardig om m'n rust weer een beetje terug te krijgen, maar ik moet er ook hard voor werken, er heel bewust mee bezig zijn.
Ik twijfel dus een beetje of het voor mij op dit moment wel verstandig is om naar de bijeenkomst te komen. Misschien moet ik het gewoon even niet doen... Aan de andere kant ben ik wel erg nieuwsgierig naar de mensen die ik nog niet heb ontmoet en ben ik bang om spijt te krijgen als ik niet ga... Pfff...

Nou, laat ik zeggen dat ik er nog even over denk en dat ik dit weekend de knoop doorhak. Je hoort dus nog van me.
Liefs, simone

[roosje]

Leuk dat jullie komen!!!

Jullie worden allemaal van het station gehaald.
Even een telefoontje als jullie in de laatste trein hiernaartoe zitten en we komen eraan. Wie weet moeten we wel 3x rijden om jullie allemaal op te halen, dat zou wel geweldig zijn!
Monique heeft mijn telefoonnummer en anders sturen jullie even een p.m. voor het nummer.

Groetjes, Roosje

ps, ik heb nu plm 8 à 9 mensen die zeker komen en 3 die het nog niet weten.
Dus al met al wordt het een leuke groep...

[Kaantje]

Hoi

ik weet precies wat je bedoelt over die twijfel.
Zelf twijfel ik ook erg, maar om een andere reden.
namleijk me therapeut en ik zijn er over eens dat ik waarschijnlijk geen ttm heb maar echt een dwangstoorrnis dat zich toevallig op me haar uit. ttm is een lust impuls dat voelt lekker aan als je een haartje trek. Doen mensen in spanning. NOU heb ik die spanning wel maar wanneer ik juist trek doe ik dat omdat ik alles symmetries wil hebben dat betekend dat ik niet alleen pluk maar ook knip. En ik krijg er geen ontspannend gevoel van mijn spanning stijgt juist en ik word paniekerig omdat ik het maar niet gelijk krijg. snap je wat ik bedoel? Ik hoef ook niet persee te plukken dat doe ik alleen wanneer iemand de scharen had verstopt daarom ging ik het trekken. Plus ben ik er ook achter dat het zich niet alleen op mij uit. Maar dat ik het ook heb als mijn man bijvoorbeeld zijn haar niet gelijk is of op me hond die lange haren heeft. En daar zit toch een groot verschil in. Ik vind het niet lekker ik kijk ook niet naar de haren die ik trek op knip ik tel ze niet. En het geeft me zeker geen ontspannend gevoel wanneer ik het doe. Plus als het haar gelijk is kan ik er ook een tijd vanaf blijven totdat ik ontdek dat het niet mee gelijk is. En volgens mij zit daar een groot verschil in. Bij mij is de drang juist steeds groter naarmate de tijd vertrekt geworden doordat de lat steeds hoger word gelegd om het gelijk te maken.
Plus heb ik ontdekt dat ik het bij ander de dwang wel in de hand kan houden omdat mij man bijvoobeeld niet meewerkt en nu moet ik leren omdat bij mezelf ook te doen.
Ik heb altijd gevoeld dat het anders bij mij zit dan bij jullie.
Het is bij mij een moeten dat het gelijk moet het is bij jullie een moeten dat de fouten haren of haren eruit moeten dat geeft jullie een goed gevoel. Ik heb geen fouten haren en mij haren hoeven er ook niet perse uit als het maar recht is. Ik hoop als jullie het een beetje begrijpen. het is hetzelfde als iedereen wel heeft gehad toen hij klein was en zijn pony scheef knipte dan probeer je hem recht te knippen totdat je ondekt dat hij veel te hoog is geworden, nou weet je voor de volgende keer dat je niet meer je pony moet knippen en laat je dat je moeder doen. Maar bij mij moet ik die pony recht krijgen en blijf ik knippen omdat mij laat zo hoogd ligt dat het in mij hoofd niet genoeg recht meer kan. Of ik laat het een ander knippen als het maar recht word.
NOu dat wou ik even kwijt. En daarom twijfel ik erg als ik wel naar de meeting moet komen.

Groetjes karin

[bolleke]

Beste Karin,
Bedankt voor je openhartig verhaal. Maar, het gaat er mijns inziens niet om wat je doet of hoe je het doet... er gaat er om dàt je iets doet waamee je jezelf niet gelukkig voelt, het gaat om de dwang die we voelen, die onweerstaanbare kracht die je dwingt om dingen te doen vwaarvoor je je schaamt en waar je liever niet mee naar buiten komt. Kijk, jij doet het zo, ik doe het anders, anderen doen het dan weer op hun manier...
Allemaal gaan we op een verkeerde manier om met onszelf, met onze opgekropte kwaadheid, met ons kinderverdriet of met onze onbewuste gedachten. Samenkomen met mensen die een ietsiepietsie van je verhaal kennen, kan voor jou een steun zijn. 'Delen is helen' weet je, en praten over je gevoelens kan alweer een stapje verder in je proces zijn.
Succes!
Daniëla (Bolleke)

[Grover]

Hoi Karin,

Zoals gewoonlijk sluit ik me helemaal aan bij Bolleke. De enige aanvulling die ik erop heb is mijn eigen verhaal (in het kort) :

Ik heb géén TTM, maar wèl een dwangstoornis die zich toevallig uit op mijn hoofdhaar : iets soortgelijks als jij dus, behalve dan dat ik mijn haren niet uittrek.

In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=6533#post6533 schreef ik:

Ik begon last te krijgen van haaruitval (alopecia androgenetica) op mijn 17e. (17!!!). Mijn wereld stortte in. Ik was in mijn jeugd al ontzettend onzeker, had nauwelijks vrienden, ondernam niets, werd veel gepest, was zo assertief als een bang wezeltje (niet dus), enz. Op mijn 17e ging ik wat meer aandacht besteden aan mijn uiterlijk (want ik vond dat voor mijn 17e nooit belangrijk). Ik merkte dat ik door leukere kleren en aandacht aan mijn kapsel mij 'zekerder' voelde. Ik ging eindelijk eens naar een echte kapper (mijn moeder deed het voorheen en zij kon eigenlijk totaal niet knippen, maar het intereseerde me ook weinig) en begon gel in mijn haar te flansen (voorheen had ik nog nooit een haarprodukt in mijn handen gehad....).

Ik merkte dat ik mij zekerder begon te voelen. Als mijn haar maar 'goed' zat, dan was het ok. In begin van mijn 'ik-besteed-aandacht-aan-mijn-uiterlijk'-fase was ik binnen 5 minuten klaar voor de spiegel. Wat ik toen nog niet besefte was dat deze 5 minuten uiteindelijk een uitzondering zouden gaan worden......

Naarmate ik me zekerder ging voelen, ging ik ook meer tijd besteden aan mijn haar. Van 5 minuten ging ik naar 10 minuten. Van 10 minuten ging ik naar 15 minuten. Hoe meer tijd ik besteedde aan mijn haar, hoe meer ik het gevoel had dat ik zekerder de deur kon uitgaan. Ik werd steeds perfectionistischer. Tandenpoetsen en scheren deed ik in no-time...zolang ik maar tijd kon besteden aan mijn haar.

En toen gebeurde het. Jùist nu, op het moment dat ik mij meer bewust werd van mijn uiterlijk, van het belang er goed/leuk uit te zien....begon mijn haar uit te vallen. Het proces ging langzaam, geleidelijk: ik kreeg mannelijke inhammen. Ik was 17. Ik probeerde mijn kaalheid te verdoezelen dmv haarproducten. Potten met gel en haarlak gingen er tegenaan. Mijn patroon om lang voor de spiegel te staan zette zich in alle hevigheid voort nu ik kaal begon te worden. Hoe langer ik voor de spiegel stond hoe zekerder ik me voelde. Dit was mijn patroon. Nu werd ik kaal. Mijn gedragspatroon begon ongezonde vormen aan te nemen...hoe kaler ik werd hoe meer tijd ik nodig had voor de spiegel om mijn haaruitval te camoufleren. De 15 minuten werden al snel 30 minuten. De 30 minuten werden al snel 60 minuten. Na verloop van tijd waren er momenten dat ik 5 uur lang voor de spiegel stond....vooral op momenten dat ik 's avonds wilde gaan stappen. 5 uur lang...met knikkende knieën stond ik daar...uit alle macht mijn kaalheid proberen te verbergen. Ik besefte toen niet (nu wel THANK GOD!) dat ik nog steeds in mijn oude gedrags/gedachtenpatroon zat: hoe meer tijd ik aan mijn haar besteed, hoe sterker ik me voel. Als elk haartje maar perfect zit, dàn pas kan ik de deur uit. Niet eerder. Die druk die ik mij toen al oplegde heeft uiteindelijk geleid tot mijn ziekte M.E.

Noem het dwang, noem het gedrag: feit is dat ik uren en urenlang met mijn haar bezig was. Elk haartje moest perfect zitten. Ziehier één van de raakvlakken met TTM. Haren en je relatie daarmee: iets waarover ik -helaas of godzijdank- goed kan meepraten.

Op mijn 20ste was het onhoudbaar geworden. Er waren dagen bij dat ik meer dan 6 uur voor de spiegel stond. Ik kon de 'dwang' om mijn haren perfect te modelleren niet loslaten. Ik ging eraan kapot en besloot de stap te wagen om een haarwerk aan te schaffen. De dag dat ik voor het eerst een haarwerk opkreeg, was één van de gelukkigste van mijn leven. Onvoorbereid op wat er nog komen ging was ik erg gelukkig met mijn 'nieuwe' haar. Totdat er in mijn leven vele ingrijpende gebeurtenissen plaats gingen vinden, allemaal achter elkaar....
Ik zal er niet diep over inwijden (ik kan onderhand beter een boek schrijven...), maar wat ik je wel wil vertellen is dat ik in die nare periode tot overmaat van ramp enorm veel problemen kreeg met mijn haarwerken. Er onstonden 'technische' problemen aan mijn haarwerken en dat leverde mij enorm veel stress op. Dit kwam dus bovenop de al ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven. 2 jaar lang was ik 'happy' geweest met mijn nieuwe haar. Mijn dwang om 5 uur lang voor de spiegel met mijn haar bezig te zijn was weg. Althans.... dat dàcht ik.

Mijn dwang/gedrag kwam terug. Tijdens deze stressvolle periode stond ik opeens weer voor de spiegel....5 minuten werden 10 minuten...10 minuten werden 15 minuten....je raad het al. Ipv mijn eigen haren moesten nu de haren op mijn haarwerk perfect zitten. (weer een raakvlak met TTM-ers: de dwang/het gedrag houdt niet op bij het dragen van een haarwerk: ipv hun eigen haar plukken TTM-ers hun pruik kaal.....)
Ik was weer terug bij af. Mijn spiegel werd mijn ergste vijand.

Wat ik wil zeggen is dat het eigenlijk niet zo héél erg veel uitmaakt in welke vorm je dwangstoornis m.b.t. je haar zich uit, zoals Bolleke ook zegt. Dankzij de ervaringen van TTM-ers hier op HaarWeb heb ik bijv. méér inzicht gekregen in mijzelf en mijn haarprobleem en door mijn eigen ervaringen weer meer inzicht in de achtergronden van TTM. Je kunt -als je er voor open staat- zo ongelooflijk veel hebben aan elkaars visie's/ervaringen/gevoellens : ookal heb je niet exact dezelfde uittingsvorm van je 'ziekte'.

Sterkte!

[Oilily]

Hey Kaantje

Er zijn nog knippers onder ons, zoals ik me herinnner van vroegere bijeenkomsten. Sannetje bijvoorbeeld was voornamelijk zo'n knipper. Je moet je niet anders voelen dan anderen... Dat knipgedeelte heb ik ook een tijdje gehad, toen ik in de middelbare school zat, voor ik mijn haren begon uit te trekken. Iedereen beleeft ttm op een andere manier maar het is vooral de dwang die ons stoort en het uiteindelijke resultaat (kale plekken, tijd verloren die je aan iets anders kon besteden enz enz). De éne eet zijn haren op, de andere enkel de haarwortels, nog iemand anders knipt, de volgende heeft iets met trekken en symmetrie, iemand anders heeft het gemunt op wenkbrauwen en wimpers... We hebben elkaar hiervoor nog nooit gezien en gesproken maar de verhalen (ongeacht hoe je het doet) zijn gewoon herkenbaar...

[sim]

Lieve allemaal,

ik wil jullie even laten weten dat ik besloten heb de 29ste toch niet te komen. Het is gewoon niet de juiste timing op dit moment, de redenen heb ik jullie al laten weten...
Wat ik wel nog even aan jullie wil laten weten is dat ik komende week naar de huisarts ga voor een doorverwijzing voor een intake gesprek. ik ga dan naar een centrum hier in Almere waar verschillende vormen van hulp geboden worden en waar ik hopelijk hulp kan vinden die aansluit bij mijn wensen.
Een hele stap voor mij, maar ik denk dat ik er klaar voor ben... duimen voor mij dus!

Ik wens jullie heel veel praat- en herkenningsplezier en ook gewoon een gezellige dag. In gedachten zal ik wel bij jullie zijn.

Heel veel liefs, simone

PS Kaantje, Roosje en Fara bedankt voor de PM's !

[roosje]

Geeft niets hoor, en je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen hoor...denk vooral eerst aan jezelf!
Goed dat je in therapie gaat. En hele stap in de goede richting denk ik.
Wie weet, organiseer ik ooit weer een bijeenkomst, en zien we je dan!!!

Groetjes, Roosje

[vaantje]

hoi Roosje,

ik kom definitief niet het komt organisatorisch niet goed uit want ik wil met de kindereren dan naar sinterklaas hier in het dorp. Verder wordt mijn schoonmoeder geopereerd en wil ik ook nog eens kunnen inspringen als dat nodig is.
Veel "plezier"en herkenning met elkaar andere keer misschien wel.

Kaantje,

Wat zegt je eigen gevoel? Je gevoel kan bepalend zijn of je het durft en of je waardevol vind.
Trouwens baat het niet dan schaat het niet.
Trouwens jij ben de deskundige voor je eigen probleem!!

[Kaantje]

Hoi roosje en de rest

Als sim niet gaat ga ik ook niet want anders had ik met haar mee kunnen rijden ik moet ook me geld letten, want ik heb net de verjaardag van me jongste gevierd zondag. Het is niet echt iets met durf te maken, maken ik ben niet zobang uitgevallen hehe.
Ik heb a zoveel meeting gedaan met mensen van internet zo heb ik zelf me man leren kennen. Plus heb ik deze week al een druk progamma
ik krijg donderdag een paar test en dat duurt drie uur lang, terwijl ik al de hele week met griep loop.
Ik vind het wel jammer, maar goed er zullen er vast wel meer meetings komen. Sim ik loop ook bij dat centrum waar jij het over heb en ik moet zeggen dat ik heel goed geholpen word. Ik heb een leuke therapeut en leer heel veel over mezelf en me dwang.
Zelf ben ik al twee maanden nu pluk en knip vrij. Het gaat eigenlijk erg goed. Ik ben blij dat ik nu weet gedeeltelijk hoe ik mijn dwang moet aan pakken en waardoor ik het doe en hoe ik het mezelf in me hoofd heb aangepraat. MIsschien als de volgende meeting komt kan ik met me eigen haar komen vind ik ook prettig omdat ik nu met een muts of doekje loop. Ik wil namelijk geen haarwerk meer kopen omdat ik daar ook drang op heb om hem gelijk te maken hehe. Zonde van me geld.
En schaamte over mij drang heb ik bijna al niet meer. Iedereen weet het van mij. iedereen heeft me bijna allemaal met mijn kale koppie gezien.
Ik denk ook dat ik het meeste op gover lijkt behalve dat ik erbij ben gaan knippen en plukken dan om dat perfecte kapsel te krijgen om je goed te voelen. Het heeft allemaal met verdraagzaamheid te maken bij mij. Iets wat ik weer moet leren.
Nou ik wens jullie allemaal een leuke dag toe zondag!!

Veel liefs karin

[Madelief]

Is je al duidelijk hoeveel personen er nu gaan komen a.s. zaterdag?? Wij komen met de auto en moeten 's morgens eerst de kinderen naar de oppas brengen, dus echt vroeg wordt het niet voor ons. Ik probeer rond een uur of 11 bij je te zijn.
groetjes Madelief