Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > TTM - Algemeen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 16 maart 2003, 01:28   #1
zazje
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 31 augustus 2002
Locatie: Brussel
Berichten: 32
eindelijk...

hier ben ik dan nog eens... zeer lang geleden, inderdaad...
Het is en blijft voor mij moeilijk om in de ttm sfeer te blijven hangen...kwestie van aanvaarding heb ik al achter de rug... maar ik mag me er niet teveel aan vasthouden van mijn therapeuten...
Hebben ze gelijk?dat weet ik niet... Ik ben het laatst voor de eerste keer sinds 3 jaar gaan winkelen zonder iets op mijn hoofd... haren zijn volledig bij gegroeid...(volgens andere...)Mijn zelfbeeld blijft natuurlijk gericht op hoe het was tijdens mijn slechtste periode... dit is toch normaal of moet ik me daar ook al vragen bij gaan stellen? Ik ben die vragen meer dan beu... Van iedereen... waarom, waarom , waarom? Is dat het enigste wat een mens kan voort produceren?Ik heb nog steeds mijn mindere dagen... daar kan ik nog niet zo goed tegen... maar wat wil je... dromend van een 'haar'ideaal...dan wil je toch geen mindere dagen hé...
Dit doet dus enorm goed om nog es wat neer te typen... Ik ben zooooooooo erg blij dat jullie er zijn!!!!
dikke megaknuffels voor iedereen!!!
zazje is offline   Met citaat reageren
Oud 20 maart 2003, 22:39   #2
silly
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 28 februari 2003
Locatie: Noord-Holland
Berichten: 14
hallo zasje

Hoi,

Zijn jouw haren allemaal al zo lang gegroeid dat je dit durft. Hoe heb je het gedaan dat alles is gegroeid?
Ben zeer benieuwd naar jouw antwoord, ben namelijk sinds 2 maart 2003 gestopt met plukken althans hoop ik gestopt met plukken

groeten van Silly(ttm'er)
silly is offline   Met citaat reageren
Oud 23 maart 2003, 22:31   #3
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Hoi Zazje,

In jouw berichtje lees ik toch wel een positieve wending, goed zo!!
Maar... je schrijft:
Citaat:
Mijn zelfbeeld blijft natuurlijk gericht op hoe het was tijdens mijn slechtste periode...
In verband hiermee wou ik je graag de volgende zegswijze meegeven, een flink nadenkertje:
"Zich dingen kunnen herinneren is een mooie eigenschap van de mens, maar kunnen VERGETEN werkt pas bevrijdend!"
Ga ervoor!
Sterkte, Bolleke
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2003, 10:58   #4
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Unhappy 'Oud' zelfbeeld.

Citaat:

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Mijn zelfbeeld blijft natuurlijk gericht op hoe het was tijdens mijn slechtste periode...
--------------------------------------------------------------------------------

In verband hiermee wou ik je graag de volgende zegswijze meegeven, een flink nadenkertje:
"Zich dingen kunnen herinneren is een mooie eigenschap van de mens, maar kunnen VERGETEN werkt pas bevrijdend!"
Ga ervoor!
Sterkte, Bolleke
Precies. Maar voor mij is het ook heel herkenbaar wat je zegt zazje over je zelfbeeld. Op vroegtijdige leeftijd kreeg ik een haarziekte en sinds mijn 20ste draag ik een haarwerk. Van mijn 13e t/m mijn 17e had ik al veel last van een negatief zelf(lichaams-)beeld en doordat ik alopecia kreeg op mijn 17e kreeg mijn toch al negatieve lichaamsbeeld een sterke dreun...

Op mijn 20ste zorgde mijn haarwerk ervoor dat ik opeens héél gelukkig was met mijzelf, mijn uiterlijk. Wat ik toen nog niet besefte was dat ik mijn geluk afhankelijk maakte van iets buiten mijzelf......

In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=5301#post5301 schrijf ik:

------------------------------------------------
Hoi,

Ik heb mijn hele leven al een probleem gehad met het accepteren van mijzelf. Lang voordat ik kaal werd had ik al een zeer negatief zelfbeeld ontwikkeld. Je kunt je dus voorstellen dat mijn leven min of meer instortte toen ik vóór mijn 20ste opeens kaal begon te worden....

Ik verbergde mij het liefst op mijn zolderkamer de hele dag, zolang ik maar niet met mijn steeds kaler wordende hoofd naar buiten hoefde. Uren en uren en uren stond ik voor de spiegel om ermaar voor te zorgen dat ik mijn kaalheid zo goed mogelijk camoufleerde met allerlei haarproducten. Ik vond mijn eigen spiegelbeeld... afschuwelijk. Ik moest en ik zou een haarwerk, want anders beheerste mijn kaalheid mijn hele leven. Ik vond de stap heel moeilijk om naar een specialist te stappen, maar heb het uiteindelijk tòch gedaan en een haarwerk aangeschaft. Dit MOEST voor mij DE oplossing zijn om mijn leven dragelijker te maken.

En dat was ook zo.

Dacht ik......

Ware het niet dat ik mijn oude patroon met het aanschaffen van het haarwerk nog steeds aanwezig was. Mijn patroon van zelf-ontkenning. Mijn negatieve zelfbeeld. Jezelf willen verbergen, jezelf niet durven te laten zien. Nu, achteraf gezien, besef ik dat ik mijzelf NOG STEEDS verbergde...ik grijpte het dragen van een haarwerk aan om mijzelf wederom te verbergen. Ik kamde de haren van mijn haarwerk steevast naar voren in mijn gezicht...want zo voelde ik me geborgen. Zo voelde ik me veilig. Ik verschool mij achter mijn haarwerk. Maar dat besef heb je niet op het moment dat je er middenin zit.
Dus....een haarwerk wat ik af kan zetten? Geen haar op mijn hoofd die dáár over dacht! Ik vond het verschrikkelijk dat ik kaal werd en om mijzelf dan te zien in de spiegel....no way! Maar goed, na jaren een vast haarwerk gedragen te hebben werd ik door mijn specialist over de streep getrokken en ging opeens naar huis met een los haarwerk. In het begin was het wel eventjes slikken. Slik! Daar sta je dan met je bolle hoofd voor de spiegel.....

Nu besef ik dat de beslissing om een los haarwerk te nemen een hele belangrijke voor mij is geweest. Ik ben altijd weggelopen voor mijzelf. Voor mijn eigen kracht, voor mijzelf, en zeker voor mijn uiterlijk. Door een vast haarwerk te nemen werd ik niet geconfronteerd met het uiterlijk wat ik in feite heb. Aan de ene kant werd ik JUIST zelfverzekerder door het dragen van een (vast) haarwerk (ik vond mijzelf aantrekkelijker), maar aan de andere kant kwam ik daardoor op een ander niveau juist weer vérder van mijzelf af te staan. Heel dubbel. Ik legde mijn eigen kracht en zelfbeeld in mijn haarwerk. Ik ben er nu voormijzelf achter dat dit duidelijk een valkuil is geweest en voor veel mensen kàn zijn : je eigenwaarde teveel baseren op je uiterlijk. Het is fantastisch dat er haarwerken/specialisten bestaan, waardoor je leven een heel stuk dragelijker wordt. Gelukkig bestaan deze oplossingen! Natúúrlijk kies je voor een dergelijke oplossing als je haarprobleem je leven zo ingrijpend beheerst!

De valkuil die echter kan ontstaan is dat je al je aandacht gaat richten op je uiterlijk. Dat je je kracht en eigenwaarde haalt uit je 'nieuwe' uiterlijk en daarbij voorbij gaat aan je innerlijke gevoel wat je altijd al over jezelf had. Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...de meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.

------------------------------------------------

Terugkomend op jouw opmerking: wat ik hiermee wil zeggen is dat ook mijn zelfbeeld gericht bleef op hoe het was vóórdat ik een haarwerk ging dragen. Op het moment dat ik voor het eerst een haarwerk op mijn koppie kreeg voelde ik me f.a.n.t.a.s.t.i.s.c.h! Echt, ik voelde me zoooo goed, ik voelde me zoooo aantrekkelijk. Ik vond mijzelf niet meer afschrikwekkend lelijk. Mijn uiterlijk kwam voor mijn gevoel nu eindelijk overeen met mijn innerlijk.....

Maar toen, na een jaartje, brak er een tijd aan van ingrijpende emotionele gebeurtenissen in mijn leven. Het ging slecht met me en mijn 'oude' negatieve zelf/lichaamsbeeld kwam weer terug (alsof het nooit was weggeweest....en feitelijk IS dat natuurlijk ook zo!). Ondanks dat ik nu een haarwerk droeg, ging ik mijn negatieve zelfbeeld nu dáár op projecteren. Mijn haarwerk was nooit goed zoals het was... ik had er altijd en eeuwig problemen mee. Ik dacht altijd.... als mijn haar(werk) maar goed zit....dàn voel ik me gelukkig. Ik dacht altijd....als ik maar niet geconfronteerd word met vervelende gebeurtenissen in mijn leven.....dàn voel ik me gelukkig. Ik dacht altijd .... pas als ik van mijn ziekte (ME) afben....dàn pas ben ik gelukkig.

Dat dacht ik dus mooi verkeerd......

Zeker, als je haar altijd goed zit, zal dit positief werken op je zelfverzekerdheid. Zeker, als je weinig geconfronteerd wordt met ellendige gebeurtenissen zal dit een positieve werking hebben op je levens'geluk'. Zeker, als je zo gezond als een vis bent en niet dagelijks de 'last' van een ziekte hoeft mee te dragen, zal dit zeker bijdragen aan een 'lichter' leven.

Totdat......... je haar opeens niet meer zit, todat je van de ene ellende in de ander valt, totdat je zó ernstig ziek word, dat je geen enkele weg meer uitkan en alleen jezelf nog hebt.

Dit stukje tekst kreeg ik laatst toegestuurd van iemand, net op het moment dat ik het erg moeilijk had:

'...Voor mij is van groot belang, van jou te horen welke innerlijke kracht jou steun en toeverlaat is als al het andere om je heen is weggevallen.
Of jij alleen kunt zijn met jezelf en of jij het werkelijk goed hebt bij jezelf
Wanneer het stil wordt, in eenzaamheid...'


Heb ik het werkelijk goed bij mijzelf? Of heb ik hiervoor perfecte haren nodig? Of heb ik hiervoor een ellende-vrij leven nodig? Of heb ik hiervoor een ziekte-loos leven nodig? Of heb ik hiervoor een compleet pluk-vrij bestaan nodig (als TTM-er)? Is mijn geluk afhankelijk van externe omstandigheden, of ben ik in staat om werkelijk in innerlijke vrede met mijzelf te leven....onafhankelijk van de buitenwereld?

Dàt is in je eigen kracht gaan staan.


__________________
Grover

'I used to think that the day would never come
I'd see the light in the shade of the morning sun
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost replaced by fear'


'True Faith' - New Order.

Laatst gewijzigd door Grover; 28 maart 2003 om 11:25
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2003, 11:50   #5
Oilily
HaarWeb lid
 
Oilily's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 mei 2002
Berichten: 1.105
Ik heb beslist om eind juni met twee vriendinnen op verlof te gaan naar Malta. Iets waar ik een aantal jaren geleden nog niet aan dacht... Als mijn haar in orde was, pas dan zou ik de wereld gaan verkennen, zou ik op reis gaan met anderen, zou ik uitgaan, het aan anderen vertellen, samenwonen ...

Ondertussen heb ik al samengewoond, ben ik al veel uitgeweest, ben ik al in zee geweest, ben ik al gaan kamperen...

Allemaal dingen die ik enkele jaren geleden onmogelijk waande. En nu, nu ga ik met twee vriendinnen op verlof, op één kamer. Mijn haar is nog zeker niet wat het moet zijn maar ik zeg 'foert'. Ttm gaat me niet meer weerhouden van wat ik graag wil doen. Ik denk dat dit een stap in de goede richting is... Je niet laten afremmen door wat je echt wil doen en eerlijk zijn tegen anderen. Mijn vriendinnen weten van mijn ttm, hebben het nog nooit gezien en zullen het dan op reis wel zien, zeker... Tuurlijk heb ik een beetje angst voor de avonden en de morgenden daar maar ik denk dat het oh zo bevrijdend kan werken. En dat ik meer zal durven als ik deze stap heb gezet.

Elke keer ik angst had voor mij ttm is (bv. ik ben gaan teambuilden met het werk en we moesten met 6 op een kamer) is het ook heel goed meegevallen. Ik ben wel 'smorgens als eerste me gaan klaarmaken. Ik had er zooooo'n schrik voor maar wou na drie dagen nog langer blijven. Je kan je leven niet stopzetten met ttm, je kan niet zeggen, als ... dan... Want het is eerst dan en dan kom je maar aan als... Je moet eerst zoveel overwinnen vooraleer ttm misschien kan afnemen. Niet omgekeerd. Ik heb het al eens vermeld. Het is als iemand die zwaarlijvig is en zegt: 'ik ga fitnessen als ik magerder ben want pas dan durf ik in de fitnessclub binnen'. Nee, want om te vermageren moet je juist beweging hebben. Snap je... Ik kijk uit naar Malta en probeer me erin rustig te houden. Ik heb toch al toegezegd.
Oilily is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2003, 12:26   #6
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Thumbs up Angst...

Citaat:
Originally posted by Oilily
Ik heb beslist om eind juni met twee vriendinnen op verlof te gaan naar Malta. Iets waar ik een aantal jaren geleden nog niet aan dacht... Als mijn haar in orde was, pas dan zou ik de wereld gaan verkennen, zou ik op reis gaan met anderen, zou ik uitgaan, het aan anderen vertellen, samenwonen ...

Ondertussen heb ik al samengewoond, ben ik al veel uitgeweest, ben ik al in zee geweest, ben ik al gaan kamperen...

Allemaal dingen die ik enkele jaren geleden onmogelijk waande. En nu, nu ga ik met twee vriendinnen op verlof, op één kamer. Mijn haar is nog zeker niet wat het moet zijn maar ik zeg 'foert'. Ttm gaat me niet meer weerhouden van wat ik graag wil doen. Ik denk dat dit een stap in de goede richting is... Je niet laten afremmen door wat je echt wil doen en eerlijk zijn tegen anderen. Mijn vriendinnen weten van mijn ttm, hebben het nog nooit gezien en zullen het dan op reis wel zien, zeker... Tuurlijk heb ik een beetje angst voor de avonden en de morgenden daar maar ik denk dat het oh zo bevrijdend kan werken. En dat ik meer zal durven als ik deze stap heb gezet.

Elke keer ik angst had voor mij ttm is (bv. ik ben gaan teambuilden met het werk en we moesten met 6 op een kamer) is het ook heel goed meegevallen. Ik ben wel 'smorgens als eerste me gaan klaarmaken. Ik had er zooooo'n schrik voor maar wou na drie dagen nog langer blijven. Je kan je leven niet stopzetten met ttm, je kan niet zeggen, als ... dan... Want het is eerst dan en dan kom je maar aan als... Je moet eerst zoveel overwinnen vooraleer ttm misschien kan afnemen. Niet omgekeerd. Ik heb het al eens vermeld. Het is als iemand die zwaarlijvig is en zegt: 'ik ga fitnessen als ik magerder ben want pas dan durf ik in de fitnessclub binnen'. Nee, want om te vermageren moet je juist beweging hebben. Snap je... Ik kijk uit naar Malta en probeer me erin rustig te houden. Ik heb toch al toegezegd.
Ook weer zo herkenbaar. Ookal heb ik geen TTM, ik draag wèl een haarwerk. Vroeger was het mijn haarziekte wat mij tegenhield om dingen te ondernemen....nu is het mijn haarwerk. Na een tijd wikken en wegen heb ik besloten om eind dit jaar alleen op vakantie te gaan. Het liefste zou ik met iemand gaan die mij goed kent en weet dat ik een haarwerk draag, maar nu ga ik helemaal alleen op vakantie met een groep mensen die ik niet ken......

Eén keer raden waar ik mij het meest zorgen over maak voor wat betreft deze reis? Juist....mijn haarwerk. 'Zou mijn haarwerk wel blijven zitten in die hitte?! Ik ga echt niet zwemmen hoor...... Straks ziet iemand dat ik een haarwerk draag. Ojee...straks wordt mijn haarwerk gestolen ofzo op vakantie en dan?!'..... Angst, angst en nog eens angst.

Citaat:
Het is als iemand die zwaarlijvig is en zegt: 'ik ga fitnessen als ik magerder ben want pas dan durf ik in de fitnessclub binnen'. Nee, want om te vermageren moet je juist beweging hebben.
Geweldig die omschrijving! Precies.... ik durf pas de deur uit, ik onderneem pas dingen als mijn haarwerk 'goed' zit. Zolang mijn haar(werk) maar goed zit, voel IK me goed. Nee, want om je werkelijk goed te voelen, moet je juist door die angst heen en gaan beseffen dat werkelijk geluk IN jezelf zit.

En toch blijft het eng..... 22 dagen naar Thailand met mensen die je nog nooit hebt gezien. Maar ik ga het wèl DOEN! Ondanks dat ik angst voel!

Goed zo, Grover!!!
__________________
Grover

'I used to think that the day would never come
I'd see the light in the shade of the morning sun
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost replaced by fear'


'True Faith' - New Order.
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 31 maart 2003, 12:26   #7
Oilily
HaarWeb lid
 
Oilily's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 mei 2002
Berichten: 1.105
Beste Grover

Ik ben twee jaar geleden voor een maand naar Thailand geweest. Mijn beste vriendin ging daar trouwen met een Thai en wij waren uitgenodigd. De beste dagen die ik er heb meegemaakt was een driedaagse trektocht naar bergstammen. Nota bene net datgene waar ik zoveel angst voor voelde. Waarom? Omdat je in een groepje van 8 mensen gaat. Je slaapt in één grote ruimte op de grond, je kunt je enkel wassen aan een beekje... Allemaal zaken die mijn paniek ttm-indicator deden stijgen tot een maximum maar het was zoooo bevrijdend. De slaapruimte was toch enigzins afgescheiden door musquitonetten, dus je zag alles was wazig. Wij hadden een fantastische groep (echt lachen), we hielpen elkaar, er was rust, geen electriciteit, de gids kookte voor ons met lokale producten... Kortom, het was super en je werd er ook heel lenig was. Die 'jungle' was geen sinecure om door te geraken... Jammer dat je hebt beslist om de reis alleen te doen.. Zeker omdat je het met twee ook wel zag zitten. Er is nu een collega van mij die alleen naar Cambodja is... Gewoon omdat hij niet liever doet dan alleen te gaan. Maar nu je toch alleen gaat, er zijn echt enorm veel backpackers die heeel sociaal zijn... En vaak kom je dezelfde mensen opnieuw tegen als je het land doorkruist... Neem maar zeker een lonely planet mee, om je goed te oriënteren.

Veel reisplezier!
x Kim
Oilily is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 01:00.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.