Obesessies en TTM?

[swickie]

Hallo allemaal,

Ik heb nu beswel n probleem. Ik voel me al een hele tijd erg aangetrokken tot ene bepaalde vrouw. Ik denk altijd aan haar. Het is zo raar, als ik in de stad loop kijk ik altijd overal of ik haar niet ergens zie, of ik haar niet tegen kom. Onderweg naarschool kijk ik of ik haar auto zie, en als ik ahars soort zie kijk ik of het nummerbord va haar is. altijd doe ik dat, ik ben er altijd me bezig. En wat het rare is, zii is de enige waarvan ik het nummerbord uit mijn hoofd weet, ik weet dat van onze eigen auto nog niet eens terwijl ik me moiete doe om dat te onthouden, terwijl ik dat van haar 1 x gelezen heb, en nu nog steeds weet....Ik heb en terugval. Mijn moeder is overleden toen ik 10 was. In periodes dat ik haar meer mis en meer aan haar denk, dan ga ik ook meer ana die vrouw denken. Het was al niet normaal hoeveel ik aan haar dacht, maar nu is het gewooon heel erg an het worden, ik ben bang dat ze ene obsessie word, of ze is het misschien al. Ik huil vaak omdat ik haar mis. En net een paar dagen geleden toen hete rger werd en ik heel verdrietig was, kwam ik haar tegen in de stad, ik had haar ene half jaa niet meer gezien! Ik weet niet wat er allemaal door me heeb ging, maar ze had mij niet gezien...Ik bleef stil staan en mijn mond viel open! ik ging zwarte vlekken zien, en viel net niet flauw. Het leek net of, jah ik weet niet, kijk stel je bent bijvoorbeel al je hele leven lang fan van britney spears om maar ff iemand te noemen, en dan kom je haar ineen stegen in de stad, zo voelde het!! ik kon toen alleen niet naar haar toe. Toen ik klaar was met werken, wist ik dus dat ze in de stad was, toen ben ik nog ene tijdje door de stad gaan fietsen om haar te zoeken....toen ben ik maar gegaan, niet gevonden....toen ben ik met ene heel raar gevoel nar huis gefietst, steeds als ik haar zie, dan dnek ik, misschien was dit de laatste keer...en dan denk ik, nee, dat mag niet! nee nee nee!!! ik begon op de fiets gewoon te janken om haar, het is raar, ze is iemand die absolut niet in mijn priveleven thuishoort......en het s ook raar dat ik zo veel om haar geef, andere mensen die ik ken, konden wel gewoon afscheid nemen, maar afscheid is en drama voor mij, voorla bij haar. Ik ben niet verliefd op haar, maar het is wel heel sterk....ik kan niet zonder haar, maar het moet toch..Ik weett het nietmeer, ik krijg steeds de neiging om naar haar te gaan zoeken....ik doe het nog niet...maar de neiging word wel steeds groter, het is zo dubbel, ik weet dat het niet klopt, maar toch.....Ik vraag me af of het smamen hanggt met de ttm....ook andere dingen...depressies hoor ik vaak terug....ik trek weer meer haren uit....sinds toenet weer twee kale plekken erbij....Ik haat het! maar denken julie dat dit smaen hangt mdet de ttm, in het boek van daniela, had ik ook gelezen over vé, daar herken ik me wel in.......dus vandaar ook....ik weet het gewoon niet meer, als ik zou tellen hoe vaak ik haar naam zou noemen in mijn gedachten, dat zou alleen al op de heenweg naar school van ene halfuutje fietse 200 keer zijn zeker...Ik weet wel dat dit niet goed is....ik had mijn afspraken met mn pshych om deweek eerst, maar we hadden nu afgesproken om het anderhalve maand later te doen, omdat het zo goed ging, en als het niet goed ging meost ik dus ff bellen, dus ik heb vanmiddag maar ff gebeld.....ik hoop dat ze me kan helpen....Ik heb komende maandag trouwens mijn tweede intakegesprek bij de universiteit in nijmwegen....ik hoop oom dat ze me dar kunnen helpen en dat ik eindelijk ene keer wel van die ttm afkom....kep al zoveel geprobeerd...dis mn laatste hoop.....

sorry voor sit lange verhaal....maar ik moest het ff kwijt

groetjes
Swickie

[Eeyore]

Hey Swickie,


Ik herken jouw 'probleem' helemaal. Ik heb precies hetzelfde gehad. Zelfs dat verhaal met het nummerbord herken ik. Ook zocht ik haar huis op om te kijken waar ze woonde en of ze er was. Als ik haar tegenkwam was ik ontzettend zenuwachtig. Ik wilde absoluut niet dat ze een verkeerde indruk van mij zou krijgen. Als ik haar gezien had, was ik ontzettend blij. Zij gaf mij ontzettend veel steun, ookal had zij dit zelf niet door. Als ik haar niet had gezien, voelde ik mij onvoldaan en kon ik zelfs wel huilen. Mijn dagboek van die tijd staat vol met dingen die zij tegen mij zei. Ik heb sindsdien (inmiddels 6 jaar geleden, maar heeft 3 jaar geduurd) nooit meer zon positieve obsessie gehad. Het had echt een goede invloed op mij.

Succes bij je psych. Ik heb even geen tijd meer om te typen, schrijf vanmiddag nog wat.

[Eeyore]

Zo daar ben ik weer even.

Wat ik nog wilde zeggen is dat het niet zomaar is dat zon dergelijke obsessie zich ontwikkeld. De obsessie zelf is prettig, vind ik. Ik was er dan wel abnormaal veel mee bezig, maar het was prettig, ik werd er blij van. Later heb ik ook nog een negatieve obsessie gehad. Ook een vrouw die ik dag en nacht in de gaten wilde houden, maar waarbij echt een vorm van haat speelde. Wanneer dit niet aan de orde is, is er geen probleem lijkt mij. Wel moet de oorzaak van de obsessie aangepakt worden: tekort aan steun uit de omgeving (???). Dat was het bij mij tenminste.

Ik hoop dat je er iets mee kan,
Veel liefs,

Sandra

[swickie]

Hey Sandra,

Heel erg bedankt voor je reactie!!! Dit is inderdaad beter dan ene obsessie uit haat, maar het roept wel negatieve gevoelensbij me op, het idee dat ik haar misschien wel nooit meer zie....Het zou wel die oorzaak kunnen hebben ja, maar mijn vader wil er wel voor me zijn, maar ik kan niet zo goed met hem praten en dat doe ik ook bijna nooit. Ik heb wel ene geweldige vriendin die er altijd voor me is en waar ik altijd lekker tegen aan kan lullen...Maar die vrouw isook ouder dan mij, misschien zoek ik iets van een moederfiguur, niet bewust dan...maar ontwikkeld zo'n obsessie doordat ik een oudere vrouw wil 'hebben' die en beetje voor me zorgt en waar ik eht goed mee kan vinden....ik weet het niet, ik heb het namelijk allleen bij wat oudere vrouwen...ik heb wel een stiefmoeder, ze is niet onaardig ofzow, en doet niet egt iets evrkeerd, maar ik heb niet egt een goeie vriendschapsband of hoe je het ook wil noemen met haar...dus dat ik hetd an daarom misschien onbewust bij andere zoek....Weet jij misschien hoe je zo'n obesessie kunt verminderen ofzow? Heb jij nu nog last van die obesessies? Ik hoor ut wel!

groetjes swickie

[Eeyore]

Op zich heb ik geen tips voor je helaas. Bij mij is het op een gegeven moment gewoon vanzelf overgegaan. Toch heeft het wel heel erg te maken gehad met mijn gevoel van eigenwaarde wat laag was. Zodra dit beter werd, nam de obsessie tijdelijk wat af. Ik raad je aan goed met je therapeut hierover te praten, hij/zij kan je ongetwijfeld verder helpen hiermee. Ik had in die tijd geen therapeut. Nu wel naar aanleiding van de TTM (dat ik toen al wel had hoor) en nu heb ik het met hem over die obsessies en kan zelf ook wel goed bedenken waardoor ze kunnen zijn ontstaan. Dat geeft het in ieder geval een plekje. Maar ik moet wel zeggen dat ik vooral die obsessie zoals jij die nu hebt, ik daar nooit echt de neiging voor heb gehad om aan de bel te trekken. Ik zag haar echt heel vaak, dus de kans dat ik haar niet meer zou zien, was minimaal.

Liefs,

Sandra

[Eeyore]

Hoe gaat het nu met je?

Liefs Sandra

[swickie]

hey

Kep ff n dip gehad, ut ging weer beter, voelde me weer vrolijk, maar nu had ik met iemand gebeld, en zij nam de telefoonop, dat hattik niet verw8, helemaal overompeld!!! Ik d8 egt van wow, ik spreek haar nu gewoon wow wow wow, dat kan niet! jewel ut kan wel, waaaaaaw, ik spreek nu gewoon ECHT met haar!!!! het was zo raar om haar stem weer te horen, opzich heerlijk en vertrouwd en heel fijn, maar daarna toen ik opgehangen had, voelde ik me zwaar kut, ik dacht net iets minder aan haar, maar nu is het weer net zoals n paar weken geleden, ik wil naar haar toe!!!!!! ik wil bij haar zijn!!! Ik ben nog steeds niet van de schrik bekomen dat ik haar gewoon heb gesproken!!!ik voel me heel raar, ik mis hara zo erg, ik MOET gewoon bij der zijn!!!

liefs swickie