Met de handen in het haar

Renske · 4 november 2003, 11:05

Hallo allemaal,

Ik ben nu al ruim 6 jaar aan het struggelen met ttm, heb overwogen om in Nijmegen in behandeling te gaan maar aangezien ik in Amsterdam woon en ze me daar ook zo'n zelfde soort behandeling konden geven, heb ik hier de voorkeur aangegeven.

Helaas loop ik nu toch weer vast, het probleem is dat ik al meerdere malen gedragstherapie heb gedaan en dus wel alle foefjes heb gehad...mijn therapeute zegt dat ik strenger voor mezelf moet zijn. Het probleem is een beetje dat ik het te goed ben gaan accepteren en het teveel een plekje heb gegeven in mijn leven......het gevolg is dat ik het probleem nu onbewust verklein en daardoor een beetje stil sta in de behandeling. Zoals velen is mijn trekdrang het grootst tijdens het studeren, zo voor een tentamen trek ik rustig 150 haren in enkele uren...maar ook als ik niet studeer maar tv kijk of aan de telefoon zit, zit ik met de handen in mijn haar! Op die laatste momenten is het makkelijker om iets anders te gaan doen maar ja tijdens het studeren voor het tentamen wil ik niet graag stoppen want ik wil immers wel mijn tentamen halen. Naast de hulpmiddelen (witte rubberen 'tandarts'handschoenen, petje, uitgerust zijn, etc) moest ik tijdens deze behandeling wederom mijn trekgedrag registreren door de haren te tellen en te bewaren. Hoe confronterend dit ook was, de drang om te trekken bleef en ik trok rustig door. Pas als ik dan 's avonds voor de spiegel stond, voelde ik de pijn als ik de kale plekken op mijn hoofd bekeek. Toch weet ik het elke keer (steeds moeilijker, dat wel) nog steeds te verbergen door er andere haren overheen te kammen en het zo te verdoezelen...

Na de therapie sessie van vanochtend zijn we tot de conclusie gekomen dat ik veel strenger voor mijzelf moest zijn, maar ja HOE? Ik wil nl. best streng zijn maar ik wil niet dat ttm mijn hele leven gaat beheersen (voor zover het dat al niet doen...). Nee, ik wil niet mijn hoofd kaal laten scheren. Ik ben nu gewoon echt radeloos, ik wil niet stoppen met studeren maar ik zie ook wel de ernst in van ttm dat ik er aan moet werken...niet dat ik dat al niet heb gedaan de afgelopen 6 jaar maar ik heb het zo een plaatsje kunnen geven in mijn leven dat ik het heel erg moeilijk vind om dit patroon of die vicieuze cirkel te doorbreken. Zelf stelde ik voor om iets in mijn hand proberen vast te houden, maar ja wat? En bovendien leek dit volgens mijn therapeute niet haalbaar....

HELP, ik weet het niet meer.....wil dolgraag 29 november naar de bijeenkomst komen bij Roos maar heb wel 2 dagen erna een groot tentamen....

Wie heeft raad, wat helpt? Buiten voldoende nachtrust, petjes, pleisters om vingers, handschoenen, haren bewaren en tellen, haar nat maken?????

Sterkte voor jullie allen, groetjes Renske

Gerd · 4 november 2003, 11:27

lieve renske ,

ik denk dat het strenger zijn voor jezelf helemaal geen oplossing is ...het leven met TTM is al keihard , het feit dat je steeds gegeneerd bent voor datgene wat je zogezegd jezelf aandoet is zo pijnlijk , het is al een straf op zich , en nu moet je nog strenger zijn ???? Nee toch , de enige therapeute die mij ooit een goed gevoel heeft gegeven was diegene die begreep dat ik al 30 jaar veel te streng was voor mezelf ... zij vindt dat je alleen kan genezen door eerst van jezelf te houden en jezelf graag te zien , hoe je dat doet ???? was (en is nog vaak) een groot raadsel , maar ik ondervind nu ook ... koester jezelf , wees zacht voor jezelf , gun jezelf eens een extraatje...en je wordt veel rustiger...daardoor ga je toch minder plukken...
door nog strenger te zijn voor jezelf , voel je aan alsof je een stout meisje bent dat moet gestraft worden... en gestraft worden voor iets waar je zelf geen (bewuste) schuld aan hebt is toch enorm frustrerend , of niet soms ???

neen renske , voor mijn part mag je gerust nog wat zachter voor jezelf zijn , ik denk dat je daar alleen maar goed bij vaart...
liefs gerd

Renske · 4 november 2003, 11:37

Hey Gerd,

Dank voor je snelle reactie, is ook zo daar heb je wel gelijk in, wij zijn natuurlijk al heel streng voor onszelf en te perfectionistisch maar ja misschien heeft ze wel gelijk in het feit dat ik het trekgedrag niet mag toe laten anders blijf ik ermee sukkelen....alleen wat ik zo jammer vind is dat ze zelf absoluut niet met oplossingen komt. En als ze daar wel mee komt dan vind ik ze zo vervelend aangezien ze zo in het oog treden van de buitenwereld. Dat is nou juist wat ik niet wil, ik wil er niet mee te koop lopen of aandacht mee vragen....
Maar ja ik wil er ook niet mijn hele leven mee blijven struggelen...soms moet je door een diep dal om erweer boven op te kunen klimmen maar ja wat is de oplossing....

Edith1 · 4 november 2003, 16:26

Hoi Renske,

Hoe lang moet je nog studeren?? Dit scheelt nl. een hoop haren....in mijn geval dan. Tijdens mijn middelbare en studententijd was de TTM bij mij het ergst. Ik ben nog nooit zo kaal geweest. Daarna heb je ook nog wel je momenten maar het is nooit zo erg meer geweest. Ik ben nu 34 jaar en niet plukvrij hoor maar het gaat inmiddels stukken beter. Maar er zeker nog niet van af. Ik heb altijd wel heel kort haar gehad (nog steeds) want dit werkt bij mij het beste.

Ik denk niet dat de therapeut met een 'kant en klare' oplossing zult komen. Indien dit wel het geval is....deel dit met ons want die oplossing hebben we allemaal nodig.

Veel succes met je studie (en zeker niet stoppen)!!!

Groeten,
Edith

eline · 4 november 2003, 19:12

ik heb alles maar dan ook alles geprobeerd om van ttm af te komen maar niets hielp, of toch niet veel. en therapeuten konden mij zeker niet helpen!!! het is niet omdat die zeggen; je moet strenger zijn voor jezelf of doe dit of dat...

maar ik heb nu men haar met de tondeuse eraf gedaan (wat niet evident is voor een 17jarig meisje die altijd lange haren heeft gehad). maar het is wel dat ik zo niet kan trekken, dus word de trekneiging minder. ikzelf voel me er veel beter bij en ik zou iedereen die met ttm te kampen heeft, aanraden om te overwegen deze stap te zetten. natuurlijk weet ik ook wel dat het ni evident is, maar als je erbij bedenkt dat enorm veel mensen hierdoor hun probleem hebben kunnen oplossen... dan vind ik het wel de moeite waard deze stap te zetten!

groetjes eline

miejefke · 4 november 2003, 21:25

Ja je tip is inderdaad een beetje drastisch !
Ik zie me als 52 jarige toch niet met een gladgeschoren kopje rond lopen, dat zou toch te belachelijk zijn. En heel korte haartjes zijn voor mij juist aantrekkelijk, moesten mijn haren allemaal heel lang zijn, ik liet ze gewoon staan, en vaarwel ttm.
Helaas is de realiteit anders, en is ttm niet zo gemakkelijk te knevelen.

Voor de studenten, moed houden !!

Miejefke

Renske · 5 november 2003, 10:23

Hi Eline,

De planning is om rond september volgend jaar klaar te zijn, heb inderdaad ook het gevoel dat ik dan minder zal trekken maar van de andere kant misschien ook niet aangezien ik natuurlijk straks ook wel weer een bang krijg die de nodige stress en spanning met zich mee kan brengen...hoe dan ook dit is wat ik wil en niets weerhoudt me ervan, zeker ttm niet!

Het hoofd kaal scheren vind ik toch wel heel eng, want volgens mij zodra de haren weer enigzins grijpbaar zijn, begin je weer met plukken. Of je moet je haren continue kort houden (gemilimeterd) en dat staat mij denk ik ook niet...heb het idee dat ik me dan juist alleen nog ongelukkiger zou gaan voelen en het alleen maar nog zichtbaarder wordt!

Ik baal gigantisch, heb al ruim 2 mnd geleden dat boek van Daniela besteld bij Scheltema en nog steeds heb ik het niet ontvangen. Het moest besteld worden maar dat dit zo lang duurt, echt ongelofelijk! Zal de boekhandel vanmiddag nog maar eens bellen...

Sterkte allemaal!

Kaantje · 5 november 2003, 11:51

Hoi

Ik las hier het verhaal over het eraf scheren en dat ded ik nu al ruim drie jaar en ik kan je zeggen dat het niet werkt.
Ik doe het nu ook al zes weken niet meer.
Bij het begin lijkt het of je eindelijk de rust krijg omdat je niet kan plukken, maar als de dagen voorbij gaan en je vingers kunnen weer een haartje pakken dan trok ik nog. En op het laast kon ik elke week voor de spiegel staan met me tondeuse.
En daar werd ik ook helemaal gek van.
Plus daarbij kan je wel een haarwerk dragen, maar niks is zo lekker als je eigen haar ook al heb je kale plekken.
Plus is het niet de oplossing de drang verdwijnt er niet door, het frustreerd alleen meer omdat het plukken niet lukt als de haartjes heel kort zijn. Tenminste dat is mijn mening en mij gevoel.

Veel liefs karin

4 november 2003, 11:05	#1
Renske HaarWeb lid Geregistreerd: 1 november 2002 Locatie: Amsterdam Berichten: 11	Met de handen in het haar Hallo allemaal, Ik ben nu al ruim 6 jaar aan het struggelen met ttm, heb overwogen om in Nijmegen in behandeling te gaan maar aangezien ik in Amsterdam woon en ze me daar ook zo'n zelfde soort behandeling konden geven, heb ik hier de voorkeur aangegeven. Helaas loop ik nu toch weer vast, het probleem is dat ik al meerdere malen gedragstherapie heb gedaan en dus wel alle foefjes heb gehad...mijn therapeute zegt dat ik strenger voor mezelf moet zijn. Het probleem is een beetje dat ik het te goed ben gaan accepteren en het teveel een plekje heb gegeven in mijn leven......het gevolg is dat ik het probleem nu onbewust verklein en daardoor een beetje stil sta in de behandeling. Zoals velen is mijn trekdrang het grootst tijdens het studeren, zo voor een tentamen trek ik rustig 150 haren in enkele uren...maar ook als ik niet studeer maar tv kijk of aan de telefoon zit, zit ik met de handen in mijn haar! Op die laatste momenten is het makkelijker om iets anders te gaan doen maar ja tijdens het studeren voor het tentamen wil ik niet graag stoppen want ik wil immers wel mijn tentamen halen. Naast de hulpmiddelen (witte rubberen 'tandarts'handschoenen, petje, uitgerust zijn, etc) moest ik tijdens deze behandeling wederom mijn trekgedrag registreren door de haren te tellen en te bewaren. Hoe confronterend dit ook was, de drang om te trekken bleef en ik trok rustig door. Pas als ik dan 's avonds voor de spiegel stond, voelde ik de pijn als ik de kale plekken op mijn hoofd bekeek. Toch weet ik het elke keer (steeds moeilijker, dat wel) nog steeds te verbergen door er andere haren overheen te kammen en het zo te verdoezelen... Na de therapie sessie van vanochtend zijn we tot de conclusie gekomen dat ik veel strenger voor mijzelf moest zijn, maar ja HOE? Ik wil nl. best streng zijn maar ik wil niet dat ttm mijn hele leven gaat beheersen (voor zover het dat al niet doen...). Nee, ik wil niet mijn hoofd kaal laten scheren. Ik ben nu gewoon echt radeloos, ik wil niet stoppen met studeren maar ik zie ook wel de ernst in van ttm dat ik er aan moet werken...niet dat ik dat al niet heb gedaan de afgelopen 6 jaar maar ik heb het zo een plaatsje kunnen geven in mijn leven dat ik het heel erg moeilijk vind om dit patroon of die vicieuze cirkel te doorbreken. Zelf stelde ik voor om iets in mijn hand proberen vast te houden, maar ja wat? En bovendien leek dit volgens mijn therapeute niet haalbaar.... HELP, ik weet het niet meer.....wil dolgraag 29 november naar de bijeenkomst komen bij Roos maar heb wel 2 dagen erna een groot tentamen.... Wie heeft raad, wat helpt? Buiten voldoende nachtrust, petjes, pleisters om vingers, handschoenen, haren bewaren en tellen, haar nat maken????? Sterkte voor jullie allen, groetjes Renske

4 november 2003, 19:12	#5
eline Disasterpiece Geregistreerd: 9 oktober 2003 Locatie: Brasschaat, Antwerpen Berichten: 89	een tip, maar wel een drastische! :/ ik heb alles maar dan ook alles geprobeerd om van ttm af te komen maar niets hielp, of toch niet veel. en therapeuten konden mij zeker niet helpen!!! het is niet omdat die zeggen; je moet strenger zijn voor jezelf of doe dit of dat... maar ik heb nu men haar met de tondeuse eraf gedaan (wat niet evident is voor een 17jarig meisje die altijd lange haren heeft gehad). maar het is wel dat ik zo niet kan trekken, dus word de trekneiging minder. ikzelf voel me er veel beter bij en ik zou iedereen die met ttm te kampen heeft, aanraden om te overwegen deze stap te zetten. natuurlijk weet ik ook wel dat het ni evident is, maar als je erbij bedenkt dat enorm veel mensen hierdoor hun probleem hebben kunnen oplossen... dan vind ik het wel de moeite waard deze stap te zetten! groetjes eline

4 november 2003, 21:25	#6
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Beste Eline Ja je tip is inderdaad een beetje drastisch ! Ik zie me als 52 jarige toch niet met een gladgeschoren kopje rond lopen, dat zou toch te belachelijk zijn. En heel korte haartjes zijn voor mij juist aantrekkelijk, moesten mijn haren allemaal heel lang zijn, ik liet ze gewoon staan, en vaarwel ttm. Helaas is de realiteit anders, en is ttm niet zo gemakkelijk te knevelen. Voor de studenten, moed houden !! Miejefke

5 november 2003, 11:51	#8
Kaantje HaarWeb lid Geregistreerd: 29 april 2002 Locatie: Flevoland Berichten: 93	hoi Hoi Ik las hier het verhaal over het eraf scheren en dat ded ik nu al ruim drie jaar en ik kan je zeggen dat het niet werkt. Ik doe het nu ook al zes weken niet meer. Bij het begin lijkt het of je eindelijk de rust krijg omdat je niet kan plukken, maar als de dagen voorbij gaan en je vingers kunnen weer een haartje pakken dan trok ik nog. En op het laast kon ik elke week voor de spiegel staan met me tondeuse. En daar werd ik ook helemaal gek van. Plus daarbij kan je wel een haarwerk dragen, maar niks is zo lekker als je eigen haar ook al heb je kale plekken. Plus is het niet de oplossing de drang verdwijnt er niet door, het frustreerd alleen meer omdat het plukken niet lukt als de haartjes heel kort zijn. Tenminste dat is mijn mening en mij gevoel. Veel liefs karin

4 november 2003, 11:27	#2
Gerd HaarWeb lid Geregistreerd: 25 oktober 2003 Locatie: Geel, België Berichten: 8	lieve renske , ik denk dat het strenger zijn voor jezelf helemaal geen oplossing is ...het leven met TTM is al keihard , het feit dat je steeds gegeneerd bent voor datgene wat je zogezegd jezelf aandoet is zo pijnlijk , het is al een straf op zich , en nu moet je nog strenger zijn ???? Nee toch , de enige therapeute die mij ooit een goed gevoel heeft gegeven was diegene die begreep dat ik al 30 jaar veel te streng was voor mezelf ... zij vindt dat je alleen kan genezen door eerst van jezelf te houden en jezelf graag te zien , hoe je dat doet ???? was (en is nog vaak) een groot raadsel , maar ik ondervind nu ook ... koester jezelf , wees zacht voor jezelf , gun jezelf eens een extraatje...en je wordt veel rustiger...daardoor ga je toch minder plukken... door nog strenger te zijn voor jezelf , voel je aan alsof je een stout meisje bent dat moet gestraft worden... en gestraft worden voor iets waar je zelf geen (bewuste) schuld aan hebt is toch enorm frustrerend , of niet soms ??? neen renske , voor mijn part mag je gerust nog wat zachter voor jezelf zijn , ik denk dat je daar alleen maar goed bij vaart... liefs gerd

4 november 2003, 11:37	#3
Renske HaarWeb lid Geregistreerd: 1 november 2002 Locatie: Amsterdam Berichten: 11	Hey Gerd, Dank voor je snelle reactie, is ook zo daar heb je wel gelijk in, wij zijn natuurlijk al heel streng voor onszelf en te perfectionistisch maar ja misschien heeft ze wel gelijk in het feit dat ik het trekgedrag niet mag toe laten anders blijf ik ermee sukkelen....alleen wat ik zo jammer vind is dat ze zelf absoluut niet met oplossingen komt. En als ze daar wel mee komt dan vind ik ze zo vervelend aangezien ze zo in het oog treden van de buitenwereld. Dat is nou juist wat ik niet wil, ik wil er niet mee te koop lopen of aandacht mee vragen.... Maar ja ik wil er ook niet mijn hele leven mee blijven struggelen...soms moet je door een diep dal om erweer boven op te kunen klimmen maar ja wat is de oplossing....

4 november 2003, 16:26	#4
Edith1 HaarWeb lid Geregistreerd: 30 augustus 2002 Locatie: nederland Berichten: 102	Hoi Renske, Hoe lang moet je nog studeren?? Dit scheelt nl. een hoop haren....in mijn geval dan. Tijdens mijn middelbare en studententijd was de TTM bij mij het ergst. Ik ben nog nooit zo kaal geweest. Daarna heb je ook nog wel je momenten maar het is nooit zo erg meer geweest. Ik ben nu 34 jaar en niet plukvrij hoor maar het gaat inmiddels stukken beter. Maar er zeker nog niet van af. Ik heb altijd wel heel kort haar gehad (nog steeds) want dit werkt bij mij het beste. Ik denk niet dat de therapeut met een 'kant en klare' oplossing zult komen. Indien dit wel het geval is....deel dit met ons want die oplossing hebben we allemaal nodig. Veel succes met je studie (en zeker niet stoppen)!!! Groeten, Edith

5 november 2003, 10:23	#7
Renske HaarWeb lid Geregistreerd: 1 november 2002 Locatie: Amsterdam Berichten: 11	Hi Eline, De planning is om rond september volgend jaar klaar te zijn, heb inderdaad ook het gevoel dat ik dan minder zal trekken maar van de andere kant misschien ook niet aangezien ik natuurlijk straks ook wel weer een bang krijg die de nodige stress en spanning met zich mee kan brengen...hoe dan ook dit is wat ik wil en niets weerhoudt me ervan, zeker ttm niet! Het hoofd kaal scheren vind ik toch wel heel eng, want volgens mij zodra de haren weer enigzins grijpbaar zijn, begin je weer met plukken. Of je moet je haren continue kort houden (gemilimeterd) en dat staat mij denk ik ook niet...heb het idee dat ik me dan juist alleen nog ongelukkiger zou gaan voelen en het alleen maar nog zichtbaarder wordt! Ik baal gigantisch, heb al ruim 2 mnd geleden dat boek van Daniela besteld bij Scheltema en nog steeds heb ik het niet ontvangen. Het moest besteld worden maar dat dit zo lang duurt, echt ongelofelijk! Zal de boekhandel vanmiddag nog maar eens bellen... Sterkte allemaal!