tja....

[lotte]

ik ben al een heel tijdje niet meer op het forum geweest.
Dit komt omdat het de laatste tijd ook met mij niet zo goed gaat allemaal.Ik zit gewoon in een klote periode en ik heb het gevoel dat ik daar zelf ook uitmoet komen.Ja ,logisch, maar ik ga ook nog een andere toekomst tegemoet als die ik voor ogen had;Mijn man heeft tegen me gezegd dat hij voor zichzelf wilt kiezen; hij heeft ook recht op zijn eigen leven zei hij.....
Zit ik dus met 3 kleine kinderen waar ik met de opvoeding er in de toekomst alleen voor sta.althans, grotendeels, Hij wil ze wel om de 14 dagen een weekend.Tja, Ik las net het stukje van bolleke over gevoelens, Nou ik kan je zeggen, ik voel ze allemaal, De afwijzing, de teleurstelling de boosheid, het verdriet, Maar ja, Wat moet ik ermee?Ik bedoel;Waar heb ik dit dan aan verdiend?Alsof er niks goed was, Ga ik nog twijfelen aan mezelf.
Beetje warrig allemaal he,Nou ja, Ik hou natuurlijk van mijn kinderen maar af en toe moet ik eerlijk bekennen dat ik nu niet altijd de lieve moeder kan spelen want zo voel ik me niet.
Ik hoop dat er voor mij ook wat betere tijden komen.
nou, eventjes mijn hart gelucht, groetjes, lotte.
.

[Oilily]

Beste Lotte

Als ik je verhaal lees, voel ik met je mee... Ik begrijp waarom je je op dit moment zo rot voelt. Het is een magere troost maar tijd heelt en na regen komt zonneschijn. Je zal ook hier waarschijnlijk sterker uitkomen dan voorheen...

Veel geluk!

[bolleke]

Beste Lotte,

Ik heb je verhaal gelezen en ik begrijp dat je het nu heel moeilijk hebt. En wees er maar zeker van, je zal het in de toekomst nog behoorlijk moeilijk krijgen. Dat troost je natuurlijk niet maar het is wel realiteit. En die realiteit zien we niet graag onder ogen. Ik heb zelf acht ongelooflijk zware jaren achter de rug, dacht dat ik er nooit zou uitkomen. Maar het is me wel gelukt. Dank zij de steun van anderen die steeds in me zijn blijven geloven op momenten dat ik niet meer in mezelf geloofde.
Het is al heel goed dat je dit verhaal al van je afgeschreven hebt, het luchtte waarschijnlijk op. Zijn er ook mensen die je kan bereiken als het heel moeilijk gaat, échte vrienden, soulmates? Ik hoop het voor jou...
Kijk Lotte, dat je man ervoor kiest om alleen verder te gaan, is zijn keuze, om welke reden ook. Dat zoiets aanvoelt als 'in de steek gelaten', dat je afwijzing voelt, teleurstelling, boosheid en verdriet, tja... dat is nu heel normaal. Maar je moet jezelf goed voor ogen houden dat je al die gevoelens mag beleven, dat het goed is om ze te door-voelen, op die manier geef je je verdriet een plaats. Laat al die gevoelens over je heen komen en vecht er niet tegen. Het is jouw manier van afscheid nemen, van loslaten. Misschien zal je nu pijn hebben om de mooie momenten maar ik weet nog heel goed uit berichten uit het verleden dat je man je niet altijd heeft begrepen en dat je zeker niet altijd bij hem terecht kon met je zorgen. Ook jouw TTM was iets van jou alleen, in die zorgen heeft hij je nooit gesteund. Je mag me terecht wijzen als ik fout ben, maar ik wil wel dat je heel eerlijk bent.
Op die manier kan je dit 'loslaten' ook zien als een nieuwe kans. Ik weet wel dat je dit nu nog niet zo ziet, en misschien maakt die opmerking je ook wel boos, geen probleem. Ik wil alleen maar zeggen, ooit komt er een dag dat je zal beseffen dat je nu de kans krijgt om OOK voor jezelf te kiezen, om je eigen leven te leiden en om jezelf lief te hebben. Want jij verdient het, jij hebt recht op een nieuw leven, een mooi leven, een goed leven... een te-vrede-n leven... het komt allemaal goed, ik weet het zeker.
Toen ik jaren in de shit zat was er een goede vriend die me keer op keer zei: 'Het komt goed, ik weet het zeker'. Ik kon alleen nog in hem geloven, want in mezelf was ik alle hoop en geloof verloren en zie... het is allemaal goed gekomen.
Ik wens jou de kracht om te geloven: 'Het komt allemaal goed, ik weet het zeker!'

Heel veel sterkte en kracht en een dikke knuffel, wens ik jou van harte...
Daniëla (Bolleke)

[Madelief]

Wat ontzettend rot voor je! Eigenlijk weet ik er verder niet veel op te zeggen.........., omdat ik voel/begrijp dat het zwaar kloten is....en er dingen van begrijp in je stukje......... Ik wou dat ik iets voor je zou kunnen doen, maar weet dat dat niet kan. Lucht je hart maar, dat zal soms goed doen. Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop je eens weer te zien.
Groetjes en een knuffel van Madelief.

[Edith1]

Lieve Lotte,

Dit is een ontzettend zware periode voor je. Ik kan me voorstellen dat je nu niet altijd de energie hebt om een lieve moeder te zijn. Is het misschien mogelijk om af en toe je kinderen bij een oppas te brengen en even je boosheid van je af te sporten of zo? Jammer dat je man er na 3 kinderen moet achter komen om voor zichzelf te kiezen. Hoe oud zijn je kinderen? en hoe gaat het daarmee?

Ik hoop dat je hier een beetje je hart kan luchten.....

Groeten,
Edith

[vaantje]

Lieve Lotte,

Wat voelde ik me kwaad worden toen ik je stukje las. Hoe is het mogelijk. Ik kan me goed voorstellen dat je woest en verdrietig bent en dat je vreselijk in de steek gelaten voelt. Ik schrijf nu maar even niet wat ik denk over je man, want dat zijn geen mooie woorden. Ook al schrijft Bolleke dat je eigen leven mag leiden kan ik me voorstellen dat je daar nu effe niet aan denkt. Mijn kinderen zijn nog klein 5 en 6 en ik sta er grotendeels ook alleen voor. Ik heb niet het gevoel dat ik daarvoor gekozen heb en zeker niet dat ik kan kiezen voor mijn eigen leven. Ik wordt geleefd of zoals je ook kan zeggen ik laat me leven. Mijn man is weinig thuis/laat thuis en feitelijk komt het op mij neer. Ook ik moet vragen om aandacht iets voor mezelf. Ook al loop het nu goed ik heb tijden gehad dat ik vond dat het niet lekker ging. Trouwens gezin en werken is ook al niet zo'n gelukkige combinatie. Gelukkig zie ik werk ook als mijn hobby. Ik mag er mooie dingen maken. Eigenwaarde kan ik daar ook grotendeels uit halen.
Lotte laat je je niet kisten VRAAG HULP dat verdien ook jij. Geneer je niet en knal het op de mail of het net. Wij helpen je