hoop

[truusvisser]

Beste ttm ers,
Sinds kort bezoek ik jullie site ivm info over ttm.
Ik ben een zeer bezorgde moeder (45) van een dochter (15) die sinds 1 jaar problemen heeft,naar wat nu bekend is ttm heet. Zij trekt haar wimpertjes volledig uit.
Toen ik dit een jaar geleden voor het eerst ontdekte was ik verbijsterd,woedend en vol onbegrip. Ze heeft toen belooofd het niet meer te doen en we hoopten beiden dat dat zou lukken. Niet dus ! 2 wk geleden kwam ik erachter dat haar wimpers weer volledig weg waren.
Dat werd huilen......maar vooral ook heel veel praten.
Vervolgens ben ik heel veel over dit onderwerp gaan lezen oa het boek met de handen in het haar en op internet gaan zoeken. Ben geschrokken van dit grote probleem.Ik heb haar voorgesteld prof hulp te gaan zoeken en hier ook al met de huisarts over gepraat. Zij wil zelf echter heel graag proberen om dit eerst alleen samen met mijn hulp te proberen, Ik lees me dus suf ! Mijn woede en onbegrip hebben inmiddels plaats gemaakt voor begrip. We praten nu regelmatig over het probleem en gaan er op een positieve manier mee om.
Mijn dochter is blij dat ze nu niets meer hoeft te verbergen, althans thuis niet. Buiten loopt ze met hele mooie nepwimpertjes en ziet niemand er iets van.
Echter, als ik diezelfde wimpertjes s avonds op haar buro zie liggen breekt mijn hart. echt waar!
We hebben nu de afspraak gemaakt dat zij niet meer probeert te trekken, wat nu al 11 dagen is gelukt.
Meestal krijgt ze de drang wanneer ze in bed ligt. dmv ontspannings oefeningen probeert ze deze dwang de baas te blijven. Tot nu toe lukt dit aardig en beginnen de wimpertjes weer voorzichtig te groeien, maar ook te jeuken.We hebben de afspraak dat wanneer het toch niet lukt, ze mij dit zegt en we alsnog naar de huisarts gaan voor een verwijzing voor prof hulp.Hoop dat dit niet nodig zal zijn omdat ik weet uit eigen ervaring dat de hulp die je evt krijgt erg sterk afhankelijk kan zijn van de persoon die het geeft.Heb goede hoop dat we er samen uitkomen. Ondertussen heb ik ook visolie capsules gehaald omdat ik daar zeer goede dingen over heb gehoord en gelezen. Heb gekozen voor morEPA ivm de samenstellingen hierin.
Deze capsules zijn niet goedkoop en worden ook niet door een ziekenfonds vergoed, maar je hebt er maar 1 per dag van nodig om op de juiste hoeveelheid uit te komen (in het begin 2) terwijl heel veel andere capsules een lagere dosis bevatten, je moet er dus veel meer van nemen en deze zijn veel zuiverder.
Uiteindelijk ben je dan ook niet duurder uit. Ik heb hier heel goede verwachtingen van, deze capsules zijn goed voor tal van lichamelijke en psyhische klachten. Schijnen ook erg goed te werken bij bv ADHD. Ze lijken mij zeer de moeite waard om te proberen. Je kunt er ook een boek bij krijgen die veel info geeft.
Volgens mij is het goed voor iedereen, maar je moet er natuurlijk geen wonderen van verwachten. Hoe je met je probleem omgaat blijft natuurlijk het belangrijkste. Mijn dochter bv vertelde me dat ze hard voor zichzelf zou zijn en niet meer zou gaan trekken. Ik heb haar geprobeert duidelijk te maken dat ze juist lief voor zichzelf moet zijn en goed voor zichzelf moet zorgen, zowel vanbinnen als vanbuiten. Wanneer je immers blijft trekken ben je hard voor jezelf, je probleem blijft keer op keer met alle gevolgen die hier bij horen.
Nogmaals, ik heb goede hoop, ook al blijf ik angstig ,dat we dit samen redden.Zolang het nodig is blijf ik valse wimpertjes voor haar kopen, ook al had en heb ik hier zo mijn twijfels over. Door deze te dragen kun je nl nog steeds het probleem voor de buitenwereld verborgen houden. mmar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat zo'n ijdel meisje zoals zij is niet zonder naar buiten durft en wil. Hierbij wil ik jullie allemaal heel veel sukses en sterte wensen met jullie probleem. Zorg goed voor jezelf en weet dat je dit waard bent. Probeer je woede on onmacht om te zetten in een positieve gedachte en laat je hele leven hier niet door beheersen. Hou van jezelf !

[Kristel]

Ik hoop dat het de goede richting blijft uitgaan en welkom.
Ik begrijp heel goed dat zonder die nepwimpers naar buiten gaan nog heel moeilijk zal gaan, want al die vragen die je dan krijgt en niet iedereen is even lief, daarom vertel ik mijn ttm (trek aan hoofdharen) ook aan niemand, maar ben er wel meer en meer mee bezig en op een dag kan ik het wel vertellen aan mijn naasten

Over welke ontspanningsoefeningen heb je het dan, misschien is dat ook wel een leuke tip voor mij en misschien ook voor anderen voor als we het een keertje moeilijk hebben

groetjes

[truusvisser]

Hallo kristel,

Bedankt voor je reactie.
Ik had hierop alweer een antwoord gestuurd ivm die ontspanningoefeningen maar dit is blijkbaar niet goed gegaan, even checken of het zo gaat.

Groetjes

[truusvisser]

Kristel, nogmaals hallo !

Dit berichtje is dus wel goed gegaan, had gisteren ook al een heel verhaal getiktmaar dat is blijkbaar verkeerd gegaan.
Je had een vraagje over die ontspanningsoefeningen.
Wel, er zijn er zoveel........misschien kun je ze via google wel vinden en zien wat jou het meest aanspreekt ? Deze werkt bij mijn dochter heel goed.(die heeft ze zelf ooit ergens gelezen)

Stel je voor dat je onder aan een hele mooie maar hoge trap staat, wanneer je naar boven kijkt zie je daar aan het einde een heel mooi stralend licht, daar wil je graag heen. Je gaat langzaam tree voor tree naar boven, maar je hebt geen haast. Af en toe blijf je even stil staan en kijk je om je heen en ziet dat daar waar je nu bent het ook heel erg mooi is...prachtige kleuren/bloemen enz.
Langzaam ga je verder tot je daar bent waar je wilt zijn.

Terwijl je je dit voorstelt lig je rustig in bed, je handen op je buik en je ademt heel rustig diep in en uit. Bij het inademen voel je je buik omhoog komen, je ademt als het ware door je buik. Daarna rustig uitblazen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Met mijn dochter gaat het nog steeds goed, misschien zijn we er optijd bij ?
Ik hoop het zo. Maar laten we niet te vroeg juichen. We moeten er wel vertrouwen in hebben om het een kans van slagen te geven.
Al jullie verhalen hebben mij ontzettend bezig gehouden. Vind het zo erg voor jullie allemaal......Hoop dat ik door het inzicht wat jullie mij hebben gegeven ik haar beter kan begeleiden. Ben er momenteel veel meer mee bezig dan zijzelf.
Ze voelt zich gelukkig prima en is net de deur zelfs uitgegaan zonder haar wimpertjes en dat stond helemaal niet raar. Was ze wel blij om !

Weer een klein stapje in de goede richting !

Groetjes en sterkte voor jullie allemaal.

[karin_inline]

Hallo Truus

welkom op ons Haarweb. Ik moet zeggen dat je mijn complimenten verdiend hoe je met je dochter om gaat!! Mijn ouders hebben het nooit begrepen en zullen het ook nooit begrijpen (je kan er immers GEWOON mee stoppen). Fijn dat jij in elk geval info zoekt en je dochter steunt.
Laat haar maar lekker met de nepwimpers naar buiten gaan, ze is tenslotte 15 en dan voel je je al raar genoeg volgens mij. Sowieso is de buitenwereld erg hard voor mensen die anders zijn, lees maar op het forum en je zult de meest rare dingen tegen komen qua reacties, helaas.

Ik hoop dat je veel steun zult vinden en als je wat vragen hebt kunnen ze hier ongetwijfeld beantwoord worden. Nogmaals van harte welkom en als je dochter er aan toe is zou ze hier ook eens kunnen gaan lezen. ALs zelfhulp zeg maar. Oja, ik trek trouwens hoofd en schaamhaar, mocht je nieuwsgierig zijn, maar ik ben nu sinds 28 dec gestopt en dat valt weer niet mee (poging nr zoveel)

lieve groetjes

Karin_inline

[truusvisser]

Karin,

Wat jammer dat je ouders dit niet begrijpen, maar ik denk en ben bang dat er zoveel zijn die het niet echt snappen. Ikzelf in het begin ook echt niet !
Wat was ik boos.....Nu niet meer uiteraard, maar ik ben wel bang hoor, mag je best weten,dat ze het misschien toch niet vol kan houden. De toekomst zal het ons leren. Ik merk wel dat ik haar de ruimte moet geven om het zelf te doen.
Ze wil er niet steeds of veel over praten (ik eigenlijk wel), dus hebben we het er niet heel veel over maar zo af en toe. Hoop dat jij andere mensen hebt gevonden die jou steunen oa op deze site ? Samen sta je altijd sterker.

In het begin zei ik tegen mijn dochter dat ze inplaats van haar wimpers trekken maar iets anders moest gaan doen, inmiddels heb ik begrepen dat dat niet de oplossing is, Je moet het probleem niet verplaatsen, maar er aan werken.
Hoe sta je in het leven, wat vind je van jezelf. Belangrijk lijkt mij dat je jezelf de moeite waard vind om goed voor jezelf te zorgen. Maar ik ben geen prof en hoop dat ik de juiste dingen zeg. Bij mijn dochter lijkt dit wel te werken.

Sukses hoor !

[karin_inline]

Hoi Truus

ik ben met mezelf ondertussen redelijk in het reine (maar ik heb dan ook al wel 20 jaar TTM). Ik heb gelukkig steun aan mijn vriend en natuurlijk hier op haarweb. Ik deel je mening dat je goed voor jezelf moet zijn, daar ligt de basis tot het niet meer willen trekken. Iets anders gaan doen is best een goede oplossing maar dat mag dan niet iets zijn als nagelbijten, neus peuteren, korstjes peuteren etc. Nee, ga maar iets nuttigs met je handen doen. Of iets nutteloos maar hou ze bezig. Ik heb een soort van rubberachtig balletje met stekels en die zijn heel goed uit te rekken. Erg fijn om daarmee te spelen als afleiding.

Als je tips zoek, zou je behalve hier, ook kunnen kijken op mijn persoonlijke site die overigens tijdelijk bestaat totdat we het kunnen opnemen binnen haarweb: trichotillomanie

Groetjes

Karin

[truusvisser]

Als jullie mijn eerder geschreven ontspanningsoefening goed hebben gelezen, zullen de meeste hierin ook wel de dubbele betekenis hiervan herkennen ?

Samen staan we onderaan die trap en kijken we uit naar waar we heen willen.
De een is al wat hoger dan de ander, maar we hebben een doel......daar willen we heen, daar is het goed en mooi.Maar de weg is lang en af en toe best wel moeilijk.Sta daarom af en toe ook even stil en kijk goed om je heen dan zul je ontdekken dat je onderweg ook al veel moois en goeds ziet ook al ben je er nog niet helemaal. Blijf kijken, maar ook genieten. Uiteindelijk zul je je doel bereiken.

[truusvisser]

Lieve allemaal,

Een aantal maanden geleden heb ik jullie site voor het eerst bezocht ivm de problemen van mijn dochter (wimpers trekken). We waren beiden best wel een beetje wanhopig, maar hebben het er niet bij laten zitten. (lees Hoop).
Nu zijn we een aantal weken verder en willen wij jullie laten weten dat het heel erg goed gaat ! Mijn dochter heeft na 2 januari nog 1x 3 wimpertjes getrokken en daarna niet meer !!!!!!!!!!!!! We zijn hier zo blij en trots om.
De wimpers zijn weer heel mooi aangegroeid, alle valse wimpertjes zijn weggegooid en we hebben wel 3 nwe mascara's gekocht.(wilden gewoon de beste hebben !) Hoe deze ommekeer tot stand is gekomen ? Ik weet het niet, waarschijnlijk een combinatie van dingen. Nadat zij mij in vertrouwen heeft genomen hebben we er veel over gepraat en gelezen, verder zijn we met de MORepa visolie capsules begonnen (zij 2 per dag in het begin, maar de rest van ons gezin neemt ze inmiddels ook). Verder hebben we afgesproken dat we het samen zouden proberen onder de knie te krijgen maar wanneer dit niet zou lukken prof hulp te zoeken. Geen verwijten maar hulp bieden van mijn kant. Verder hebben we afgesproken dat wanneer zij 2 maanden niet zou trekken we een heerlijk dagje naar de sauna/bronnenbad zouden gaan voor een antistress dag. (dit gaan we komende zondag doen). Al met al zijn we zo blij dat dit trekgedrag is doorbroken ! Mijn dochter is weer vol zelfvertrouwen en zegt zelfs bijna niet meer aan trekken te denken. Waarschijnlijk is ze op tijd gestopt ? Ze heeft het ruim een jaar gedaan. Ik laat jullie dit weten omdat ik zo graag zou willen dat wij meer mensen kunnen stimuleren door te zetten.
Wij wensen jullie allemaal het beste, doe het ieder op je eigen manier, maar bijf vooral vertrouwen houden in jezelf. Ik heb mijn dochter gelukkig goed kunnen ondersteunen, maar uiteindelijk heeft ze het wel zelf gedaan !
Hou van jezelf,heb vertrouwen,maar bovenal zorg goed voor jezelf,dat ben je zeker waard !
Heel veel liefs en sterke !

[Phie]

Hallo!

Amaai knap werk van jullie beide!

Ik wou ook dat ik zo'n mama zou hebben. Mijn moeder begrijpt het niet echt, heeft het boek 'met de handen in het haar' amper willen lezen, het worden dan haar problemen met alle dramatiek! Ik moet haar altijd vragen om het te begrijpen enz... Niet echt logisch. Volgens mijn moeder is het een 'verdomde tic'!
Dus ze zou nooit op een constructieve manier met me kunnen omgaan!
Weet je, ik neem het haar eigenlijk kwadelijk, ik vind zoiets de taak van een moeder!

Dus ik vind het erg knap; lief en moedig van jou! Proficiat!

Liefs Sophie.

[karin_inline]

Wat geweldig zeg! En wat gaan jullie er ook goed mee om. Wat een goed idee om een beloning in te stellen in de vorm van een relaxdag! En de nieuwe mascara's ook erg goed. Ik kan het met SOphie eens zijn: had ik maar zo'n mama. Daar mag je dochter heel blij mee zijn. Goed dat jullie het zo opgepakt hebben en ik weet ook zeker dat als er een terugval zou komen (maar daar gaan we niet vanuit) dat jullie het evengoed op zullen pakken. Druk haar dat ook op het hart he? Indien toch terugval: gewoon zeggen en er gewoon weer smaen tegenaan. Reactie: heel jammer, geen paniek, het komt goed.

Heel erg gefeliciteerd bij deze, ik ben blij voor jullie!!!!

Liefs
Karin

[truusvisser]

Waarschijnlijk vind jou moeder het te moeilijk en is het geen onwil maar onmacht.

Je moet wel sterk in je schoenen staan om hier goed mee om te kunnen gaan.
Zelf vond ik het ook niet eenvoudig hoor, heb er nachten niet van kunnen slapen,kun je geen hulp bij iemand anders zoeken als het bij je moeder echt niet lukt ? Of misschien kan ze eens op deze site gaan lezen,waardoor ze misschien wat meer begrip voor je probleem krijgt. Alles heeft z'n tijd nodig,ikzelf was in het begin ook niet zo begripvolhoor maar juist woedend,ik begreep er helemaal niets van, tot ik mij er meer in ging verdiepen. Pas toen kon ik mijn dochter echt helpen !

Sukses meid !

[truusvisser]

Lieve Karin,

Bedankt voor je reactie !
Natuurlijk besef ik ook wel dat er een terugval kan komen en benauwd mij dat best wel een beetje. Laatst nog maakte haar vriendje de verkering uit en had ik direct zoiets van o, jee.......en nu........(ik maakte mij niet zo druk om dat vriendje maar wel om haar) maar het ging goed, heb niets laten merken van mijn angst omdat ze juist vertrouwen nodig heeft. Later heb ik haar er nog wel naar gevraagd, ze had er niet eens aan gedacht. PPFFFFF! We zullen het wel zien, nu maar genieten van het nu en blij zijn met het resultaat, wetende dat mocht het ooit weer even fout gaan er ook dan wel weer een oplossing zal komen, als eerst die gewoonte maar doorbroken is.
Wens ook jou heel veel sterkte en kracht om door te zetten !

[truusvisser]

Nog even dit......

Ik ben echt geen wonder mama hoor! Integendeel, af en toe verwijt mijn dochter mij (terecht) dat ik er veel te veel bovenop zit. Dat geldt dan even niet voor dit, maar voor tal van andere dingen. Sommige dingen moet je gewoon zelf uit kunnen zoeken. Daarin draaf ik nog wel eens door, gewoon omdat ik zo graag wil dat het goed gaat met mijn kinderen en ze voor alle tegenslag wil behoeden, maar dat is ook niet altijd de juiste weg. Je leert er ook van om af en toe je neus te stoten. Dus af en toe moet ik mij ook even terug trekken en met lede ogen toezien hoe dingen niet goed gaan. Dat lukt mij vaak niet en dan vind mijn dochter haar lieve goedbedoelende moeder erg vervelend !

[karin_inline]

Lastig he? Mama zijn? Je wilt het zo graag goed doen en zo graag dat je kinderen niks overkomt. Maarja, je weet zelf dat ze van hun fouten het allermeeste leren, hoe moeilijk het ook is om fouten te laten maken...
Je doet je best en dat je haar steunt met haar TTM mag ze dankbaar voor zijn, hoe zeer je ook er teveel bovenop zit met andere zaken, in dit geval is het goed.

Hoor mij, heb zelf geeneens kinderen...

liefs

Karin