Weer 30 minuten gedwangd....

[Grover]

Hoi Kaantje,

Ik las in http://www.haarweb.nl/forum/showthre...4451#post14451 je bericht:

Sim ik loop ook bij dat centrum waar jij het over heb en ik moet zeggen dat ik heel goed geholpen word. Ik heb een leuke therapeut en leer heel veel over mezelf en me dwang.
Zelf ben ik al twee maanden nu pluk en knip vrij. Het gaat eigenlijk erg goed. Ik ben blij dat ik nu weet gedeeltelijk hoe ik mijn dwang moet aan pakken en waardoor ik het doe en hoe ik het mezelf in me hoofd heb aangepraat. MIsschien als de volgende meeting komt kan ik met me eigen haar komen vind ik ook prettig omdat ik nu met een muts of doekje loop. Ik wil namelijk geen haarwerk meer kopen omdat ik daar ook drang op heb om hem gelijk te maken hehe. Zonde van me geld.
En schaamte over mij drang heb ik bijna al niet meer. Iedereen weet het van mij. iedereen heeft me bijna allemaal met mijn kale koppie gezien.

Ik denk ook dat ik het meeste op gover lijkt behalve dat ik erbij ben gaan knippen en plukken dan om dat perfecte kapsel te krijgen om je goed te voelen. Het heeft allemaal met verdraagzaamheid te maken bij mij. Iets wat ik weer moet leren.
Nou ik wens jullie allemaal een leuke dag toe zondag!!

Veel liefs karin

Zonet heb ik sinds een lange tijd weer gekampt met mijn dwang...
Een half uur lang heb ik weer voor de spiegel gestaan...toevallig gisteren Daniëla's boek uitgelezen en de passages over 'trances' zaten zowat nog vers in mijn geheugen en nu verval ik er zèlf weer in....

Ik kan er deze keer geen enkele aanleiding toe vinden : ik kwam gewoon weer in mijn dwang terecht op de een of andere manier. Ik kreeg mijn haarwerk niet goed, zoals het voor mijn gevoel zou moeten zitten en bleef maar kammen en kammen en kammen todat het goed zat. Maar zelfs toen was het niet goed. Ik merkte dat ik mijzelf (mijn haar) weer van alle kanten zat te bekijken, niet alleen de voorkant moest 'goed' zitten, maar ook de bovenkant.... dus zelfs als de voorkant 'goed' zat, dan deed ik mijn hoofd naar beneden om te checken of het wel goed zat van de bovenkant bezien. En als dat niet goedwas.... begon het hele kamproces weer opnieuw....

Tot ik na een half uur besefte.... verdomme ik zit weer in een trance. Ik zit er weer middenin! Verdorie...Grover: KIJK nu eens GOED naar jezelf. Wàt is er nu mis met je haar?! Wat is er nu werkelijk mis met je haar?! En ik keek...

...en het was goed.

Ik besefte wederom wat ik zovaak en zovaak en zovaak naar anderen verkondig : er is niets mis met jezelf, er is niets mis met je haar... er is maar 1 ding mis en dat is : DE GEDACHTE OVER JEZELF. En ja.... ik zag mijzelf in de spiegel, stond er een half uur voor en dacht continue.... 'mijn haar zit niet goed... het is niet ok!!'.... totdat ik herkende dat ik weer in een trance zat. Verdorie... ik besloot even weg te lopen voor de spiegel en na een paar seconden weer terug te gaan naar de badkamer. En nu keek ik nogmaals in diezelfde spiegel.... naar hetzelfde hoofd met hetzelfde haar.... en HET WAS GOED.

Ik heb weleens gedacht: als ik mijn haarwerk nu eens korter liet knippen, dan is het ook makkelijker in model te brengen. Ik heb er vooral moeite mee als ik mijn haren op mijn haarwerk zie 'krullen' ... als er teveel 'slag' in komt zegmaar. Dààr heb ik nog de meeste moeite mee. En.... nu ik dit zo opschrijf besef ik denk ik waar dat vandaan komt. Als er krul in zit....wil ik het recht maken. Ik wil het naar mijn hand zetten...ik wil er controle op uitoefenen zodat het gaat zitten zoals IK het WIL.

Mijn ex-vriendin vertelde eens een verhaal over haar ex-vriend (nee, het ging niet over mij ). Hij heeft van zichzelf krullend haar en ze vertelde mij dat ook hij daar altijd moeite mee had : hij probeerde het altijd zo kort te knippen dat de krul eruit bleef en als er toch krul optrad... dan kamde hij net zo lang totdat de krul weg was...
Hijzelf was er van overtuigd dat ook hier 'controle niet kunnen loslaten' aan ten grondslag lag.

Maar goed, allemaal leuk en aardig, maar dat inzicht heeft me er niet van weerhouden weer een half uur voor de spiegel te hebben gestaan helaas. Zou je mij kunnen vertellen waar jij voor jezelf achter bent gekomen m.b.t. de 'verdraagzaamheid' waar je het in je bericht over hebt?

Sterkte met alles,

[Kaantje]

Teneerste bij mij als een dwang zo opkomt zomaar uit zichzelf is het vaak al dat ik me al niet lekker in me vel voel onwennig, vervelend noem maar op en dat ik dan iets ga zoeken om me beter te voelen. Je voelt je onrustig. Jammer genoeg hebben wij ons aangeleerd om je uiterlijk beter te maken zodat je je weer lekkerder voelt en zelfzekerd.
Dus toen jij voor de spiegel ging staan om je haar te doen was je al in de trance anders had je daar waarschijnlijk al niet gestaan.
en natuurlijk krijg je het niet goed omdat wij er zo in doorgedraaid zijn dat het niet meer goed te krijgen is door onze drang naar perfectie. Wat je goed moet realiseren is dat je jezelf heb bewezen dat je het niet hoeft te doen en dat je het ook kan stoppen. En mischien sla jij je wel voor je kop omdat je er toch mee bezig ben geweest maar je moet juist trots zijn dat je gewoon gestopt ben. En door dat je je realiseerde dat het gewoon goed is zoals het is kon je later ook gewoon terug gaan zonder dat je de drang op kwam. Je hebt jezelf dus al gerustgesteld maar nu door je gedachte dan door je drang en zoals je ziet werkt dat veel beter.
Dat bedoel ik met verdraagzaamheid. Wij kunnen het niet verdragen omdat het niet goed is. Goed naar onze mening.
Daarom zijn we zo dwangmatig bezig om het goed te krijgen.
Ik heb geleerd dat als ik het gewoon verdraag hoe moeilijk het ook is dat het vanzelf weer goed komt. En dat ik het dus wel kan verdragen! En dat het dus niet goed hoefd te zijn om me lekker te voelen. En misschien was je wel helemaal niet onrustig toen je voor de spiegel ging staan maar doordat je je ging fixeren op je haar creeer je zelf die onrust en die onverdraagzaamheid en val je weer in die trance. Je hebt altijd valkuilen waar je op moet letten. Net als een verslaving.
Kijk normale mensen en dan tussen haakjes hehe als die hun haar kort knippen en het bevalt hun niet dat denk ze nou pech gehad en we wachten wel tot het wat langer is om een ander leuk kapsel te nemen, en het beinvloed hun gevoel niet. Wij daarin tegen hebben een link gelegt tussen ons gevoel en ons haar. En omdat wij niet met dat gevoel om kunnen gaan moet het gelijk een nieuw kapsel worden. Want je kan het niet verdragen om je zo te voelen. En dat is het werkelijk probleem. je kan niet met het gevoel om gaan dat heeft niks met je haar te maken. Wat als dat zo was waarom kan je dan maanden er geen last van hebben en je lekker voelen? en waarom kan je dan stoppen. Je moet er dus achter komen waarom je je zo voelt in bepaalde situatie. Ook dat heb ik geleerd en achter gekomen en als begint nu bij mij op zijn plaats te vallen. Dus nu kan ik ook beter leren om het gedrag van me dwang uit me te halen. Maar dat is weer een ander verhaal hehe... Wat ik heb geleerd is zeg maar dat ik mij haar puur gebruik om een uitbarsting te krijgen van me gevoel, omdat ik dat gevoel kwijt wil en dat me haar er in werkelijkheid niks mee te maken heb. Waar het dus op neer komt is dat je denkt dat je het niet kan verdragen dat je haar niet goed is terwijl je het gevoel niet kan verdragen wat er achter zit. En dat komt vaak door dingen van je verleden en hoe je je gevormd hebt in de jaren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, want ik kon moeilijk me concentratie erbij houden omdat me kids om me heen lopen hehehe.

Veel liefs karin

[Grover]

Hoi Karin,

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord!

Voorheen kwam mijn dwang ook altijd naar voren als ik al slecht in mijn vel zat, zoals jij ook zegt. Door mijn andere aandoening (CVS/ME) kan ik er tijden heel slecht uitzien : ik trek dan wit weg en heb grote wallen onder mijn zeer vermoeid uitziende ogen. Ik zie er dan uit alsof ik de griep heb. Juist op die momenten steekt de dwang dan de kop op. Ik ben er voor mijzelf achter gekomen hoe dit komt : ik probeer mijn 'slechte' uiterlijk op zo'n moment nog enigszins draagbaar te maken, door ervoor te zorgen dat dan in ieder geval mijn haar goed zit. Als mijn haar(werk) maar goed zit... dan voel ik me in ieder geval nog goed. Dan kan ik er in ieder geval nog 'mee door'. Ik probeer het dus te compenseren. Het trieste is dat ik mij sterker probeer te voelen door mijn aandacht te richtten op mijn haar, maar doordat ik in een dwangneurose terecht kom.... kòst me dit alleen nog maar méér energie en ellende, waardoor ik mij uiteindelijk alleen nog maar beroerder ga voelen.

Het is precies zoals jij zegt : ' Jammer genoeg hebben wij ons aangeleerd om je uiterlijk beter te maken zodat je je weer lekkerder voelt en zelfzekerd. .

Ik heb ooit eens een stuk geschreven in http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=5301#post5301 waarin ik zeg:

De valkuil die echter kan ontstaan is dat je al je aandacht gaat richten op je uiterlijk. Dat je je kracht en eigenwaarde haalt uit je 'nieuwe' uiterlijk en daarbij voorbij gaat aan je innerlijke gevoel wat je altijd al over jezelf had. Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...de meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.

Ik heb dit mooi gezegd, al zeg ik het zelf... want het is o zo waar. Zeker voor mij (daarom kan ik het ook goed vertellen).
Ik ben al zover dat ik in ieder geval voor mijzelf herken en èrken dat ik een negatief zelfbeeld heb. Vooral een negatief lichaamsbeeld : op de een of andere manier is bij mij de scheiding tussen het beeld wat ik heb van mijn lichaam en mijn persoonlijkheid erg groot. Als persoon vind ik mijzelf OK, maar praat me niet over mijn uiterlijk...

Er is inderdaad niets mis mee om je uiterlijk te verbeteren om je beter te kunnen voelen. Mensen met TTM of andere haarziektes dragen niet voor niets aan haarwerk. De kunst is alleen dat je niet al je aandacht en kracht in je uiterlijk moet gaan leggen, maar dat je óók aan je innerlijk blijft werken. Hoewel ik intenstief met mijn innerlijk bezig ben geweest, koester ik nog steeds een zeer negatief lichaamsbeeld. Ik heb de overtuiging (en die laat je niet zomaar los....) dat IK NIET GOED BEN ZOALS IK BEN.

Het is dus nooit goed. Ik kan me de dag nog herinneren dat ik voor het eerst een haarwerk opkreeg. Mijn GOD, wàt voelde ik me goed! Wat voelde ik me sterk! Wat voelde ik me knap! Nu....10 jaar later voel ik me nog steeds zelfverzekerder mèt haarwerk dan zonder: dat is natuurlijk prima. Alleen besef ik nu ik dit verhaal zo aan je opschrijf dat ik na verloop van tijd mijn negatieve lichaamsbeeld ook weer projecteerde op mijn haarwerk. Kaal zijn was niet goed, maar ook mijn haarwerk was niet meer goed. Want.... het IS nooit goed zoals het IS. En daarom zal het nooit goed zijn. Hoeveel haarwerken ik ook probeer....hoeveel haarspecialisten ik ook afstruin : het zal nooit goed zijn.

Het zal goed zijn als ik besluit dat het NU goed IS. Het zal goed zijn als ik mijn overtuiging DAT IK NIET GOED BEN ZOALS IK BEN durf los te laten.

Precies zoals jij zegt : '...en natuurlijk krijg je het niet goed omdat wij er zo in doorgedraaid zijn dat het niet meer goed te krijgen is door onze drang naar perfectie. '
Het moet inderdaad perfect zijn, anders VOEL ik me niet goed. Ik besef maar al te goed (rationeel) dat ik mijn gevoel dus AFHANKELIJK maak van iets BUITEN MIJZELF. Ik sta hiermee dus niet in mijn eigen kracht. Monique3 heeft ooit tegen mij gezegd : 'Ja....jij identificeert jouzelf nog steeds met je uiterlijk'. En die uitspraak ben ik nooit vergeten. Want hij is waar... ik maak mijn gevoel van eigenwaarde AFHANKELKIJK van mijn uiterlijk.

Hoewel ik inderdaad baalde van mijn weggegooide 30 minuten voor de spiegel zie ik dankzij je bericht wel in dat ik er juist het positieve uit moet halen. Ik heb altijd de neiging om de nadruk te leggen op het negatieve ipv mijn eigen groei erin te zien. Ik zie dat soort dingen heel vaak niet. Gelukkig hou jij me nu een goede spiegel voor!

Ik herken mij 100% in je bericht. Je zegt : 'En misschien was je wel helemaal niet onrustig toen je voor de spiegel ging staan maar doordat je je ging fixeren op je haar creeer je zelf die onrust en die onverdraagzaamheid en val je weer in die trance.' . Precies! Zo was het ook.... ik heb mijn hele leven lang stress ervaren. Ik weet onderhand niet beter dan dat. En daarom zoek ik het zèlf ook op. Ik creeër zèlf die onrust!

...Wij daarin tegen hebben een link gelegt tussen ons gevoel en ons haar. En omdat wij niet met dat gevoel om kunnen gaan moet het gelijk een nieuw kapsel worden. Want je kan het niet verdragen om je zo te voelen. En dat is het werkelijk probleem. je kan niet met het gevoel om gaan dat heeft niks met je haar te maken.

Amen. Dat heb je kristalhelder verwoord. Ik heb erg veel aan je antwoord gehad! Ik wil nu echt stappen gaan zetten om een positiever lichaamsbeeld te verkrijgen... ik weet alleen nog niet helemaal hoe.

Dankjewel!

[Kaantje]

Ik vroeg me af hoe het nu met je ging?
Met mij gaat alles prima behalve dat ik dan flink de griep onder de leden heb.
En ik ben blij dat je wat aan mij woorden heb gehad.

Veel liefs
karin

[roosje]

Hey Kaantje,

hierbij wil ik je even beterschap wensen!

Groeten, roosje

[Grover]

Originally posted by Kaantje
Ik vroeg me af hoe het nu met je ging?
Met mij gaat alles prima behalve dat ik dan flink de griep onder de leden heb.
En ik ben blij dat je wat aan mij woorden heb gehad.

Veel liefs
karin

Hoi Karin,

Het gaat sinds vandaag een stuk beter. Ik heb gisteren een goed gesprek gehad met een goede vriendin van mij. Zij heeft de afgelopen jaren te maken gehad met een zware burnout/depressie en heeft ook de nodige therapieën gevolgd. Wat ze me vertelde was : 'Probeer om te niet meer kwaad te zijn op jezelf '. En dat is precies hetgeen wat er speelt bij me.

Rationeel weet ik erg goed waar het bij mij aan schort, nl : grote moeite met LOSLATEN en HOUDEN VAN MIJZELF. Dit zijn voor mij de 2 sleutelbegrippen. Ik weet dat vechten tegen je ziekte nooit werkt. Ik WEET dit rationeel. Alleen zijn WETEN en VOELEN 2 verschillende dingen. Iemand zei ooit tegen mij op het HaarWeb Forum : 'Grover, jij bent theoretisch genezen'. Ik besef nu meer en meer de waarde van deze woorden. Ik ben ècht theoretisch genezen! Nu de praktijk nog.....

Ik dacht met het stoppen van voedingssupplementen en dieeten en lichaamsgerichte therapieën mijn gevecht tegen mijn ziekte grotendeels gestopt te hebben. Niets is minder waar.... het gevecht in mijn hoofd bleef gestaag doorgaan. Er ging de afgelopen periode bijna geen dag voorbij waarop ik niet dacht : 'Wanneer gaat deze K*T-ziekte nu eens weg?!' Hoewel ik praktisch gezien gestopt was met vechten, vechtte ik ondertussen nog steeds 'vrolijk' verder in mijn denkgeest. Het gevecht tegen mijn ziekte, het gevecht tegen mijzelf... ik ervoer een constante STRIJD, een constante WEERSTAND tegen DAT WAT IS.

Die strijd tegen dat wat IS, de overtuiging dat IK NIET GOED BEN ZOALS IK BEN, heeft ervoor gezorgd dat ikzelf mijn ziekte ME/CVS heb veroorzaakt. En precies deze strijd/overtuiging houdt nu mijn ziekte in stand. Het komt er nu opaan dat ik leer deze overtuiging los te laten.... als deze overtuiging verdwijnt, zal ook de strijd verdwijnen... en uiteindelijk mijn ZIEKTE. Ondanks alle terugvallen, ondanks alle ellende en depressie's, ondanks alle verdriet, ondanks alles heb ik altijd het basisvertrouwen gehad dat ik volledig zal genezen. En dat zal dan ook -ooit- gebeuren.....

[Wendy]

Hoi Grover!
Gefeliciteerd met je nieuw verworven inzicht en succes en sterkte met het "loslaten"
Je kunt het, zeker weten
groetjes, Wendy

[Kaantje]

Nog bedankt voor je beterschap woorden!
Nog prettige feestdagen

Veel liefs karin