Nieuw op Haarweb of stille meelezer? Lees dit en stel jezelf voor!

[Lovecookie]

Hoi hoi allemaal,

Ik ben een meisje van 15 jaar, ongeveer in groep 8 begon ik aan mijn haar te plukken, niet trekken maar gewoon rondjes draaien om mn vinger.
ik nagelbijtte toen wel, toen ben ik na veel moeite gestopt met nagelbijten, maar toen las ik ergens dat nagels eigenlijk soort van he tzelfde waren als haren, dus waarom geen haren eten?
dat deed ik dus, eerst vondik het niet zo.

maar later, wel. ik trok ze der al snel uit
met haarwortel en al! en at ze dan op. affschuwelijk dat ik zo'n gewoonte had als ik er aan terugdenk.

dus, na paar jaar gedacht te hebben dat ik de enige was in de wereld die deze rare gewoonte had. zie ik nu eindelijk dat ik niet de enige was dat ik die dit had, en dat het zelfs een naam had.
mensen, ik moest er gewoon van huilen. vooral omdat ik nu in mijn tienerjaren zit, en ergens had gelezen dat als je in je tienerjaren een ttm-er wordt dat je er dan bijna niet van afkomt. & dat blijkt ook uit jullie verhalen. Daarom, ben ik een maandje geleden gewoon gestopt. ik werd er te emotioneel van. & wat bij mij vaak was, was geen dwanggevoel maar gewoon omat ik het puur lekker vond en verveeld was. Maar ik weet dat dat nu moet stoppen. en daarom doe ik dat ook gewoon. Ik weet dat niet goed is, dat die haren allemaal in je darmen en maag terecht komen en ik vind gewoon dat iedereen moet stoppen. we moeten gewoon sterk zijn, ik heb deze kracht gevonden bij mn ouders en in mijn God. ook al klinkt dit misschien raar bij sommige, die dit niet serieus nemen. Ik neem dit wel serieus en ik hoo pdat we allemaal een keertje kunnen stoppen
veel succes.
- Lovecookie.

[lieverdje]

Hoi allemaal,

Ik wil ook graag mijn verhaal hier kwijt.
Ik ben 19 jaar en heb al meer dan 10 jaar ttm. In 2005 kwam ik erachter dat die gekke gewoonte van mij dus ook een naam had, en zelfs meerdere mensen dat hadden! Ik heb toen ook een tijdje op deze site gezeten, maar daarna eigenlijk nooit meer. Nu wil ik me graag opniieuw 'aanmelden'.
Ik ben namelijk bezig om te stoppen met trekken! Nu bijna 4 weken. Ik vind t soms ontzettend moeilijk en er sneuvelen ook wel haren, maar zooveel minder dan eerst. En er zitten zelfs trekvrije dagen tussen!
Daarbij probeer ik heel goed voor mijn haar te zorgen.
Twee keer per week gebruik ik wonderolie, 1 keer per week een haarmasker en verder slik ik 9 biergistpillen per dag en 2000 mg MSM per dag. En ik had hier ergens gelezen om een schriftje bij te houden.
Dus dat doe ik ook: datum, dagdeel (ochtend, middag en avond&nacht) en het aantal haren dat ik getrokken heb. Als het er nul zijn kleur ik t vakje groen en anders rood.
Dit helpt echt wel, het is goed om het bij te houden. T maakt het tastbaar en je kunt zo je vooruitgang zien..
Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die mij steunt en hij is de enige die het echt van me weet en mijn kale plekken heeft gezien. Voor de rest kan en wil ik het kwijt aan mensen. Ook aan mijn ouders wil ik het niet kwijt. Ze weten het wel maar t interesseert ze geloof ik niet. Dat deed me vroeger wel veel pijn. Maar ik ben in ieder geval blij dat ik zo'n lieve vriend heb die me steunt.
Maarja pff t t is natuurlijk ontzettend moeilijk om er vanaf te blijven!! Maar ik wil het dit keer vol houden! Ik wil nu ook weleens mooi haar hebben en het los kunnen dragen..
Nouja dat was zo n beetje mijn verhaal :-)

[Puzzel]

Hoi lieverdje,

Welkom terug op het forum!
Ik was hier vroeger ook vaker, tijdje weg en nu weer terug.
Ik wens je heel veel succes met het niet trekken (wat goed van je!) en hoop dat we elkaar kunnen steunen. Blij dat je er goed met je vriend over kunt praten, is denk ik heel belangrijk.

groetjes, Puzzel

[mona1973]

Altijd al een voorliefde gehad voor pulken en plukken.Bij mezelf maar ook andere help ik graag,ook al heb ik daar sinds 3,5 jaar geen "tijd"meer voor omdat ik het zo druk heb met mezelf onderhanden te nemen.Nadat mijn allerbeste vriendin ons contact heeft verbroken is het begonnen.Overigens pluk/pulk ik niet om het plukken/pulken maar ben ik van mening dat er echt iets zit!!!Mijn gezicht zat nog vol met resten glas-splinters vanwege een echtelijke twist koninginnedag 2006.Mijn familie riep dat ik moest stoppen met mijn gezicht want ik zou er allemaal littekens aan overhouden!!Mijn gezicht heeft er echt niet uitgezien door het gepulk maar ik heb er geen enkel littteken aan overgehouden!!Zelfs mijn eega zegt me nu te geloven,althans van die glas-splinters dan.Dat ik letterlijk mijn hele hoofd kaal pluk (van voor naar achter)omdat ik er heilig van overtuigd ben dat het na het plaatsen van hairextensions komt.Ik heb ze niet door de kapster heb laten verwijderen die ze had gezet,maar zelf gedaan. Ben ik achteraf ook niet blij mee aangezien ik nu 5 jaar verder ben en nog steeds niet klaar .Ik heb absoluut het geloof dat het eind in zicht is maar dat roep ik nu al 3 jaar.Ondanks dat ik nog in weinig geloof of vertrouwen heb is dit er 1 waarvan ik het zeker weet.

[snl]

Hi Mona1973, ik vind het goed zoals jijzelf al ziet waar je naartoe wilt (en dan doel ik niet alleen op een mooie bos haar) dat je strijdlustig bent, volgens mij kun jij (ook) niet tegen onmacht en lijkt het pluk-en-pulken in de eerste instantie een soort controle bezigheid waarbij je heel even een soort opluchting of... ik vergelijk het met het gevoel wat je krijgt als je je echt gelukkig voelt, en dat voel je maar echt heel kort. Ik weet natuurlijk niet of het bij jou zo werkt, maar als ik je verhaal zo lees heb je wel wat meegemaakt. Ik wens je een mooie bos haar en met vallen en opstaan komen we er wel. Groetjes van snl

[snl]

Hi Lieverdje, wat heb je een leuk konijntje naast je berichten.
Ik heb een vraag; wat is msm? Ik heb bij wikipedia van alles over ttm en medicatie opgezocht, ik slik nu ritalin & seroquel, daarnaast heb ik cognitieve therapie en het helpt wel maar ik denk dat ik er nog niet vanaf ben. Maar elke dag of week dat wij niet plukken is meegenomen toch? Groetjes van snl (mijn plaatje komt nog wel)

[snl]

Hi allemaal, ik was al druk aan het reageren op iedereen,
jullie kennen me niet eens! Ik ben nu 41 en ik pluk nu ongeveer
10 jaar, bovenop het kruintje, achter en om m'n oren en m'n
schaamhaar. Ik denk dat ik pluk van spanning, frustratie en stress.
Ik slik daarvoor; ritalin & seroquel en ik heb cognitieve therapie (en daar
moet ik zo naartoe) ik heb bij die middelen volgens mij wel baat.
Ik schrijf nog wel verder, ik moet nu echt weg. Groetjes van snl
Hey, daar ben ik weer, ik was voor de 10e keer dus hebben we geevalueerd
en een vervolg plan gemaakt; eerst maken we een terugval-preventie-plan,
dat ziet er ongeveer zo uit:
-------------------------------------------------------------------------
externe risicosituatie | interne risicosituatie | wat kan ik doen?
gebeurtenis: | gedachte: gevoel: | gedrag: gedachte:
------------------------------------------------|-------------------------
als iets niet lukt | ik kan ook niets, verdrietig| nog eens proberen, "t gaat lukken
----------------------------------------------------------------------------
Oke, 't is een voorbeeld maar het gaat erom dat ik handvatten krijg om in de
toekomst zelf zoveel mogelijk plukken kan voorkomen.
En dat ik na ongeveer 25 jaar rondhuppelen in de psychiatrie ook eens blij van mezelf
kan worden, en trots op mezelf (hier wordt ik nog steeds emotioneel van) het blijft
moeilijk.
Iemand zei een keer tegen mij; leven is leren! Dat is mijn hele pluk gevoel/leven.
Groetjes en plukvrije toekomst, snl

[louise5000]

Hallo allemaal...
Ik ben een moeder van 41 jaar. En ik weet nog precies wanneer ik begonnen ben met het trekken aan mijn haar.
Ik was een jaar of 8. En mijn zusje en ik bekeken elkaars haar en ontdekten dat sommige punten onderaan gespleten waren.
Nou, dat vond ik fascinerend. Ik ging op zoek naar die gespleten punten en trok ze er simpelweg af. Na verloop van tijd ontdekte ik dat ook in het midden van de haar een "aftakking" kon zitten. Door de haar tegen de schubben in door mijn vingers te laten glijden kon ik precies voelen waar de beschadiging zat en dan trok ik aan de haar die dan precies op de zwakke plek afknapte. Later trok ik ook haren kapot waar niets aan mankeerde, als je maar hard genoeg trok ging dat vanzelf!
Inmiddels zijn we 30 jaar verder. Ik heb geen gespleten punten. Maar trek nu hele haren uit mijn hoofd, met haarzakje en al. Ik ga met mijn hand door mijn haar en "voel" dan een haar die geschikt is en trek die eruit, vaak zijn het er meer tegelijkertijd.
Meestal als ik tv kijk. En dan na uren schrik ik me kapot als ik zie hoeveel haar ik dan beschaamd op moet ruimen.
Vandaag dacht ik laat ik eens kijken of er meer mensen zijn die dit doen...wie schetst mijn verbazing toen ik zag hoeveel!!
Wat een openbaring! Ik wil eraf! Ik heb geen kale plekken maar de rechterkant is behoorlijk uitgedund zeg maar...
Wel heel blij dit forum ontdekt te hebben!!
Groetjes Louise

[miejefke]

Dag Louise5000

Welkom op dit forum, er zijn inderdaad héél veel mensen met ttm die precies hetzelfde ritueel hebben als jij. Momenteel zijn er een aantal die volledig trekvrij kunnen blijven,bij de meesten is het proberen, hervallen, proberen tot het lukt.
Ikzelf ben niet trekvrij maar momenteel gaat het terug goed, zo'n paar haartjes nu en dan, dit komt vooral omdat ik goed ontdekt heb waar en wanneer ik trek en ik héél allert ben op die plaatsen (aan de computer als er iets niet lukt, radeloosheid, schuldgevoel, besluitloosheid enz). Héél wat momenten dus. Voor jou zou ik zeggen: kijk eens een tijdje geen tv (zo interessant is het tegenwoordig ook niet hé), lees het nieuws in een krant en hou die goed met je 2 handen vast. Bekijk dan of je inderdaad trekarmer bent en of er nog momenten of plaatsen zijn waar de ttm opkomt.
Ik wens je veel succes en veel moed,

Miejefke

[aaaa_]

Hoi ik ben een meisje van 16 jaar en ben ontzettend blij dat ik er nu achter kom dat ik niet de enige op de wereld ben die zijn/haar wimpers eruit trekt.
Het begon bij mij al op een jonge leeftijd, ik trok mijn hoofdhaar eruit. Dit hebben mijn ouders kunnen stoppen totdat ik met mezelf in de knoop kwam. We zouden gaan verhuizen en ik kon niet met die stress omgaan. Sindsdien ben ik wimpers gaan trekken. Op de een of andere manier doe ik dit alleen aan de bovenkant. Dit doe ik inmiddels 6 jaar. Ben in therapie geweest maar dat heeft me nooit geholpen.
Toen ik op een leeftijd kwam dat iedereen make up ging dragen kon ik niet meedoen. En steeds meer mensen vroegen ernaar, ik zei altijd maar weer dat ik zo geboren was. Maar van binnen huilde ik dan. Ik ben tot een half jaar terug ongelooflijk ongelukkig geweest met mezelf, totdat mijn zus naar me toe kwam en zei dat ik wel mooi ben, maar dan op mijn eigen manier!
Ze had me helemaal opgemaakt, en ik voelde me trots voor het eerst in een lange tijd!

Inmiddels ben ik nog steeds niet helemaal gelukkig met mezelf, maar heb ik wel geleerd om mezelf te accepteren. Dit doe ik vooral omdat ik weet dat heel veel anderen dit toch nooit zullen doen. Ik hoop nog steeds op de dag dat deze 'ziekte' als een echte ziekte wordt erkent, vooral omdat in de hedendaagse wereld steeds meer mensen hier mee blijken te zitten maar zich hier voor schamen! Zo zal er meer aandacht aan besteed worden en zullen mensen meer zelfverzekerd in de wereld staan.

Eindelijk weet ik dat ik er niet alleen voor sta!
dankjewel!
xxx

[babyboom]

Hallo allemaal,
Ik ben ook nieuw hier. Heb nog nooit gegoogled, maar nu mijn ogen voor de zoveelste keer wimperloos zijn, heb ik toch maar eens gekeken of het iets is dat meer mensen hebben. Ik doe het al jaren. Zeker iets van 13 jaar. Ik herken de manier waarop veel mensen het doen. Mijn wenkbrauwen stellen op het moment ook niet veel meer voor. Ik wil er echt vanaf komen en heb daarvoor een plannetje bedacht. Ik zou graag in contact komen met iemand die nu ook op een punt is van: ik stop. Met deze persoon zou ik willen afspreken welke beloning we onszelf geven als we onze haren weer terug hebben, in mijn geval weer een wimperrand. Of bijv. welke beloning we krijgen als ik een maand niet getrokken heb. Dus dat je een kadootje voor jezelf koopt, wat je anders niet zomaar koopt omdat het te duur is o.i.d. In mijn geval denk ik aan een gaaf boek of (als het heel goed gaat) een naaimachine;-)

Aan deze persoon zou ik 1x in de twee dagen even een kort mailtje willen sturen waarbij ik aangeef hoe het is gegaan en hoeveel haartjes er evt. uit zijn getrokken. Ik wil dat ook graag van die persoon weten. Zo hebben we voor elkaar een stok achter de deur. Wie wil deze actie met mij aangaan? Als je een beter plan hebt, dan sta ik daar voor open. Maar het moet gewoon over en uit zijn!!!!

[bolleke]

Wil je gerust helpen. Helemaal trekvrij ben ik nog nooit geweest, wel voor langere periodes. En door de stress van wat ik afgelopen week heb meegemaakt, ben ik weer helemaal bij 'af'....
Dus, ik stel voor vanaf NU tot het eindejaar: stop!! En dan een leuk cadeau, in mijn geval: hele mooie oorbellen!
Als we het zo lang kunnen volhouden, moet 2011 ook lukken!
Misschien handig om een nieuwe thread aan te maken...
Groetjes en slaapzacht!
Bolleke

[Pinkie88]

Hey allemaal,

Ik ben 22 jaar en ik trek ook mijn wimpers eruit. Daar ben ik al mee begonnen toen ik nog een kind was, misschien een jaar of 10 ofzo, ik weet het niet.
Om de 1 of andere reden moeten met name de wimpers van mijn linkeroog het altijd bezuren. Van mijn rechteroog blijf ik veel meer af.
Ik doe het ook niet altijd, sterker nog, had op een gegeven moment in de vakantie hele mooie wimpers, maar in de trein op weg naar huis begon ik er weer aan te plukken en weg waren ze toen weer.
Het is wel zo dat ik nooit alle wimpers eruit trek. Dat komt dan omdat ik vaak heel erg schrik als ik er weer een hele zooi uit heb getrokken en bang ben dat andere mensen het gaan zien. Dus dan blijf ik er vervolgens weer koortsachtig vanaf en kijk elke dag of ze alweer wat langer zijn. Ook kijk ik dan of er geen haartjes tussen zitten die volgens mij niet normaal zijn (bijvoorbeeld die een iets andere kant op groeien of die stugger zijn dan de rest) Want die haartjes trek ik er dan nog wel uit.
En als het er weer meer zijn, dan trek ik er vaak weer een hele zooi uit. En zo gaat dat door.

Ik baal hier best wel van, dus ik kwam op het forum om te kijken of er hier misschien tips te vinden zijn. Verder ben ik blij dat ik niet de enige ben (al baal ik wel voor jullie dat jullie het ook hebben)

En verder heb ik nog een vraagje. Bestaat de kans dat mijn wimpers op een gegeven moment niet meer terugkomen omdat ik ze al zo verwoest heb? Ook als ik er nu verder vanaf blijf? Want daar ben ik heel bang voor. Dat de haarwortel het op een gegeven moment niet meer trekt om weer een nieuwe haar te gaan maken ofzo...

Ik zag trouwens ook iets over een onderzoek naar behandelmethodes in Nijmegen, maar dat is al jaren terug. Loopt er nog zoiets dergelijks? Want ik studeer in Nijmegen.

[lux]

Hallo iedereen,
Noem mij maar Lux, ik ben 23 jaar en pluk sinds mijn 16 jaar.
Rond mijn 20ste heb ik voor het eerst de naam trichotillomanie gehoord, door te zoeken op internet.
Vanaf dan ben ik op zoek gegaan naar hulp. Zo ben ik via de huisarts terechtgekomen bij een psychiater.
Helaas was mijn diagnose niet zo simpel, ik heb ook post-traumatisch stress syndroom met dissociatie en angststoornis.
Ik ben op aanraden van de psychiater opgenomen voor 6 maand in Rustenburg.
Nadien terug op zoektocht voor een goede psychiater getrokken, en twee weken geleden een gevonden.
Ik voel me heel eenzaam met deze symptomen, omdat er niemand in mijn nabije leefwereld is die hetzelfde heeft.
Op aanraden van mijn vriend, die op de hoogte is van alles, zoek ik op deze manier contact met lotgenoten.

Mijn ttm:
Ik pluk aan mijn wenkbrauwen, maar ook aan mijn benen, mijn schaamhaar en aan mijn onderbuik.
Ik ben heel perfectionistisch in mijn plukken. Het is mij niet gelijk welk haartje, ik wil de donkere of dikkere of die in de verkeerde richting staan. Vanaf er eentje teruggroeit en ik zie al een klein zwart puntje, dan moet het eruit en is er geen stoppen meer aan.
Daardoor heb ik enorm veel littekens en open wonden op die plaatsen van mijn lichaam. Mijn benen liggen open, ze zijn onstoken en doen heel veel pijn.

Vandaag bijvoorbeeld vond ik een ingegroeid haartje dat ik er uit moest krijgen. Ik krab mijn vel kapot met een pincet en zelfs met een schaar, zodat ik het er na een kwartier toch uitkreeg.

Is er iemand nog zo perfectionisch? Is er nog iemand van jullie die vol staat met littekens?

[babyboom]

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

Wil je gerust helpen. Helemaal trekvrij ben ik nog nooit geweest, wel voor langere periodes. En door de stress van wat ik afgelopen week heb meegemaakt, ben ik weer helemaal bij 'af'....
Dus, ik stel voor vanaf NU tot het eindejaar: stop!! En dan een leuk cadeau, in mijn geval: hele mooie oorbellen!
Als we het zo lang kunnen volhouden, moet 2011 ook lukken!
Misschien handig om een nieuwe thread aan te maken...
Groetjes en slaapzacht!
Bolleke

Hoe pakken we dat aan Bolleke?
Ik ben vanaf het vorige bericht tot vandaag goed bezig geweest. Maar vandaag ging het weer fout. Zullen we het vanaf vandaag in laten gaan en dat om de paar dagen even 'evalueren'? Kan dat door middel van een persoonlijk bericht ofzo? Als het mij lukt tot nieuw jaar mag ik voor mijn verjaardag (eind jan.) een naaimachine vragen.